Το νταμπλ με τα μαγιάρικα βιολιά
Πριν από 22 χρόνια, ο ΑΠΟΕΛ έβαζε σε εφαρμογή ένα από τα πιο φιλόδοξα σχέδια στην ιστορία του: Σε μια περίοδο που το κυπριακό ποδόσφαιρο δεν είχε ακόμα αποβάλει τα συμπτώματα του ερασιτεχνισμού, οι γαλαζοκίτρινοι πήραν την απόφαση να προχωρήσουν στο επόμενο επίπεδο και να διαχειριστούν την ομάδα τους σαν σε εποχή επαγγελματισμού.
Έχοντας στο ρόστερ πλειάδα πρωτοκλασάτων Κυπρίων παικτών, όπως οι Χατζηλούκας, Φασουλιώτης, Ιωάννου, Σωτηρίου, Αριστοκλέους, Πετρίδης, Κώστα, αλλά και φέρνοντας πίσω τον κυπριοποιημένο Σάπουριτς από την Ανόρθωση, η τότε διοίκηση Κρις Τριανταφυλλίδη επιδίωξε την απόκτηση τριών ξένων που θα έκαναν τη διαφορά. Και τα ονόματα που ξεχώρισε η επιτροπή προγραμματισμού, με τη σύμφωνο γνώμη του Κρίστο Μπόνεφ, έμελλε να βάλουν την υπογραφή τους σε μιαν από τις (για πολλούς) καλύτερες σεζόν της ομάδας της Λευκωσίας.
Η πτήση ήρθε από την Ουγγαρία και έφερε στην Κύπρο: τον φουριόζο φορ Κάλμαν Κόβατς, τον σπουδαίο στράικερ Γιόζεφ Κίπριχ και τον εγκεφαλικό μεσοαμυντικό Ίστβαν Κόζμα. Τρεις σπουδαίους Μαγιάρους οι οποίοι έδεσαν με το σύνολο και το ανέβασαν επίπεδο. Ειδικά οι δύο τελευταίοι δικαίωσαν πλήρως τις προσδοκίες αυτών οι οποίοι τους εμπιστεύτηκαν. Ο Κίπριχ δεν άργησε να εξηγήσει, με τη συμπεριφορά του εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, το γιατί λατρεύτηκε όσο λίγοι στην πατρίδα του. Ο Κόζμα μπορούσε να αναχαιτίσει και να δημιουργήσει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, με μια ψυχραιμία και λογική που εντυπωσίαζαν.
Όσοι θυμούνται τον ΑΠΟΕΛ της περιόδου 1995-96 έχουν να λένε για τις επιβλητικές του εμφανίσεις, την προσωπικότητα των παικτών του, τα 25 γκολ του αρχισκόρερ Κίπριχ, την αήττητη κατάκτηση του πρωταθλήματος και καπάκι το κύπελλο. Ένα νταμπλ που επιβράβευσε μια πετυχημένη συνταγή σε όλα τα επίπεδα και είχε ως αφανή ήρωα τον τότε γενικό αρχηγό της ομάδας Χριστόδουλο Συμεωνίδη.
Έναν άνθρωπο που ποτέ δεν κυνήγησε τα φώτα της δημοσιότητας αλλά είχε υπό τον έλεγχο του τα πάντα στον Αρχάγγελο, έχοντας 24ωρη και άμεση επαφή με τους παίκτες και τους προπονητές, δημιουργώντας ένα δίχτυο υποδομής και υποστήριξης στην ομάδα.
Δεν υπήρχε πρόβλημα που να μην επιλυνόταν αστραπιαία. Κάθε Δευτέρα, Πέμπτη και Παρασκευή ήταν καθιερωμένο να μιλά στους παίκτες, ενώ μια φορά την εβδομάδα τους δεξιωνόταν. Ο Συμεωνίδης και οι συνεργάτες του φρόντιζαν ώστε οι -γενναιόδωρες- πληρωμές να είναι πάντοτε στην ώρα τους και μπορούσαν να κοιτάξουν στα μάτια τους παίκτες για να τους ζητήσουν το 100% του ταλέντου και της ψυχής τους στο γήπεδο.
Η δε μεγάλη επιτυχία των Μπόνεφ και Συμεωνίδη είναι πως κατάφεραν να κρατήσουν τις ισορροπίες, να δώσουν κίνητρα και ψυχολογία σε ένα ρόστερ αστέρων, προσωπικοτήτων και εν ενεργεία διεθνών, οι οποίοι με την απόδοσή τους έφερναν τον κόσμο στα γήπεδα, λατρεύτηκαν και σάρωσαν τα τρόπαια. Το νταμπλ του Μπόνεφ με τις μαγιάρικες υπογραφές, έμελε να γραφτεί στην ιστορία των πρωτευουσιάνων.
Του Μιχάλη Λουκά στο Goal
