Τα κλειδιά και τα αντικλείδια

Πάει κι ο Μαντούκα… Υπομονή πλέον μέχρι τον Γενάρη. Νωρίτερα δεν αναμένεται (;) άλλη γαλαζοκίτρινη έκρηξη. Οι εκρήξεις πλέον θα προέρχονται από τον Κετσπάγια όταν βλέπει ανυπακοή, αντιδράσεις και όταν δεν γίνεται το δικό του. Πολλοί φίλοι του ΑΠΟΕΛ υποστηρίζουν πως, «αν δεν τα καταφέρει ούτε ο Κετσπάγια να στρώσει την ομάδα, τότε ζήτω που καήκαμε!».

Και μεταξύ μας δεν έχουν και πολύ άδικο, όσο κι αν ο εκρηκτικός και απρόβλεπτος χαρακτήρας του δεν του κάνει πάντα καλό, πράγμα που αποδείχθηκε και στο παρελθόν. Κατά τ’ άλλα ο Τιμούρ ξέρει πολύ καλά τι του γίνεται και τι πρέπει να γίνει στον ΑΠΟΕΛ για να μπει στο ίσιο δρόμο. Το αν θα τα καταφέρει είναι άλλη ιστορία.

Ο Γεωργιανός είναι άνθρωπος που θέλει να κάνει γενικό κουμάντο, έχω την αίσθηση όμως πως δεν θα κρατά μόνο αυτός τα κλειδιά των αποδυτηρίων! Για τον απλούστατο λόγο πως στον ΑΠΟΕΛ δεν κρατούσε ΠΟΤΕ ένας τα κλειδιά των αποδυτηρίων. Ή τουλάχιστον, σχεδόν πάντα, κάποιοι κρατούσαν… αντικλείδια. Ακόμα και επί Ιβάν Γιοβάνοβιτς που άγγιξε το απόλυτο, είχε δίπλα του ανθρώπους, που ναι μεν τα έβρισκαν και συνεργάζονταν, αλλά έδινε (μέσα–μέσα) και αναφορά.

Στον Κετσπάγια θα δοθεί ελευθερία κινήσεων, αλλά (πιστεύω) μέχρι ενός σημείου. Ο Τιμούρ είναι τετραπέρατος και γνωρίζει πολύ καλά πως άλλο Ανόρθωση, άλλο ΑΠΟΕΛ, άλλη η ψυχοσύνθεση του Ανορθωσιάτη, άλλη του ΑΠΟΕΛίστα, άλλο Παντελή και άλλο Πρόδρομος. Αλλά αυτό πείτε, το γνωρίζουν και οι πέτρες. Βέβαια, ο Τιμούρ, δεν είναι ούτε σημερινός, ούτε χθεσινός για να μην έχει ζυγίσει όλα τα δεδομένα που είχε ενώπιόν του, πριν πει το «ναι» στον Πρόδρομο.

Πλέον ο κύβος ερρίφθη και ο ΑΠΟΕΛ βαδίζει σε μια νέα (πάλι) εποχή και σε ένα διαφορετικό μοντέλο. Ένα μοντέλο που μπορεί να μην είναι άγνωστο στους γαλαζοκίτρινους και που μπορεί να απέδωσε στο παρελθόν, αλλά αυτό δεν εξασφαλίζει την εκ νέου επιτυχία. Ο Κετσπάγια, όπως υποστηρίζουν οι φίλοι του ΑΠΟΕΛ, μπορεί να ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να προκύψει υπό τις περιστάσεις, αλλά ας μη βιαστούμε να βγάλουμε βιαστικά συμπεράσματα, ούτε με τις αλλαγές που βλέπουμε να συντελούνται στην ομάδα, ούτε με κινήσεις που για πολλούς ήταν αναμενόμενες ή και επιβεβλημένες.

Ο Τιμούρ έχει το ατού ότι είναι αποδεκτός από τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου του ΑΠΟΕΛ, γιατί είναι αυτός που είναι (αληθινός, ειλικρινής, γνώστης του αντικειμένου κι ας κουβαλά και την τρέλα του), αλλά στον δρόμο του θα συναντήσει εκτός από εμπόδια (ψηλά και χαμηλά), προβλήματα (μικρά και μεγάλα), εχθρούς, θα εμφανιστούν και κάθε λογής καλοθελητές, «φίλοι» και φίλοι για να τον «βοηθήσουν».

Άρθρο του Γιώργου Κυριάκου στο Goal