«Παρ’ το αλλιώς»
Οι επιτυχίες θεραπεύουν αδυναμίες και διαλύουν κάθε γκρίνια πριν αυτή πάρει ανησυχητικές διαστάσεις; Όταν μιλάμε για τον ΑΠΟΕΛ, μια ομάδα που έχει ήδη εξασφαλίσει τη συμμετοχή σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης, η απάντηση και ασφαλώς είναι καταφατική.
Μόνο που η δουλειά του προπονητή στον σύλλογο δεν περιορίζεται εξ ολοκλήρου στο συγκεκριμένο περίγραμμα, ιδιαίτερα στη μετά-Γιοβάνοβιτς εποχή. Οι απαιτήσεις είναι πολύ περισσότερες (στη μέση μπαίνουν και οι συγκρίσεις), οι οποίες έχουν εξάλλου αποτυπωθεί στις πρόσφατες εξαγγελίες της διοίκησης Πρόδρομου Πετρίδη.
Η βελτίωση των παικτών, η υιοθέτηση ενός τρόπου παιχνιδιού που να ικανοποιεί το κοινό και εν κατακλείδι η αγωνιστική ταυτότητα που θα βγάζει μια «λάμψη» ανάλογη της ποιότητας του έμψυχου δυναμικού, αποτελούν αδήριτη ανάγκη.
Στο συγκεκριμένο σημείο προφανώς την… πάτησαν οι Πάουλο Σέρζιο, Τόρστεν Φινκ και πολύ περισσότερο ο Γιώργος Δώνης, που πήρε νταμπλ και εκτόξευσε την ομάδα στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.
Επομένως, όσες επιτυχίες και να καταγράψει ο Ντομίνγκος Πασιένσια στη συνέχεια, δύσκολα θα κερδίσει μια θέση στην καρδιά της απαιτητικής εξέδρας εάν δεν σημειωθεί σημαντική βελτίωση στο αγωνιστικό προφίλ του συνόλου. Και το εκφρασμένο (με το καλημέρα) από πολλούς στον ΑΠΟΕΛ «κόουτς, ίσως κάτι πάει λάθος» και «Ντομίνγκος παρ’ το αλλιώς», απόρροια (και) της νέας προχθεσινής μέτριας έως κακής εικόνας απέναντι στην ΑΕΛ, το λιγότερο κρούει το καμπανάκι και θέτει αυτομάτως το τεχνικό τιμ προ των ευθυνών του ενόψει των απανωτών αγώνων που περιμένουν στη γωνία.
Βεβαίως, το δείγμα δεν είναι μεγάλο για να αντληθούν τα πιο ρεαλιστικά συμπεράσματα. Όμως οι έως τώρα αριθμοί βγάζουν την ένδειξη «πρόβλημα» και όσο οι αγωνιστές αρρυθμίες δεν βελτιώνονται τόσο πιο σύνθετο γίνεται το θέμα. Σε πέντε επίσημα ματς, από δύο με τις Βάρνταρ και Μίτζιλαντ και ένα με την ΑΕΛ, ο ΑΠΟΕΛ κέρδισε μονάχα το ένα (εκτός έδρας με τους Δανούς 2-1), τρεις φορές έμεινε στην ισοπαλία (δύο με τους Σκοπιανούς 0-0, 1-1, μία με την ομάδα της Λεμεσού 0-0) και σε ένα ηττήθηκε (εντός έδρας από τη Μίτζιλαντ 0-1).
Τα πρώτα επεισόδια του «έργου» είναι εξίσου ανησυχητικά στην επίθεση. Έχουμε ήδη καταγράψει ότι η ομάδα έχει πάρει σχεδόν ελάχιστα από τους παίκτες που αποκτήθηκαν για να παίξουν από τη μέση και μπροστά.
Με εξαίρεση τον (παροπλισμένο) Βάντερ, οι υπόλοιποι ακόμη ψάχνονται στον αγωνιστικό χώρο (Πιατκόφσκι, Λεάλ, Στίλιτς), αδυνατώντας να βρουν και να αποδώσουν τον ρόλο τους. Συν τοις άλλοις, ο ΑΠΟΕΛ δεν πέτυχε ακόμη γκολ στο ΓΣΠ σε τρία επίσημα ματς και πολύ περισσότερο δεν αποτύπωσε μια απαιτητική (και με διάρκεια) επιθετική εικόνα, εμπλουτίζοντας με νέα στοιχεία την ανάπτυξή του σε σχέση με τη λήξασα σεζόν.
Το βασικό ζητούμενο για τον Πασιένσια είναι να κατορθώσει να κάνει αυτούς τους παίκτες που έχει στη διάθεσή του να λειτουργούν ως ομάδα, αναπτύσσοντας τους ενδεδειγμένους μηχανισμούς που θα ενισχύσουν την προοπτική για ένα πιο ελκυστικό ΑΠΟΕΛ, το οποίο θα συμβαδίζει με τις απαιτήσεις που αναδύθηκαν.
Να ανιχνεύσει ένα καλό αγωνιστικό σύστημα που θα αποτελέσει την απάντηση στο πλάνο του αντιπάλου, ξεφεύγοντας έτσι από τις εξάρσεις ορισμένων παικτών ή τις ατομικές ενέργειες. Γιατί ο δρόμος είναι μακρύς και εξαιρετικά δύσβατος.
Χρόνος για να εμβολιαστούν στο σύνολο τα «θέλω» του Πασιένσια, ασφαλώς και υπάρχει. Η διοίκηση, από τη μεριά της, λαμβάνει τα μηνύματα που εκπέμπει η ομάδα και γι’ αυτό εξάλλου είναι πανέτοιμη να προχωρήσει σε περαιτέρω ενίσχυση του ρόστερ με έναν επιθετικό που θα έχει το εύκολο γκολ και αμυντικό. Θα προχωρήσει σε διορθωτικές κινήσεις μέχρι να κλείσει (τέλος του μήνα) το παράθυρο της ενίσχυσης.
Goal
