Σπάνια είχαμε κανόνι αλλά…

Σπάνια ο ΑΠΟΕΛ στηριζόντανε στο σκοράρισα από τους επιθετικούς του μιας και οι βοήθειες που είχε από τα επιθετικά φτερά ήταν τεράστιες.

Καβενάγκι, Πιέρος, Σολάρι ήταν από τα πρώτα κανόνια της ομάδας μας τα τελευταία χρόνια, ενώ αν πάμε πιο παλιά θα θυμηθούμε τους Ηλία Σολάκη και Γιόζεφ Κύπριχ. Η ομάδα μας ποτέ δεν φημιζόταν για τον επιθετικό της μιας και τα γκολ στον ΑΠΟΕΛ ήταν πάντα ομαδική υπόθεση, ενώ ας μην ξεχνάμε ότι πριν δυο χρόνια πρώτος σκόρερ της ομάδας ήταν ο Νούνο Μοράις που αγωνιζόταν σαν κόφτης.

Δυστυχώς την φετινή χρονιά τα επιθετικά φτερά δεν θυμίζουν σε τίποτα τους Γιαννιώτα, Χαραλαμπίδη, Μαντούκα, Τρισκόφσκι και τόσους άλλους που πέρασαν με απόλυτη επιτυχία από τον Αρχάγγελο. Κλωναρίδης και Εντογκαλά που πήραν και τις περισσότερες ευκαιρίες δεν πατούν όσο θα έπρεπε περιοχή, ενώ ο Ζαχίντ που έρχεται από πίσω δεν θυμίζει σε τίποτα τον ποδοσφαιριστή που γνωρίσαμε πριν τρία χρόνια. Για τους επιθετικούς μας, ούτε λόγος καθώς Νούζιο και Μπεν Σαχάρ έχουν απογοητευτική παρουσία και δεν ξέρουμε πότε και αν θα μπορέσουν να πάρουν μπρος.

Σπάνια ο ΑΠΟΕΛ είχε ένα κανόνι μπροστά που να μυρίζετε το γκολ εκτός ελάχιστον περιπτώσεων, αλλά πάντα εύρισκε τους τρόπους να βλέπει δίχτυα λόγο της ποιότητας των winger αλλά και γενικότερα του συνόλου της ομάδας.

Ο Μικ Μακάρθι όπως έχουμε μάθει δουλεύει εντατικά στο τελείωμα των φάσεων ενώ δίνει τεράστια σημασία στα στημένα. Τα αποτελέσματα της δουλείας του θα φανούν στα αμέσως επόμενα παιχνίδια και ευελπιστούμε ότι σύντομα θα έχουμε την ανάλογη ευστοχία για να αρχίσει επιτέλους και η συγκομιδή βαθμών.

@orangeWOLF