Πληρώνουμε την επιθετική δυστοκία
Κάθε παιχνίδι αντί να πλησιάζουμε τους διώκτες μας και να μειώνουμε την διαφορά την αυξάνουμε. Από την μια ο παράγοντας τύχη που ευνοεί (ή και όχι) την ομάδα του Σωφρόνη και κερδίζει παιγνίδια στο 90+ όπως και της ΑΕΚ που γλιτώνει κάθε φορά με τον Φλοριάν και από την άλλη, ο κακός μας δαίμονας, ο εαυτός του ΑΠΟΕΛ.
Ο Δώνης τόσο μετά τον αγώνα με τον Ερμή, όσο και μετά από αυτόν με την ΑΕΛ μίλησε για επιθετική, αλλά και οργανωτική αναποτελεσματικότητα κάτι που πληρώσαμε σε πολλούς αγώνες φέτος, ακόμη και στην Ευρώπη. Η ομάδα έχασε απρόσμενους βαθμούς από παιχνίδια που δεν έπρεπε (Άρης, Εθνικός), δεν απέδωσε τα αναμενόμενα στα ντέρμπι με Ανόρθωση, ΑΕΚ και ΑΕΛ.
Η ομάδα απέφυγε την απώλεια βαθμών με το γκολ του Ζαχίντ στο τελευταία λεπτά του αγώνα με την Αλκή, αλλά και με το γκολ του Σαλλάι με τον Ερμή, ωστόσο με την ΑΕΛ, παρότι ήμασταν καλύτεροι, σκοντάψαμε. Η δυσκολία έγκειται στο να λειτουργήσουμε σωστά σε κλειστές ή καλές άμυνες όπως αυτή της ΑΕΛ που δέχτηκε μόνο 7 γκολ στο πρωτάθλημα φέτος.
Τα βαθύτερα αίτια σχετίζονται με τον προβληματική στελέχωση, τους τραυματισμούς αλλά και τη κακή διαχείριση του ρόστερ που γίνεται μέχρι στιγμής. Είδαμε για παράδειγμα στον αγώνα με την ΑΕΛ τον Βούρο να χρησιμοποιείται στον αταίριαστο ρόλο του παίκτη που πρέπει να καλύψει τη δεξιά πλευρά προκειμένου να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις. Εδώ, έρχεται να προστεθεί η απαίτηση του Δώνη για παίκτες που μπορούν να ανταποκριθούν καλά σε περισσότερες από μια θέσεις. Αυτά αναμένουμε να δούμε στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο.
