Ότι δίνεις, παίρνεις…
Αποτυχία 100%. Όχι γιατί… συνηθίσαμε στις προκρίσεις και «κοτσιανιασμένη» θα πρέπει να θεωρείται μια θέση στους ομίλους της διοργάνωσης αυτής, αλλά με βάση τους αντιπάλους που βρέθηκαν αυτό το καλοκαίρι στο δρόμο του ΑΠΟΕΛ (κυρίως την Αστάνα) και σε συνδυασμό με τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις που δημιουργεί για μια ομάδα ο προϋπολογισμός και το μισθολόγιο διψήφιου αριθμού εκατομμυρίων…
Μπορεί μια στιγμή αδράνειας να στοίχισε, δεν ήταν όμως η μόνη, ούτε στα δύο παιγνίδια με την Αστάνα, ούτε στα προηγούμενα με Βαρντάρ και Μίντιλαντ και η αλήθεια να λέγεται, η πορεία μπορεί να σταμάτησε στα πλέι οφ του Τσιάμπιονς Λικ, κινδύνεψε ωστόσο άμεσα από τον πρώτο κιόλας αντίπαλο και ειδικά κόντρα στους Δανούς.
Στους ομίλους του Τσιάμπιονς Λικ δύσκολα μπαίνεις με μερικά μόνο διαστήματα καλής απόδοσης. Και τα διαστήματα αυτά για το ΑΠΟΕΛ σε έξι παιγνίδια, ίσως να μην βγάζουν σωστό ενενηντάλεπτο αν τα προσθέσεις.
Στους ομίλους του Τσιάμπιονς Λικ δεν κλείνεις θέση όταν σκοράρεις με το… σταγονόμετρο. Και το πρόβλημα στο σκοράρισμα «φωνάζει» στο φετινό ΑΠΟΕΛ. Και το ένα μόλις γκολ στο ΓΣΠ και αυτό από στημένη φάση, κάτι περισσότερο από ενδεικτικό είναι.
Για μια κυπριακή ομάδα, η πρόκριση στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης με υπέρβαση (μικρή ή μεγάλη) αναλογεί. Και για την υπέρβαση αυτή χρειάζονται κάποιοι ποδοσφαιριστές να κάνουν το κάτι παραπάνω. Τέτοιοι στο φετινό ΑΠΟΕΛ πολύ λίγοι.
Λείπει ο πανταχού παρών και ο ιθύνων νους στην άμυνα, προκειμένου να αποφεύγονται παιδαριώδη λάθη, τα οποία στοίχισαν γκολ και όχι μόνο στον επαναληπτικό με την Αστάνα. Άφαντος ο ηγέτης στη μεσαία γραμμή, όπως… άφαντος θα ήταν και ο Στίλιτς αν δεν σκόραρε από ένα κτύπημα φάουλ. Παταγώδης αποτυχία στην στελέχωση της επιθετικής γραμμής, εκεί όπου θα έπρεπε να επικεντρωθεί η μεγαλύτερη προσπάθεια το καλοκαίρι. Αμφίβολο αν ακόμη οι Μαντούκα και Πασιένσια πιστεύουν και ελπίζουν στον Λεάλ. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, λογικά θα είναι οι μόνοι…
Για να επιτευχθεί ο στόχος της παρουσίας στους ομίλους του Τσιάμπιονς Λικ, θα πρέπει σταδιακά μια ομάδα, από τα μέσα Ιουλίου όταν αρχίζει την προσπάθεια της, μέχρι τα τέλη Αυγούστου, όταν δηλαδή ολοκληρώνονται οι προκριματικοί γύροι, να παρουσιάσει μια σταδιακή και σημαντική βελτίωση, από τη στιγμή που ο και ο βαθμός δυσκολίας σε κάθε γύρο ανεβαίνει.
Για το ΑΠΟΕΛ, από την αρχή μέχρι το τέλος της φετινής ευρωπαϊκής πορείας στο Τσιάμπιονς Λικ, μία από τα ίδια. Μετριότητα, κτυπητές αδυναμίες και μικρές… εκλάμψεις υποφερτά καλής απόδοσης.
Για το φετινό ΑΠΟΕΛ, σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση.
Όσο και αν επιμένει ο Ντομίνγκος Πασιένσια ότι επίκειται βελτίωση, ακόμη και μετά από την απώλεια του πιο σημαντικού στόχου της φετινής χρονιάς και παρά τις ευνοϊκές συνθήκες που υπήρχαν για την υλοποίηση του.
Ας του εξηγήσει κάποιος πως είναι πλέον αργά για τη βελτίωση την οποία συνεχώς εξαγγέλλει. Ας του θυμίσει κάποιος, πως με πολύ πιο δύσκολους αντιπάλους το ΑΠΟΕΛ τα κατάφερε τις τρεις προηγούμενες φορές.
Αν υπάρχει ακόμη κάποιος που να τον πιστεύει και κυρίως να τον εμπιστεύεται, πως μπορεί να υλοποιήσει τους στόχους της ομάδας, έστω αυτούς που έχουν απομείνει…
24sports.com.cy
