Σαν την πεινασμένη τίγρη για το 29ο
Οι «γαλαζοκίτρινοι» έχοντας πια αποκλειστεί από το κύπελλο στρέφουν την προσοχή τους στο πρωτάθλημα που αποτελεί πάντοτε η μεγάλη του προτεραιότητα και στην Ευρώπη εκεί όπου τον περιμένουν οι διπλές αναμετρήσεις με την Βασιλεία.
Κατά την ταπεινή μου άποψη ο ΑΠΟΕΛ πρέπει να τα βάζει με τον εαυτό του και μόνο που αποκλείστηκε από τον Απόλλωνα. Μπορεί η τηλεοπτική προβολή να δείχνει πως μάλλον λανθασμένα δεν του υποδείχθηκε πέναλτι, ωστόσο δεν πρέπει να σταθεί στο σημείο αυτό και μόνο για να ρίχνει το φταίξιμο.
Ο κάθε φίλος που αγαπά την ομάδα του θα πρέπει να νιώθει απογοητευμένος όταν η ομάδα του μένει εκτός σε μια διοργάνωση γιατί προφανώς φαίνεται πως δεν είναι λίγοι αυτοί που παραμελούν τον θεσμό του κυπέλλου. Μπορεί στον ΑΠΟΕΛ να θέτουν κάθε χρόνο ως προτεραιότητα την κατάκτηση του πρωταθλήματος, παρ’ όλα αυτά το DNA και η πλούσια του ιστορία λένε πως πρέπει να κατακτά κάθε εγχώριο τίτλο. Αυτό δεν θα γίνει φέτος, οπότε πάμε παρακάτω…
Δεν θα σταθώ στα του χθεσινού αγώνα, έχουν γραφτεί και λεχθεί πολλά και αποτελoύν πια παρελθόν. Εάν ο ΑΠΟΕΛ θέλει να στεφθεί και φέτος πρωταθλητής τότε πρέπει να βλέπει όλα τα ματς του πρωταθλήματος σαν τελικούς, σαν να μην υπάρχει αύριο. Δεν υπάρχει άλλο περιθώριο λάθους. Είναι πια τέσσερις ομάδες στο κόλπο του τίτλου και κάθε λάθος πληρώνεται και αυτό γίνεται αντιληπτό μακροπρόθεσμα όσο θα πλησιάζουμε στις τελευταίες αγωνιστικές.
Μπορεί να μην αρέσει σε κάποιους, αλλά είναι μετρημένα στα δάχτυλα ενός χεριού τα ματς που οι «γαλαζοκίτρινοι» φέτος έθελξαν με την απόδοση τους και «πάτησαν« τον αντίπαλο τους στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.
Μπαίνουμε πια στον Φλεβάρη και οι πρωταθλητές δεν έχουν βρει σταθερότητα, παρουσιάζουν δυσκολίες σε αρκετά ματς, ακόμη και με υποδεέστερους αντίπαλους, ενώ τα ντέρμπι έχουν καταντήσει σαν γρίφος γι’ αυτούς.
Σαν να μην έφταναν όλα, υπάρχει και η κριτική που ασκεί μερίδα του κόσμου της ομάδας. Δεν φτάνει που για διάφορους και γνωστούς πάντα λόγους ο ΑΠΟΕΛ στερείται σε μεγάλο βαθμό το μεγαλύτερο του όπλο διαχρονικά που είναι ο κόσμος του, αυτοί οι λίγοι που δίνουν το παρόν τους, στρέφονται ενάντια στην ομάδα όταν στραβώνει κάποιο ματς, αντί να ενθαρρύνουν μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Το μόνο αντίδοτο είναι η συσπείρωση ούτως ώστε να έρθει το 29ο, πιθανότατα στο πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα των τελευταίων χρόνων. Ο Νορβηγός τεχνικός της ομάδας έχει πολλά και καλά εργαλεία στα χέρια του, αρκεί να τα αξιοποιήσει και φυσικά οι ίδιοι να δουλέψουν σκληρά για να αποδείξουν ότι είναι άξιοι αυτής της φανέλας.
Υποχρέωση τους είναι να παίξουν επιτέλους σαν μια θυμωμένη και πεινασμένη τίγρης που ψάχνει για το επόμενο της θήραμα…
Άρθρο του Γιάννη Κουδουνά
