Τον ΑΠΟΕΛ, τον αγαπώ

Άρθρο της Πέτρας Αργυρού στο sigmalive

*** Στα προγραμματισμένα ήταν να γράψω σήμερα για την άνοιξη, τα γιασεμιά και τη διαφορά τους με τους ιβίσκους (μεγάλη η διαφορά και γι’ αυτό επιφυλάσσομαι.)

*** Με πρόλαβε, όμως, η άνοιξη που έφερε ο θρίαμβος της ομάδας μου.

*** Είναι ομολογημένη η αγάπη μου για τον ΑΠΟΕΛ, όπως και η αμαρτία μου. Και, φυσικά, κάλλιο διάβολος δηλωμένος, παρά διάβολος συγκεκαλυμμένος.

*** Βεβαίως, όσοι με γνωρίζουν καλά, ξέρουν επίσης και την αχαμπαροσύνη μου από τεχνικής πλευράς.

*** Όμως, δεν είναι αυτό που σήμερα θέλω να αναδείξω και να καταδείξω. Άλλωστε, γι’ αυτά υπάρχουν οι ειδικοί.

*** «Ο λάκκος των λεόντων» αποδείχθηκε πολύ μικρός για τον ΑΠΟΕΛ. Γιατί όμως;

*** Από τον δικό μου φακό, η απάντηση είναι απλή. Μικρός και αδύναμος ο ΑΠΟΕΛ απέναντι στο ισπανικό θηρίο. Πέτυχε, όμως, το ακατόρθωτο, διότι έχει όραμα, στρατηγική, πίστη, προσήλωση και μηδενική ηττοπάθεια.

*** Μια πορεία διαφορετική από αυτήν που ακολουθείται διαχρονικά στο Κυπριακό και σε μείζονα ζητήματα στα εσωτερικά της χώρας.

*** Και, όμως, η τακτική της μικρής (συγκρινόμενης με τα μεγαθήρια) ομάδας μου, θα μπορούσε ν’ αποτελέσει παράδειγμα ατομικό μα και συλλογικό.

*** Δεν είναι μόνον ότι ο ΑΠΟΕΛ κάνει την Κύπρο να παραληρεί στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά.

*** Και, βεβαίως, και άλλες κυπριακές ομάδες αγωνίστηκαν σε ευρωπαϊκούς ομίλους (Champions League, Europa League) και ο πολιτισμός επιβάλλει να τους αναγνωρίζουμε την προσπάθεια. Μπορεί κανείς να ξεχάσει τις νικηφόρες μάχες της Ανόρθωσης; Ή έστω τις αξιέπαινες προσπάθειες του Απόλλωνα, της ΑΕΛ ή της ΑΕΚ;

*** Όμως, στον ΑΠΟΕΛ, έχω -και χωρίς φόβο- το ομολογώ μια ξεχωριστή αγάπη. Μιαν αγάπη για την ιδέα και την ιστορία που κουβαλά.

*** Πρώτα – πρώτα τα αρχικά του. Αθλητικός, Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας.

*** Ύστερα, για τα χρώματά του. Μπλε της ελληνικής σημαίας και θάλασσας και κίτρινο της σημαίας του Δικέφαλου και της Ορθοδοξίας.

*** Πιότερα, όμως, τον ΑΠΟΕΛ τον αγαπώ γιατί σφυρηλατήθηκε από ήρωες. Αλήθεια, δεν ξέρω ποιον να πρωτοδιαλέξω. Μιχαλάκη Καραολή, Χαράλαμπο Μούσκο, Αντώνη Ιωάννου, Λεύκο Αναστασιάδη, Φίλιππο Χατζηγεωργίου, Γιαννάκη Αεροπόρο, Ευάγγελο Παύλου, Κωστάκη Πατσαλίδη, υποστράτηγο Τάσο Μάρκου, Γιαννάκη Μαύρο.

*** Παρεμπιπτόντως, με την άνοιξη γράφτηκαν χρυσές σελίδες. Γρηγόρης Αυξεντίου!

*** Και το άσχετο: Οι καπετάνιοι, πλάθονται για να τους αγαπούν.