Πονάει η ψυχή μας
Μπορεί πολλοί να λένε ότι πονάνε τα μάτια τους βλέποντας τον ΑΠΟΕΛ αλλά εμείς που αγαπάμε τον ΑΠΟΕΛ δεν πονάμε τα μάτια μας αλλά την ψυχή μας.
Η ομάδα μας παραπαίει εντός και εκτός γηπέδου και με τα όσα βλέπουμε και ακούμε φοβόμαστε τα χειρότερα. Όχι δεν νιώθουμε έτσι γιατί έχουμε μάθει στις επιτυχίες αλλά ούτε γιατί θέλουμε κάθε χρόνο το πρωτάθλημα.
Έχουμε ζήσει τα πέτρινα χρόνια όπου λίγο έλειψε να μας πάρουν τα τρόπαια από το Σωματείο, έχουμε ζήσει την εποχή που ο ΑΠΟΕΛ αγωνιστικά ήταν αποδεκατισμένος, αλλά έχουμε ζήσει και στιγμές στο Μακάριο Στάδιο όπου μέσα στη λάσπη, μέσα στις βροχές οι ποδοσφαιριστές έδιναν τα πάντα για τη φανέλα που φορούσαν! Έχουμε ζήσει στιγμές που μπορεί να μην είχαμε την καλύτερη ομάδα αλλά είχαμε την ομάδα που έβγαζε το μεγαλύτερο πάθος και εγωισμό στον αγωνιστικό χώρο.
Ναι αυτό τον ΑΠΟΕΛ θέλουμε, αυτόν τον ΑΠΟΕΛ νοσταλγούμε! Κουραστήκαμε να βλέπουμε αδιάφορους και ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές στον αγωνιστικό χώρο, κουραστήκαμε να χάνουμε το ένα παιχνίδι μετά το άλλο χωρίς καν να το παλέψουμε, αλλά πάνω από όλα κουραστήκαμε τις υποσχέσεις!
Ζήσαμε εποχές που μπορεί να δεχόμαστε πρώτοι γκολ, αλλά οι πορτοκαλοί σπρώχνοντας τους υπόλοιπους ανέβαζαν το ηθικό των ποδοσφαιριστών και ήταν θέμα χρόνου πότε θα ερχόταν η ανατροπή! Και η πίστη πήγαζε από αυτά που βλέπαμε κάθε βδομάδα στον αγωνιστικό χώρο, μια ομάδα με πάθος, δύναμη και θέληση για την νίκη! Πλέον βλέπουμε τον ΑΠΟΕΛ και κάθε επίθεση του αντιπάλου προκαλεί πανικό στην άμυνα μας ενώ οι επιθετικές μας πρωτοβουλίες είναι σχεδόν ανύπαρκτες!
Αγαπάμε τον ΑΠΟΕΛ και πονάει η ψυχή μας που βλέπουμε την ομάδα μας να βυθίζετε κάθε βδομάδα και πιο κάτω.
@orangeWOLF
