Πορτοκαλί για Γρίβα (ανακοίνωση)
Ανακοίνωση εξέδωσαν πριν από λίγο οι οργανωμένοι οπαδοί της Ομάδας μας αναφορικά με τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή ο οποίος έφυγε σαν σήμερα από την ζωή το 1974.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Σαν σήμερα 27 του Γενάρη, ο ελληνισμός χάνει τον μεγαλύτερο Έλληνα του 20 ού αιώνα. Ο ημίθεος ,ο θρυλικός, ο ένας και μοναδικός αρχηγός μας καταβάλλεται από την κοινή μοίρα των ανθρώπων. Κανείς άλλος δεν μπόρεσε να τον νικήσει. Ιταλοί ,Γερμανοί, Άγγλοι, Τούρκοι, κοκκινοσυμμορίτες και οι Εφιάλτες εντός Κύπρου στάθηκαν λίγοι να τα βάλουν μαζί του…
Ο Διγενής ήταν η πολυδύναμη διακήρυξη των προαιώνιων πόθων της κυπριακής ρωμιοσύνης, η ενσαρκωμένη ηγετική φυσιογνωμία που αναπήδησε από τον παμπάλαιο ηρωικό θρύλο για να μας διδάξει πως οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι και πως γιγαντώνεται το αιμοβόρο δέντρο της λευτεριάς. Ήταν ο άνθρωπος που οδήγησε την νεολαία στα ιερά θυσιαστήρια της αρετής, δείχνοντας σε όλες τις γενιές πως είναι χρέος ο θάνατος για την πατρίδα…
Ο Γρίβας ήταν πάντα εμπόδιο στα σχέδια των ανθελλήνων. Για αυτό με το πέρας του απελευθερωτικού αγώνα 55-59 έσπευσαν να τον εξορίσουν. Είναι πρωτοφανές ο ηγέτης ενός κινήματος το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση της πατρίδας, να εξορίζεται από την ίδια του την πατρίδα. Παρ όλα αυτά , όταν το 1964 η Κύπρος κινδυνεύει από μια τουρκική εισβολή ο Διγενής επανέρχεται ως αρχηγός της ΑΣΔΑΚ και κάνει την Κύπρο απόρθητο φρούριο. Την τριετία 1964-1967, με την παρουσία του Γρίβα και της ελληνικής μεραρχίας στην Κύπρο ,η Ένωση είναι πιο κοντά από ποτέ. Το όνειρο αιώνων ήταν προ των πυλών. Όμως οι Εφιάλτες έδρασαν και πάλι. Έπρεπε πάση θυσία να φύγει ο Διγενής και ο ελληνικός στρατός από την Κύπρο. Αφού απέτυχαν να δολοφονήσουν τον Γρίβα με βόμβα στο αεροπλάνο που θα ταξίδευε, έστησαν με δόλο την προβοκάτσια της Κοφίνου και κατάφεραν αυτό που ήθελαν- να φύγει ο Γρίβας και ο ελληνικός στρατός από την Κύπρο. Για δεύτερη φορά ο Διγενής εξορίζεται από την ίδια του την πατρίδα. Το 1971,μην μπορώντας να βλέπει την Κύπρο προ καταστροφής, ο Διγενής επανέρχεται στην Κύπρο σε ηλικία 74 ετών για να συνεχίσει μέχρι τέλους τον αγώνα για την Ένωση. Δυστυχώς όταν έρχεται ,αντικρίζει ένα λαό διαφορετικό. Έναν λαό Μουζίκων. Ένα λαό αλλοτριωμένο, βολεμένο και εξαγορασμένο από τον Παποκαίσαρα ,ο οποίος είχε ως σκοπό ζωής να παραμείνει στην εξουσία εσαεί. Ο Διγενής τότε μαζεύει τα λίγα παλληκάρια του για να συνεχίσει τον αγώνα. Αυτούς που αρνήθηκαν τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων τους.Αυτούς που απέρριψαν χωράφια, υπουργεία και ανώτατες θέσεις γιατί οι αληθινοί άντρες και αγωνιστές δεν πουλούν τις ιδέες τους….
Ο θάνατος του άφησε το ελληνικό έθνος ορφανό. Ο Διγενής όμως ουδέποτε ήταν απλή σάρκα για να τον φάει το χώμα. Ήταν και παραμένει ιδέα αθάνατη ,άσπιλη και άχραντη στο πέρασμα των χρόνων. Και όταν έρθει εκείνη η ώρα της λύτρωσης, η ώρα της απελευθέρωσης, η ώρα που θα ενσωματωθούμε με τον υπόλοιπο εθνικό κορμό ,όταν μπούμε στην Κερύνεια και στην Αμμόχωστο ως απελευθερωτές, θα βροντοφωνάξουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας :
«ZEI ZEI KAI MΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ »
