Τι φταίει τελικά;

Άλλη μια τραγική εμφάνιση που οδήγησε στο να πετάξουμε βαθμούς στα σκουπίδια. Δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να βρούμε τον καλό μας εαυτό φέτος, κάτι που μας κοστίζει ιδιαίτερα μιας και ο στόχος της χρονιάς είναι γνωστός σε όλους.

Σαν μεγάλη ομάδα θα έπρεπε να μπορούμε να διαχειριστούμε την πίεση στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου, να δουλέψουμε μεθοδικά και να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Κάθε λάθος όμως επαναλαμβάνεται αντί να διορθώνεται και αυτό φαίνεται παιχνίδι με παιχνίδι.

Απογοητευτική αμυντική λειτουργία, ακίνδυνη επιθετική γραμμή, αργός και προβλεπτος τρόπος ανάπτυξης. Οι ποδοσφαιριστές μας μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο χωρίς να έχουν όρεξη να παίξουν ποδόσφαιρο. Το πάθος λείπει, η φαντασία στο παιχνίδι μας επίσης και όλα τα παραπάνω δημιουργούν ενα σύνολο που υστερεί κατά πολύ από τον ΑΠΟΕΛ που έχουμε συνηθίσει.

Μετά το τέλος του αγώνα λέμε πως βλέπουμε τη συνέχεια, θα γίνει δουλεια και θα δούμε το Θρύλο βελτιωμένο στο επόμενο παιχνίδι. Αυτό όμως δεν γίνεται… Κάθε εβδομάδα βλέπουμε τα ίδια και πλέον δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

Τι φταίει όμως τελικά; Οι ποδοσφαιριστές; οι προπονήσεις; το πλάνο; η κούραση; η τακτική; 

Σημασία δεν έχει το τι και ποιός φταίει αλλά το τι γίνεται για να αλλάξουν τα δεδομένα. Ας προβληματιστούν κάποιοι λοιπόν και να δράσουν άμεσα ούτως ώστε να βγούμε από το αδιέξοδο. Γιατί αυτό που βλέπουμε στο γήπεδο σίγουρα δεν είναι ΑΠΟΕΛ…