Ώρα να κοιταχτεί στον καθρέφτη
Απ’ όλα όσα είπε ο Τιμούρ Κετσπάγια χθες βράδυ, κράτησα το ακόλουθο: «Φαίνεται ότι δεν είμαστε 100% έτοιμοι για τέτοια ματς». Καλή, πολύ καλή η εμφάνιση του ΑΠΟΕΛ απέναντι στη Σάλκε, αλλά ο δρόμος προς τη διατήρηση της δυναμικής στις εκτός τειχών υποχρεώσεις απαιτεί πάρα πολλά πράγματα που προφανώς δεν έγιναν στον επιθυμητό βαθμό (και) φέτος.
Και το εκφρασμένο από πολλούς «είναι πιο εύκολο να φτάσεις στην κορυφή από το να διατηρηθείς εκεί», έχω την αίσθηση πως οι γαλαζοκίτρινοι βιώνουν την εφαρμογή του. Γιατί, με τον προϋπολογισμό που διατηρούν, είναι εμφανές πως είχαν υψηλές απαιτήσεις στην Ευρώπη. Ο Τιμούρ δεν είναι χθεσινός. Ξέρει πού ήλθε και τον όγκο δουλειάς που τον περιμένει…
Πέρυσι στο Τσάμπιονς Λιγκ, για παράδειγμα, είχε τεθεί ο στόχος της κατάληψης της τρίτης θέσης του (δύσκολου) ομίλου. Απολογισμός; Μηδέν νίκες, μία ισοπαλία και πέντε ήττες. Ένα γκολ υπέρ και δώδεκα κατά. Το μόνο που είχε να θυμάται ο ΑΠΟΕΛ ήταν τα λεφτά που μπήκαν στο ταμείο και τις κολακευτικές ήττες από τις Μπαρσελόνα, Παρί Σεν Ζερμέν με 0–1. Φέτος; Στη δεύτερη τη τάξει διοργάνωση της ΟΥΕΦΑ και σε ένα γκρουπ πολύ πιο βατό, η αγωνιστική εικόνα που εξέπεμψε είναι ακόμη πιο χλομή. Παρόμοιο σκηνικό και τη σεζόν 2013–14, εκ νέου στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.
Κακά τα ψέματα: Παλληκάρι ο ΑΠΟΕΛ στη Φέλτινς Αρένα, αλλά ο θρύλος της Ευρώπης δεν εμπνέει σε ικανοποιητικό βαθμό και αυτό είναι ένα σοβαρό ζήτημα που καλείται να διαχειριστεί αναλόγως η διοίκηση. Γιατί δεν είναι επιτυχία πως, στην προκριματική φάση πέρασε με δύο ισοπαλίες τη Βάρνταρ και με μία νίκη, μία ήττα τη Μίτζιλαντ. Μιλάμε για τον ΑΠΟΕΛ που έπαιξε εκτός έδρας με την Τσέλσι και διεκδίκησε τη συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας (2009-2010). Έπαιξε εκτός έδρας τη Ζενίτ και κλείδωσε την πρόκριση στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ (2011-2012). Ναι, μιλάμε σήμερα για έναν άλλον ΑΠΟΕΛ. Πριν από τη σέντρα με τη Σάλκε, ανέβλυζε ένα κλίμα ηττοπάθειας.
Κάποιες φορές, ο ρεαλισμός κάνει μεγαλύτερο καλό από την επιείκεια. Δεν είναι τυχαίο ότι η ομάδα κατάφερε να σκοράρει μόλις στα τέσσερα από τα ένδεκα φετινά ευρωπαϊκά παιχνίδια. Πέτυχε έξι γκολ σε 990 αγωνιστικά λεπτά, εκ των οποίων τα τρία διά ποδός Ντε Βινσέντι, ενώ από ένα πέτυχαν οι Στίλιτς, Καβενάγκι, Καρλάο.
Και για μια ομάδα που επιζητούσε από πέρυσι τη βελτίωση στο σκοράρισμα όσον αφορά πάντοτε στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, αποτελεί μεγάλη αποτυχία το συγκεκριμένο σκέλος. Γενικώς, οι επιλογές… πίσω από τον Καβενάγκι χαρακτηρίζονται πολύ φτωχές, με την απόσταση που χωρίζει από τον Αργεντινό άσο από τους Σωτηρίου, Πιατκόφσκι να είναι μεγάλη.
Δεν είναι μόνο αυτό. Τα σοβαρά λάθη στον προγραμματισμό (και όχι μόνο) δεν σμίκρυναν το βεληνεκές του ΑΠΟΕΛ μονάχα στη μεσοεπιθετική γραμμή. Και αμυντικά «πονά». Σας λέει κάτι πως, δέχθηκε στα δέκα από τα ένδεκα παιχνίδια τέρμα.
Στο μοναδικό που διατήρησε ανέπαφη την εστία ήταν στο πρώτο με τη Βάρνταρ στο ΓΣΠ (14/7/15). Για μια ομάδα που θέλει να κάνει το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη αποτελεί αδήριτη ανάγκη η συμπαγής άμυνα. Και ο ΑΠΟΕΛ δυστυχώς δεν φρόντισε από το καλοκαίρι να την έχει στον επιθυμητό βαθμό. Κάτι που αποτυπώνεται έως τώρα και στα ντέρμπι πρωταθλήματος.
Κατά την τρέχουσα σεζόν, ο αποκλεισμός από την Αστάνα που χτυπά παρεμπιπτόντως την πρόκριση στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ, έχω την εντύπωση πως αποτελεί ένα καμπανάκι. Μια σφαλιάρα που προσγείωσε τον ΑΠΟΕΛ στην πραγματικότητα. Αν θα τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει πιο συνειδητοποιημένα πλέον μελλοντικές προκλήσεις, ο χρόνος θα το δείξει.
Του υποδεικνύει, πάντως, ότι χρειάζεται μεγάλη υπομονή και παραλλήλως έχει μπόλικο δρόμο να διανύσει, ώσπου να εκπληρωθεί το όνειρο της δημιουργίας ενός συνόλου που θα εκπέμπει την αγωνιστική αύρα της σεζόν 2011-12. Και προπάντων, να μην πάνε και να έρχονται προπονητές. Η χθεσινή απόδοση του ΑΠΟΕΛ, εν κατακλείδι, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παρασύρει…
Goal
