Ούτε αρχή, ούτε τέλος

Η κατρακύλα για την ομάδα μας δεν έχει τελειωμό. Η νοοτροπία, σε συνδυασμό με την αγωνιστική εικόνα που μας παρουσιάζεται στο γήπεδο δεν αντικατοπτρίζει σε καμία περίπτωση το μεγαλείο του ονόματος του ΑΠΟΕΛ που συνηθίσαμε να βλέπουμε.

Η αισιοδοξία για ένα θετικό αποτέλεσμα γεννιεται κάθε φορά που αναμένουμε να δούμε την ομάδα μας να αγωνίζεται, αλλά μετατρέπεται σε απογοήτευση με το πέρας του ενενηνταλέπτου.

Το ένα αρνητικό αποτέλεσμα διαδέχεται το άλλο και τότε είναι που δημιουργείται η απορία στο τι ακριβως δουλεύουν όλοι τους στον Αρχάγγελο για να αλλάξουν τα δεδομένα. Τα πάντα ξεκινούν από τις προπονήσεις, από την προετοιμασία πριν τον εκάστοτε αγώνα και καταλήγει στο γήπεδο όπου οι ποδοσφαιριστές καλούνται να υλοποιήσουν το πλάνο του προπονητή.

Ακόμα και αυτό όμως είναι κατά κάποιο τρόπο «ανορθόδοξο». Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, βλέπουμε αρκετούς ποδοσφαιριστές να μην αγωνίζονται στην φυσική τους θέση όπως για παράδειγμα τους Ενσούε και Ντε Βινσέντι. Το θέμα είναι γιατί να επιμένεις, ιδίος με τη χρήση του πρώτου στα αριστερά όταν δεν σου βγαίνει και να μην το αλλάζεις.

Αναπτυσσόμαστε κυρίως από το χώρο του κέντρου, με δύο ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται εκ φύσεως ως δεκάρια (Ζαχίντ και Ντέβι). Εδώ και πολύ καιρό μεν έχει καθιερωθεί η τριάδα στο χώρο του κέντρου με Ανουάρ, Ντέβι και Ζαχίντ η οποία είναι ποιοτική αλλά με τα μέχρι τώρα αποτελέσματα κόντρα σε ομάδες που παίζουν με έμφαση στα αμυντικά τους καθήκοντα δείχνεις να τα βρίσκεις σκούρα.

Οι λύσεις από τον πάγκο δεν έρχονται, ή καλύτερα δεν δειχνουν να μπορούν να βοηθήσουν μέχρι τώρα. Στα περισσότερα παιχνίδια ο Ουζουνίδης επιλέγει να ξεκινησει με διαφορετικούς ποδοσφαιριστές με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ομοιογένεια. Την μία βλέπεις Εντογκαλά, την άλλη Κλωναρίδη, την άλλη Σιέλη, την άλλη Σάντος…και πάει λέγοντας.

Η μπάλα δεν φτάνει ποτέ στον επιθετικό μας και μετά διερωτόμαστε γιατί δεν μπορούμε να σκοράρουμε. Δεν υπάρχει ούτε αρχή, ούτε τέλος. 

Μπορεί να μην φταίνε κατά κύριο λόγο αυτά ωστόσο είναι κάποια πράγματα τα οποία φαίνονται ξεκάθαρα στο γήπεδο και σε κάνουν να απορείς.

Το μόνο σίγουρο είναι πως όλοι θα πρέπει να πάρουν τις ευθύνες τους, να σώσουν ότι σώζεται και να ξεκινήσουν επιτέλους να μας παρουσιάζουν ένα άλλο ΑΠΟΕΛ στο γήπεδο. Γιατί υπομονή κάναμε, αποτελέσματα δεν είδαμε.

Πορτοκαλί Πύραυλος