Το κτίσιμο για το μέλλον και το σήμερα
Ο ΑΠΟΕΛ πέρασε από… χύλια μύρια κύματα, αλλά κατάφερε να φύγει με το τρίποντο από το «Αμμόχωστος». Οι γαλαζοκίτρινοι κέρδισαν με την «ψυχή στο στόμα» την Αλκή στο «Αμμόχωστος» και γλύτωσαν από ένα χαρακίρι που θα έφερνε νέες «φουρτούνες» στον «Αρχάγγελο».
Ο Πάολο Τραμετσάνι πανηγύρισε το πρώτο του τρίποντο στον πάγκο των πρωταθλητών και κέρδισε χρόνο ώστε να κάνει πράξη τα λεγόμενα του για βελτίωση της ομάδας. Στον ΑΠΟΕΛ αναγνωρίζουν ότι χρειάζεται να γίνουν πολλά ώστε η ομάδα να φτάσει στο ζητούμενο της κατάκτησης του έβδομου διαδοχικού πρωταθλήματος.
Με την αγωνιστική εικόνα που παρουσιάζουν οι γαλαζοκίτρινοι στην παρούσα χρονική περίοδο θα πρόκειται για «θαύμα» αν κόψουν πρώτοι το νήμα στο τέλος του Μάη. Ο φετινός ΑΠΟΕΛ στηρίζεται από την αρχή της χρονιάς στις εξάρσεις των ποδοσφαιριστών του και κυρίως του Τάαμαρι.
Πρωτάθλημα ένας ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να κερδίσει, εκτός και αν λέγεται Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο Ιορδανός τρελαίνει κόσμο, περνάει σαν σταματημένους δυο και τρεις αντιπάλους, όμως είναι ανθρωπίνως αδύνατο να κάνει μόνος του τη δουλειά σε όλη τη διάρκεια της περιόδου.
Στο ματς με την Αλκή ο Τραμετσάνι τράβηξε «άσο» από το μανίκι του εν ονόματι Λέο Νατέλ. Ο Βραζιλιάνος μπήκε ως αλλαγή στο 61’, αντικαθιστώντας τον Ζαχίντ, κέρδισε το πέναλτι το οποίο μετέτρεψε σε γκολ ο Μοράις στο 90’ και πέτυχε το 2-4 στην πάσα πάρε-βάλε του Τάαμαρι. Ο Βραζιλιάνος απέδειξε ότι αξίζει ευκαιριών και δικαιώνει τον Ιταλό τεχνικό που του τις δίνει.
Στον ΑΠΟΕΛ δήλωσαν πολλάκις ότι η ομάδα χρειάζεται χρόνο καθώς «μπολιάστηκε» με αρκετούς νεαρούς ποδοσφαιριστές (Τάαμαρι, Καζού, Νατέλ), οι οποίοι προέρχονται από πρωταθλήματα με διαφορετικές απαιτήσεις και δεδομένα. Αν προσθέσουμε στους πιο πάνω τους νεαρούς (ποδοσφαιρικά) Ρόμο, Βούρο, Ζαχίντ, Ντελατόρε, Ιωάννου και Αρτυματά, οι οποίοι έχουν ρόλο βασικού στον φετινό ΑΠΟΕΛ πιστοποιείται το γεγονός ότι οι γαλαζοκίτρινοι ακολουθούν φέτος ένα διαφορετικό «μονοπάτι» σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Σε αντίθεση με τους βασικούς ανταγωνιστές του για τη μάχη του τίτλου (Απόλλων και ΑΕΚ) που στηρίζονται σε έμπειρους ποδοσφαιριστές προχωρημένης (ποδοσφαιρικά) ηλικίας, ο ΑΠΟΕΛ επιχειρεί να «κτίσει» για το μέλλον. Το εγχείρημα αυτό έχει και συνέπειες, τις οποίες βρίσκει μπροστά του στην αρχή της φετινής περιόδου.
Το «πλήρωσε» με δύο αποκλεισμούς στην Ευρώπη, με χαμένους βαθμούς στο πρωτάθλημα και αγχωτικές νίκες απέναντι σε αντιπάλους (Σαλαμίνα, Ερμή, Αλκή) που «καθάριζε» με σχετική ευκολία τα προηγούμενα χρόνια.
Επομένως, ο ΑΠΟΕΛ ναι μεν θέτει βάσεις για τη δημιουργία μίας ομάδας με μακροχρόνιο πλάνο, όμως για να ανταπεξέλθει άμεσα στη «μάχη» του τίτλου είναι περισσότερο από αναγκαίο οι προαναφερθέντες νεαροί να πάρουν βοήθειες από παίκτες εγνωσμένης αξίας μεν, χαμένους φέτος δε. Ο Καρλάο είναι αγνώριστος, ο Εφραίμ περισσότερο στο ιατρικό δελτίο παρά στο γήπεδο, ο Ντε Βινσέντι δεν δικαίωσε (μέχρι στιγμής) τις προσδοκίες που συνόδευαν την επιστροφή του, ενώ ο Αλωνεύτης παρά τη φιλοτιμία δεν μπόρεσε όσο έπαιξε να διακριθεί.
Η «τρύπα» στην άμυνα συνεχίζει να υπάρχει με τις συνεχόμενες αλλαγές προσώπων τόσο στα στόπερ, όσο και στη θέση του τερματοφύλακα να επηρεάζουν τη δημιουργία «χημείας» στα μετόπισθεν με τα αποτελέσματα είναι ορατά.
Όσο οι θεωρητικά πρωτοκλασάτοι παίκτες της ομάδας δεν σηκώνουν το βάρος στον «Αρχάγγελο» δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να κάνουν… τάματα στον Τάαμαρι.
Goal
