Όταν ο APOEL FC γίνεται ΑΠΟΕΛ
Το να χάνεις με 0-3 στην έδρα σου από μία ομάδα που πριν λίγους μήνες κέρδισε στο “Μπερναμπέου” και παραλίγο να πετάξει εκτός Τσάμπιονς Λιγκ την Ρεάλ Μαδρίτης δεν είναι δράμα. Δράματα, όμως, υπάρχουν στον ΑΠΟΕΛ και δεν είναι λίγα… Είναι αυτά που έχουν μετατρέψει τον APOEL FC… απλά σε ΑΠΟΕΛ!
Τα είχαμε επισημάνει και μετά τον αποκλεισμό από την Αστάνα. Έναν αποκλεισμό που συνιστούσε παταγώδη αποτυχία για τον ΑΠΟΕΛ: το ότι θα συνέχιζε στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ ήταν επιτυχία προφανώς (δεν συμβαίνει συχνά στις κυπριακές ομάδες αυτό), το ότι θα συνέχιζε όμως στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, έχοντας αποκλειστεί από την άπειρη Αστάνα και όχι από κάποιο μεγαθήριο συνιστούσε ξεκάθαρη αποτυχία.
Το βασικό πρόβλημα του ΑΠΟΕΛ σήμερα λοιπόν δεν είναι ότι δεν μπορεί να κοντράρει την ισχυρή Σάλκε, αλλά ότι αποτυγχάνει απέναντι στην Αστάνα. Ωστόσο τους ΑΠΟΕΛίστες τους πληγώνει και ο τρόπος που ήρθε η ήττα από τους Γερμανούς. Και δικαιολογημένα.
Ένας ΑΠΟΕΛ από το πολύ πρόσφατο παρελθόν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει στα ίσια την Σάλκε. Όχι να την κερδίσει ή να πάρει ισοπαλία, γιατί μιλάμε για άλλο επίπεδο, αλλά να την κοντράρει. Τρία γκολ, ένα ακυρωθέν γκολ και δύο δοκάρια είχε η Σάλκε στο ΓΣΠ, απολογισμός που θα ήταν υποφερτός αν αντίπαλος ήταν η Μπαρσελόνα… Αλλά δεν ήταν.
Μετά τον αποκλεισμό από την Αστάνα είχαμε σχολιάσει μεταξύ άλλων: “Ένας κανονικός ΑΠΟΕΛ, ένας ΑΠΟΕΛ από τα παλιά θα περνούσε άνετα την άπειρη Αστάνα που ως μοναδικό της όπλο είχε τον ενθουσιασμό της. Αλλά το πρόβλημα του ΑΠΟΕΛ είναι ότι δεν είναι… κανονικός. Το είχαμε επισημάνει και μετά τις προκρίσεις, το είχαμε επισημάνει και μετά την “πεντάρα” επί του ανέτοιμου Ερμή που δημιούργησε την ψευδαίσθηση της βελτίωσης”.
Αυτό είναι το βασικότερο πρόβλημα των “γαλαζοκίτρινων”. Ότι από APOEL FC γίνονται ξανά απλά… ΑΠΟΕΛ. Κι αυτό είναι και το μεγάλο παράπονο των φιλάθλων του. Τα πολλά χρήματα που μπήκαν στα ταμεία τα τελευταία χρόνια λόγω της Ευρώπης σπαταλούνται, όπως αποδεικνύεται, άσκοπα και τα κενά στην ομάδα αυξάνονται, αντί να προκύπτει βελτίωση. Η ομάδα παραμένει ακριβή, αλλά δίνει την αίσθηση του “κάθε πέρυσι και καλύτερα”. Κι αυτό είναι που πρέπει να προβληματίσει πρώτιστα.
Ο ΑΠΟΕΛ εξακολουθεί να έχει ένα ακριβό ρόστερ, αλλά εξακολουθεί να μην κάνει τη διαφορά. Έχει το τριπλάσιο, τετραπλάσιο, σε ορισμένες περιπτώσεις και πενταπλάσιο μπάτζετ από τους ανταγωνιστές του στην Κύπρο και δεν έχει καταφέρει να ξεφύγει, όπως οραματιζόταν.
Οι αριθμοί είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεις ψέματα μερικές φορές. Ναι, ο ΑΠΟΕΛ έχει τρία σερί πρωταθλήματα και δύο σερί νταμπλ. Αλλά χρειάζεται να έχει πολλαπλάσιο μπάτζετ από τους ανταγωνιστές του για να κατακτά τον τίτλο την τελευταία αγωνιστική, όπως συνέβη στα δύο τελευταία πρωταθλήματα; Ναι, βρίσκεται στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ κι αυτό δεν είναι εύκολο. Αλλά βρίσκεται εκεί, επειδή απέτυχε στην πιο βατή κλήρωση που του έτυχε ποτέ σε πλέι οφ Τσάμπιονς Λιγκ.
Ποια εικόνα προτιμούν να βλέπουν οι ιθύνοντες του ΑΠΟΕΛ; Την εικόνα των αριθμών ή την εικόνα που αποτυπώνεται στο γήπεδο, όπου μεταξύ άλλων:
* μετά τον Λεάλ αχρηστεύεται και ο Πιατκόφσκι επιβεβαιώνοντας απόλυτα τις εκτιμήσεις των Πολωνών ρεπόρτερ στο Balla (οι δύο βασικές επιλογές στην επίθεση που κάηκαν νωρίς γι’ αυτό έγινε η εκτός προγράμματος αρχικά μεταγραφή του Καβενάγκι),
* μετά τον Αντωνιάδη η λύση στο αριστερό άκρο της άμυνας είναι να βαπτιστεί μπακ ο Αρτυματάς,
* ο Μάριο Σέρτζιο θα πρέπει να “πεθάνει” μέσα στο γήπεδο, γιατί ο Τσόκο κρίνεται ανεπαρκής ακόμη και να πιάσει θέση στον πάγκο,
* ο Στίλιτς καταφτάνει ως η μεταγραφική υπέρβαση και σε λίγο ο κόσμος του ΑΠΟΕΛ θα ξεχάσει και τη φάτσα του, τόσο αραιά που εμφανίζεται στον αγωνιστικό χώρο.
Είχαμε επισημάνει μετά τον αποκλεισμό από την Αστάνα ότι το βασικό πρόβλημα του ΑΠΟΕΛ δεν ήταν ο Ντομίνγκος Πασιένσια. Ο Τιμούρ Κετσπάγια δεν είναι μάγος, όπως δεν είναι μάγος και κανένας προπονητής. Είναι τυχερός, όμως, γιατί… τον γνωρίζουμε και ξέρουμε την αξία του. Οπότε θα έχει το χρόνο και τη στήριξη που κάθε προπονητής χρειάζεται για να αποδώσει καρπούς η δουλειά του.
Δεν ευθύνεται ασφαλώς ο Κετσπάγια για την “τριάρα” και τη μηδέν αντίσταση στη Σάλκε. Ούτε φυσικά για το κατέβασμα του πήχη του ΑΠΟΕΛ τα τελευταία χρόνια, παρά τη διατήρηση ενός πολύ ακριβού ρόστερ. Και στο ΓΣΠ χθες το βράδυ αποτυπώθηκε ανάγλυφα ακριβώς αυτό: το κατέβασμα του πήχη που καθιστά τον APOEL FC ξανά ΑΠΟΕΛ.
Άρθρο της Ειρήνης Σπυροπούλου στο balla.com.cy
