Τουλάχιστον μια συγνώμη…

Ένα μπουκάλι ουίσκι να είχα καταναλώσει χθες το βράδυ, πάλι δεν θα μπορούσα να παρακολουθήσω την ντροπιαστική εμφάνιση του ΑΠΟΕΛ, απέναντι στην αεκ.

Ομάδα χωρίς πάθος, χωρίς ένταση και ποδοσφαιριστές που να δείχνουν να μην γνωρίζουν το βάρος της φανέλας που φορούν στο στήθος. Η νοοτροπία που είχαμε χτίσει τα προηγούμενα χρόνια, φαίνεται να έχει φθαρεί, αφού τόσο το οι ποδοσφαιριστές όσο και η διοίκηση, φαίνεται να έχουν χαθεί μέσα στο όλο θέμα.

Δεν θέλω να σταθώ περισσότερο επί του παιχνιδιού, αφού επί της ουσίας δεν έχουμε να αναφέρουμε κάτι. Εκείνο που είχα δει με τη σειρά μου και με ενόχλησε περισσότερο από τα υπόλοιπα είναι ο τρόπος προσέγγισης στο επικοινωνιακό κομμάτι.

Ναι το ξέρω, δεν μπορείς να πεις και πολλά μετά από μια τόσο βαριά ήττα. Από την άλλη όμως, δεν μπορείς να ξεγράφεις τον τεράστιο κόσμο αυτής της ομάδας και τα όσα έχει προσφέρει, στηρίζοντας την σε όλα τα μήκη και πλάτη αυτού του πλανήτη.

Κανείς εκ των παραγόντων, δεν έκανε την εμφάνισή του στους τηλεοπτικούς δέκτες, όχι για να δικαιολογήσει κάτι, απλά για να δώσει απαντήσεις στον κόσμο. Στον κόσμο που βράζει τελευταία, με το ποτήρι να γεμίζει σιγά σιγά.

Από την άλλη ο Μαρίνος Ουζουνίδης, παραχώρησε δηλώσεις μετά το τέλος του αγώνα. Εγώ προσωπικά, περίμενα να ακούσω τουλάχιστον, μια απολογία προς τον κόσμο της ομάδας, για την μαύρη σελίδα που είχαν μόλις γράψει στην ιστορία του ΑΠΟΕΛ. Αντ’ αυτού, ο Ελλαδίτης τεχνικός, ανέφερε χαρακτηριστικά αρκετές φορές πως έχει αρκετά πράγματα που μπορεί να πει στον αέρα, αλλά τα μετέφερε στους ποδοσφαιριστές του. Εκείνη τη στιγμή που το άκουγα, ήταν σαν να προκαλούσε, ούτως ώστε να τα πει.

Για να μην μακρηγορώ, το ΑΠΟΕΛ κύριοι, είναι ο κόσμος του, το ΑΠΟΕΛ κύριοι είμαστε εμείς! Το ΑΠΟΕΛ, δεν είναι το συμφέρον κανενός! Η ιστορία του συλλόγου, διατάζει να είσαι νικητής, πράγμα στο οποίο αποτύχατε. Κανείς δεν είναι πάνω από το ΑΠΟΕΛ!

-Το τρένο-