Ποδοσφαιρο

Τα «μαγικά» του Κετσπάγια

ΟΙ ΑΠΟΕΛΙΣΤΕΣ τρίβουν τα μάτια τους. Βλέποντας αυτά τα απίστευτα, κατορθώματα της ομάδας τους, είναι απόλυτα φυσιολογικό να ξεχνούν ακόμα και την πίκρα που τους άφησε ο αποκλεισμός από την Αστάνα. Τέτοια πορεία με τέτοια στατιστική, δεν έγινε στο πρωτάθλημα, ούτε από την ομάδα που πήγε στους 8 του Τσάμπιονς Λιγκ.

Από το βράδυ της 21ης Σεπτεμβρίου, όταν παρουσιάστηκε μία, προβληματική ομάδα με τη Δόξα στο Μακάρειο και μέσα σε διάστημα 5 βδομάδων, άλλαξαν τα πάντα προς το καλύτερο. Έχει φτάσει σε σημείο που να στοιχηματίζουν οι οπαδοί της για την έκταση του σκορ και όχι για το αν θα νικήσει. Το γιατί και πως έγινε η μεταμόρφωση, χρίζει διαφόρων ερμηνειών.

Λέγεται από πολλούς, ότι η αιτία είναι ο Τιμούρ. Με τη δικαιολογία, πως κατάφερε να επιβάλει μία διαφορετική νοοτροπία, χάρις στην προσωπικότητα και την ικανότητα που έχει να εξιτάρει τον κάθε ποδοσφαιριστή. Προσωπικά, συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με αυτή την άποψη. Δικαιολογώ, μάλιστα την άποψη μου με το εξής πιο κάτω, παράδειγμα.

Πάθος και ενθουσιασμός απ’ όλους τους ποδοσφαιριστές. Όταν π.χ ο Καβενάγκι έκανε το 7-0 στο «Αμμόχωστος», έτρεξαν όλοι να το πανηγυρίσουν. Όταν επίσης οι περισσότεροι, προτιμούσαν να μην πάρει διαστάσεις ο δείκτης του σκορ, δεν σταματούσαν με τίποτε οι ποδοσφαιριστές. Δείγμα του ότι απέκτησαν εκ νέου κίνητρο, όρεξη και ενθουσιασμό.

Ο Τιμούρ, πέτυχε επίσης και αυτό. Δεν «κωλώνει» σε καμία απουσία ποδοσφαιριστή. Τουναντίον, ανά πάσα στιγμή, τραβά από τον πάγκο και γενικότερα από το ρόστερ, όποιον διαπιστώσει ότι το αξίζει. Με τελευταίο παράδειγμα τον Ανδρέα Ασσιώτη και αφού προηγήθηκαν οι Αρτυματάς, Ιωάννου και Ραφαήλ Αναστασίου.

Η επιστροφή του Ντε Βινσέντι και του Εφραίμ στην καλύτερη τους φόρμα, οι ευκαιρίες που έδωσε στον Στίλιτς, η εκπληκτική άνοδος του Αρτυματά και ακόμα τα σημεία ζωής που δείχνει ο Πιατκόφσκι, είναι επιπλέον γεγονότα που επιτρέπει στον καθένα να αναγνωρίζει τον Τιμούρ. Όπως και να το δει κάποιος, είναι θέματα τα οποία πιστώνουν τον προπονητή.

Με απλά λόγια, έκανε τα «μαγικά» του ο Κετσπάγια. Μία απλή και μόνο σύγκριση με την ομάδα που παρέλαβε και αυτή που παρουσιάζει σήμερα, θεωρώ, ότι τα λέει όλα. Μέχρι πότε θα κρατήσει αυτή η «μαγεία» δεν ξέρω και δεν προβλέπω. Χωρίς να θέλω να επαναφέρω την απογοήτευση της Ευρώπης, νιώθω όμως ότι αξίζει να κάνω αυτή την υπενθύμιση.

Αν το ΑΠΟΕΛ, είχε τον Τιμούρ στον πάγκο του με την Αστάνα, τότε 100% θα ήταν σήμερα στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και με 10 επιπλέον εκατομμύρια στο λογαριασμό του. Γιατί αποδεικνύεται, ότι ξέρει να διαχειριστεί με επιτυχία και σε ποσοστό 200% το ρόστερ. Οπόταν και τις αδυναμίες που έχει το ρόστερ θα μπορούσε (και το δείχνει) ο Τιμούρ να τις υπερκαλύψει.

Μιχάλης Παπαγεωργίου sport-fm

Previous post

Προσπάθεια… προσγείωσης

Next post

Κυπελλάκι με τα χωριά