Ο Πρόδρομος, ο Σχίζας και ο κυρ Αντώνης!
Το ‘χει αυτό το σύστημα (κάποιοι το λένε και… κουσούρι) ο Πρόδρομος. Όταν του μπει κάτι στο κεφάλι, δεν του το βγάζεις με τίποτα. Το ‘κανε και με τον Ιβάν, πριν κάμποσα χρόνια, κι ας τον παρακαλούσε ο Σέρβος να μην τον αποπέμψει για να κατακτήσει το δεύτερο στη σειρά πρωτάθλημα με τον ΑΠΟΕΛ.
Ήταν το 2005 και χρειάστηκε να περάσουν τρία, τέσσερα χρόνια για να αναγνωρίσει το λάθος του. Όταν ο Ιβάν επέστρεψε και άρχισε να κτίζει τον δικό του θρύλο στους γαλαζοκίτρινους. Το έκανε και με τον Ούχριν (αήττητο τον έδιωξε τον άνθρωπο). Είπαμε, είναι να μην του καρφωθεί κάτι στο μυαλό…
Τα δεινά που πέρασε (και) φέτος ο ΑΠΟΕΛ με τους τραυματισμούς οδήγησαν τον πρόεδρο των γαλαζοκίτρινων στην απόφαση να κάνει την ολική ανατροπή στο ιατρικό τιμ της ομάδας, τοποθετώντας επικεφαλής τον Νίκο Τζουρούδη και «αδειάζοντας» ουσιαστικά τον επί 30 και βάλε χρόνια γιατρό της ομάδας, Κώστα Σχίζα.
Δεν εξετάζω το ορθό ή το λάθος της απόφασης του προέδρου των γαλαζοκίτρινων, ούτε καν αν είναι καλός γιατρός ο Σχίζας (αν και έχω -και ισχυρή μάλιστα- άποψη), αλλά τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε ο πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ το όλο θέμα. Ή μάλλον το αποτέλεσμα που είχε η απόφασή του, μετά την αντίδραση του Κώστα Σχίζα. Φανταστείτε για να υποχρεωθεί ο Σχίζας να βγει με επιστολή-διάψευση προς τα ΜΜΕ, τι κουβαλούσε και τι κουβαλά μέσα του από την αντιμετώπιση της οποίας έτυχε.
Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αυστηρά ιατρικό ή θέμα λήψης μιας απόφασης. Έχει να κάνει με έναν άνθρωπο που κουβαλά πίσω του μιαν ιστορία 40 χρόνων εμπλοκής του -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- με τον ΑΠΟΕΛ. Το ότι ο Πρόδρομος αυτός είναι και δεν πρόκειται ν’ αλλάξει το καταλαβαίνω. Το ότι έτσι έμαθε να λειτουργεί, κι αυτό το δέχομαι (όχι όμως και πως συμφωνώ με τις πρακτικές του).
Είπαμε, αυτός είναι ο Πρόδρομος. Αλλά όταν έχεις να κάνεις με τον άνθρωπο που μαζί με τον κύριο Αντωνάκη αποτελούν τη σύγχρονη (και μέρος της παλαιάς) ιστορία του ΑΠΟΕΛ, ρε συ Πρόδρομε, δεν τον «αδειάζεις» με τέτοιο τρόπο (τι πάει να πει αν ήθελε, μπορούσε να έμενε;). Για τον απλούστατο λόγο πως μπαίνει στη μέση αυτό που λέμε αξιοπρέπεια, τιμή και ηθική…
Άρθρο του Γιώργου Κυριάκου στο Goal
