Σαν ασθενής σε κρίσιμη κατάσταση

Ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Ο πιο ακίνδυνος επιθετικά ΑΠΟΕΛ της τελευταίας δεκαετίας με συνεχόμενες εμφανίσεις κάτω του μετρίου κινδυνεύει όσο ποτέ άλλοτε να χάσει τα σκήπτρα που διατηρεί την τελευταία εφταετία.

Όχι γιατί η βαθμολογική διαφορά από την κορυφή είναι στο -5 ή στο -6 αν κερδίσει την Κυριακή η Ομόνοια τον Εθνικό, αλλά κυρίως γιατί οι γαλαζοκίτρινοι δείχνουν ανήμποροι να βρουν λύσεις στις κτυπητές αδυναμίες που παρουσιάζουν ως ομάδα. Πρώτη και μεγαλύτερη αδυναμία είναι το γκολ. Ο ΑΠΟΕΛ δεν είναι ούτε παραγωγικός, ούτε αποτελεσματικός.

Στην «Αρένα» η ομάδα του Κόρε Ίνγκεμπριγκτσεν απείλησε ελάχιστα έως καθόλου την εστία του Τόνιο. Άνευρο, άψυχο και με σπασμωδικές κινήσεις προσπάθησε να αποφύγει την ήττα, αλλά η αποτυχία έμοιαζε να ήταν πέραν των δυνάμεών του να αποτραπεί. «Το χειρότερο ΑΠΟΕΛ από τη μέρα που ήρθα», είπε ο Νορβηγός προπονητής. «Δεν θυμάμαι από πότε έχει να δω τον ΑΠΟΕΛ σε αυτή την κατάσταση», επεσήμανε ο Νεκτάριος Πετεβίνος αναφερόμενος στο πρόβλημα της ομάδας στο σκοράρισμα. Πικρή αλήθεια. Και το πρόβλημα για τον ΑΠΟΕΛ δεν είναι χθεσινό. Εντοπίστηκε και συζητείται εδώ και καιρό, όμως λύση δεν βρέθηκε.

Το ερώτημα που προκύπτει αν είναι αν υπάρχει γιατρικό. Να ξεγράψει κανείς τον ΑΠΟΕΛ από τη «μάχη» του τίτλου, ενώ υπάρχουν άλλοι 18 αγώνες και 54 διεκδικούμενοι βαθμοί, ούτε για αστείο. Όμως, η διοίκηση Πρόδρομου Πετρίδη έκανε αρκετά στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο για να… γυρίσει τον διακόπτη. Απέλυσε δύο προπονητές (Τραμετσάνι, Ντολ), προσέλαβε τον Ίνγκεμπριγκτσεν, προσέλαβε τον Χατζηλούκα, έκανε τέσσερις μετεγγραφές τον Ιανουάριο, ενεργοποίησε τον Μοράις στο τεχνικό επιτελείο, αλλά η ομάδα εξακολουθεί να βρίσκεται στον αναπνευστήρα.

Για πόσο ο ασθενής θα επιβιώνει ή αν θα κάνει το «θαύμα» θα το δείξει ο χρόνος. Πάντως, οι ενδείξεις για τον… ασθενή μόνο θετικές δεν είναι.

Άρθρο του Σίμου Παφίτη