Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν

Έλλειψη σοβαρότητας να το πούμε; Απειθαρχία; Άγνοια κινδύνου; Ότι και να πούμε είναι λίγο για να περιγράψουμε την εικόνα της Ομάδας μας απέναντι στους Βόσνιους. Που μόνο ομάδα δεν ήταν από την ώρα που εισήλθαν οι ποδοσφαιριστές στον αγωνιστικό χώρο, ειδικότερα από το δεύτερο ημίχρονο και μετά. 

Δεν ήταν μόνο αυτό, μπήκαμε στο παιχνίδι τελείως νωχελικοί, χωρίς πάθος. Δεχθήκαμε το πρώτο γκολ από το πουθενά και επιτρέψαμε στον αντίπαλο να κλειστεί στην άμυνα και να περιορίσει τους χώρους.

Και εκεί που κάνεις ένα καλό εικοσάλεπτο,καταφέρνεις να γυρίσεις το παιχνίδι, παίρνεις κεφάλι στο σκορ και τους αναγκάζεις να ανοιχτούν για να ψάξουν το γκολ, εσύ αντί να τους αποτελειώσεις, τους δίνεις το δικαίωμα να μπουν και πάλι στον αγώνα.

Κάκιστη αμυντική λειτουργία, πολλά κενά, χωρίς καθαρό μυαλό, κάναμε λάθη αβίαστα και αδικαιολόγητα σε ένα παιχνίδι που όπως είπαμε πολλές φορές λόγο της ιδιαιτερότητας του δεν σε παίρνει να τα κάνεις. 

Ο μεγαλύτερος αντίπαλος του ΑΠΟΕΛ είναι ο ίδιος του ο εαυτός, αλλά κάποιοι δεν θέλουν να το κατανοήσουν. Όταν είσαι το φαβορί, έχεις την εμπειρία και θέλεις να λέγεσαι μεγάλη ομάδα πρέπει να το αποδεικνύεις σε κάθε παιχνίδι στο γήπεδο και όχι να αφήνεις την Ζρίνσκι και την κάθε Ζρίνσκι να σε κάνει ό,τι θέλει.

Αυτοί ήθελαν να πάρουν το παιχνίδι στην παράταση και το κατάφεραν, εσύ όμως σαν ΑΠΟΕΛ τί ήθελες; Ή μάλλον τί έκανες για να τους αποτρέψεις; Τίποτα απολύτως είναι η απάντηση. Γιατί ήμασταν ανύπαρκτοι στο γήπεδο. Ένα καλό εικοσάλεπτο και μετά μηδέν. Το απόλυτο μηδέν.

Ό,τι χτίζεις δεν το χαλάς, το κρατάς και συνεχίζεις να χτίζεις μέχρις ότου να φτάσεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Στην περίπτωση μας, τα ρίξαμε όλα στον αέρα και φτάσαμε στα πέναλτι για να πάρουμε το ζητούμενο. Για καλή μας τύχη ο Σίλβα δήλωσε παρών.

Κρατάμε την ουσία και συνεχίζουμε βλέποντας μόνο μπροστά. Επιβάλλεται βελτίωση γιατί αυτό που είδαμε στο γήπεδο δεν ήταν ΑΠΟΕΛ…

Πορτοκαλί Πύραυλος