Σκίσε το manual
– Σκορπώντας ένα καράβι λεφτά για τους Τζιμπούρ – Ρίισε – Καβενάγκι για να πάρει –επί της ουσίας- σχεδόν τίποτα.
– Σπαταλώντας χρήματα σε παίκτες όπως οι Ναφίου, Τσόκο, Εστρέλα και Καλό.
– Παίρνοντας παίκτες όπως Κοδίνα, Μακρίδης, Στίλιτς, Πιατκόφκι και Λεάλ.
– Δίνοντας στους Στίλιτς και Πιατκόφσκι χρήματα πολύ πάνω από την αξία τους, έτσι σήμερα δεν βρίσκουν συμβόλαιο κοντά στα λεφτά που παίρνουν από τον ΑΠΟΕΛ. Η καλύτερη πρόταση που βρήκε ο Πολωνός, ήταν του… Ερμή.
– Ακυρώνοντας μεταγραφή επειδή δεν άρεσε στους φιλάθλους το βιογραφικό του παίκτη.
– Παίζοντας στο ματς της χρονιάς, με την Κοπεγχάγη, με αναπληρωματικούς σε όλες τις γραμμές (Αλεξάνδρου, Ορλάντι, Σωτηρίου). Στο ίδιο ματς, καλοκαιρινά αποκτήματα, παρακολουθούσαν από τον πάγκο ή την εξέδρα.
– Κινδυνεύοντας να πάθει με τους Ντε Καμάργκο – Μπρεσάν ότι και με τους Στίλιτς – Πιατκόφσκι (παίζουν και στις ίδιες θέσεις).
– Κτυπώντας την πόρτα των Αΐλτον και Ορλάντο Σα, όταν παρέστη ανάγκη απόκτησης επιθετικού. Το ίδιο θα έκανε και ο μέσος φίλαθλος, εάν του ζητείτο να φέρει έναν καλό επιθετικό.
– Ψάχνοντας ένα βασικό κομμάτι του μεταγραφικού παζλ, την τελευταία νύκτα των μεταγραφών.
Τεχνικός διευθυντής είναι αυτός που:
– ανά πάσα στιγμή, έχει 30 παίκτες να προτείνει, εντός μπάτζετ, για κάθε θέση.
– οργανώνεται από τώρα για το ερχόμενο καλοκαίρι.
– ταξιδεύει όλο το χρόνο, παρακολουθώντας μεταγραφικούς στόχους.
– έχει δίκτυο με σκάουτερ, που οργώνουν την Ευρώπη και τη Ν. Αμερική.
– παίρνει report από 2-3 σκάουτερ για κάθε υποψήφιο μεταγραφικό στόχο, μειώνοντας τις πιθανότητες λάθους.
– επιλέγει να δει τουλάχιστον πέντε φορές live κάθε υποψήφιο μεταγραφικό στόχο.
Και πολλά άλλα.
Ένα παράδειγμα. Έστω ότι ο Χ επιθετικός έχει καλά στατιστικά στο πρωτάθλημα πχ της Πολωνίας. Δεν σημαίνει ότι ταιριάζει στην Κύπρο. Η ομάδα του ίσως έπαιζε πχ με αντεπιθέσεις, άρα ίσως δυσκολευτεί κόντρα σε κλειστές άμυνες. Μπορεί να έπαιζε ως δεύτερος επιθετικός σε 4-4-2. Δεν σημαίνει πως μπορεί να είναι το ίδιο καλός μόνος μπροστά, σε 4-1-4-1.
Εάν δεν γίνουν όλα αυτά ή έστω μερικά, εάν δεν υπάρξει σταθερότητα στα πόστα του προπονητή και του τεχνικού διευθυντή, το cash θα τελειώσει όπως τελείωσαν και οι 35.000 βαθμοί στην κατάταξη της UEFA. Και τότε αρχίζουν τα δύσκολα.
Η μεγαλύτερη επιτυχία του ΑΠΟΕΛ είναι ο Ντε Βινσέντι αυτά τα χρόνια. Ρίσκαρε 500.000 ευρώ, πήρε 30 φορές περισσότερα χάρη στα γκολ του Αργεντίνου στο Champions League και είσπραξε 1.200.000 από την πώλησή του, έναν χρόνο πριν ολοκληρωθεί το συμβόλαιό του και ενώ ο παίκτης είχε φτάσει στο peak του.
Σε όλο τον κόσμο οι ομάδες προσπαθούν να πάρουν ή να δώσουν παίκτες την τελευταία ημέρα των μεταγραφών. Δεν είναι κακή επιλογή, είναι όμως τζογαδόρικη. Και με τις βασικές ανάγκες δεν τζογάρεις, ειδικά όταν έχεις όλο το καλοκαίρι για να τις καλύψεις.
Το ότι ο ΑΠΟΕΛ δεν έδωσε 1.6 εκατ. ευρώ για τέσσερα χρόνια στον Ορλάντο Σα, δεν το βρίσκω και τόσο κακό. Σοβαροί να είμαστε, κανένας Σα δεν μπορεί να κρίνει την αποτυχία ή επιτυχία μιας ομάδας που έχει ήδη 25 παίκτες. Εντάξει, ο Σα είναι, όχι ο Μέσι.
