Τα χαμένα ημίχρονα…
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ομάδας μας τους τελευταίους δυο μήνες ειδικά είναι το γεγονός πως δεν μπαίνει στο γήπεδο όπως πρέπει. Μέχρι τον αγώνα με την Άντερλεχτ αυτό δεν υπήρχε και ξαφνικά έγινε συνήθεια μας.
Έτσι και χθες και ενώ όλοι περιμέναμε να δούμε ένα ΑΠΟΕΛ που να βγάζει φωτιές, μείναμε στις προσδοκίες. Για 45 λεπτά είχαμε παθητικό ρόλο και αδυνατούσαμε να γίνουμε ουσιαστικοί. Η κατοχή της ήταν στο 65-35 υπέρ της ΑΕΚ και αυτό πραγματικά προβληματίζει. Στο δεύτερο ημίχρονο η Ομάδα μας ξύπνησε όμως ήταν αργά. Ήμασταν σαφώς καλύτεροι και αξίζαμε τη νίκη, αλλά μας έλειψε η ουσία, ενώ ο διαιτητής έκλεινε τα μάτια μου.
Δεν θα σταθούμε στο γεγονός πως στους αγώνες με ΑΕΚ και Απόλλωνα δεν είχαμε τις νίκες που θα έπρεπε, καθώς όλοι πρέπει να θυμόμαστε γιατί δεν κερδίσαμε τόσο στην ΑΕΚ (χέρι στην γραμμή του τέρματος) και τον Απόλλωνα (κόκκινες και πέναλτι). Η ουσία όμως είναι πως η παθογένεια με τα χαμένα πρώτα ημίχρονα πρέπει να τερματιστεί. Στο παιχνίδι με τους χόχους πρέπει να εμφανιστούμε ως ΑΠΟΕΛ και να τελειώσουμε το πρωτάθλημα εκεί.
