Το τίμημα της Ευρώπης
Είναι υγειές φαινόμενο για μια ομάδα, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, να πωλεί ποδοσφαιριστές. Στην περίπτωση του ΑΠΟΕΛ, υπάρχει και η θετική αλλά και η αρνητική πλευρά.
Από τη μία, η οικονομική πτυχή και τα σημαντικά οφέλη από την παραχώρηση ποδοσφαιριστών και από την άλλη η ανάγκη αντικατάστασής τους, ειδικά τέτοια εποχή και σε μια δύσκολη μεταγραφική περίοδο όπως αυτή του Ιανουαρίου. Και ο ΑΠΟΕΛ, έστω με σημαντικά έσοδα από την παρουσία του σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης, δεν έχει τη δυνατότητα ούτε της Τορίνο, ούτε του ΠΑΟΚ ή του Ολυμπιακού Πειραιώς, ούτε μιας βραζιλιάνικης ή γερμανικής ομάδας, για να αγοράσει τον κατάλληλο ποδοσφαιριστή και προκειμένου να μην προκύψουν κενά στο ρόστερ του.
Φυσιολογική εξέλιξη θα μπορούσε να θεωρηθεί το φαινόμενο του ενδιαφέροντος από ομάδες του εξωτερικού για ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΕΛ, ειδικά τα τελευταία χρόνια και μετά τις συνεχόμενες παρουσίες σε φάσεις ομίλων ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Φαινόμενο έντονο στη φετινή αγωνιστική περίοδο και δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει η παραχώρηση του Τόμας Ντε Βινσέντι το καλοκαίρι, έναντι ενός πολύ ψηλών (ειδικά για το κυπριακό ποδόσφαιρο) οικονομικών ανταλλαγμάτων.
Έχοντας τη δυνατότητα σημαντικών κερδών από πωλήσεις ποδοσφαιριστών του, ο ΑΠΟΕΛ στην ουσία απολαμβάνει τα παράπλευρα οφέλη των ευρωπαϊκών του επιτυχιών, την ίδια ώρα ωστόσο, βρίσκεται στη δύσκολη θέση, είτε να αναπληρώσει κενά, είτε να διαχειριστεί ενδεχόμενες αντιδράσεις από ποδοσφαιριστές, οι οποίοι βρέθηκαν στο στόχαστρο άλλων ομάδων, είχαν δελεαστικές ή έστω πιο συμφέρουσες προτάσεις, πλην όμως συνεχίζουν στον ΑΠΟΕΛ…
Έχοντας αλλάξει επίπεδο τα τελευταίο χρόνια και σε σχέση με άλλες κυπριακές ομάδες, ο ΑΠΟΕΛ θα πρέπει να βρει τρόπους άμεσης προσαρμογής στο θέμα αυτό, προκειμένου και περισσότερα χρήματα να εισρεύσουν στο ταμείο του, αλλά και ανεπηρέαστος να μείνει ο βαθμός ποιότητας στο ρόστερ του…
Άρθρο στην «Καθημερινή»
