Ο φθαρμένος μύθος και το ερώτημα που πλανάται

Στον προηγούμενο αγώνα με τον Απόλλωνα ο τίτλος του άρθρου που επέλεξα ήταν πως η συνέχεια προτάσσει αναθεώρηση αναφερόμενος κυρίως στο ότι η εικόνα απέναντι στην απομίμηση ήταν πλασματική και αυτό περισσότερο οφείλεται στο κομπλεξιλλίκκι του Αυγουστή το οποίο μεταφέρει στην ομάδα του όταν αντιμετωπίζει τον ΑΠΟΕΛ αλλά και στην ατομική ποιότητα του Τάμαρι ο οποίος όμως όταν βραχυκυκλώνεται επί της ουσίας δεν υπάρχει το τακτικό εκείνο πλάνο το οποίο μπορεί να κάνει την ομάδα μας επικίνδυνη απέναντι σε κλειστές άμυνες οι οποίες απαιτούν μυαλωμένο παίξιμο και ορθή ανάπτυξη για να ξεκλειδωθούν.

Γίνομαι και γινόμαστε γραφικοί αλλά οι επιλογές του Τραμετσάνι δεν μας αφήνουν άλλα περιθώρια από το να επαναλαμβάνουμε τα ίδια αφού αγνοεί σε εγκληματικό βαθμό παίκτες οι οποίοι αποδεδειγμένα είναι “ψημένοι” στους λεγόμενους αγώνες όπου η μπάλα ζυγίζει εκατό κιλά. Τα αμάθητα παιδαρέλια μπορεί να έχουν τις εξάρσεις τους όμως η εμπειρία η οποία μεταφράζεται σε καθαρό μυαλό κυρίως εδώ που φτάσαμε όχι απλά χρειάζεται αλλά είναι επιβεβλημένη.

Ο εγκληματικός παραγκωνισμός κυρίως του Εφραίμ ο οποίος εδώ και καιρό είναι υγειές αλλά και οι τακτικές αλλαγές στα τελευταία πέντε λεπτά των αγώνων είναι τουλάχιστον ανεξήγητες και αν δεν συνέλθει σύντωμα θα εκτεθεί ανεπανόρθωτα αυτός αλλά και όλοι όσοι δεν του βάλλουν νου.

Το μέταλλο του πρωταθλητή το οποίο καπηλευόμαστε στην πραγματικότητα είναι ένας ακόμα μύθος ο οποίος καταρρίφθηκε χθες αφού δεν καταφέραμε να εκμεταλλευτούμε το δώρο του Καραπατάκη κάνοντας τα πράγματα πιο εύκολα. Ο Πετρίδης διαμηνύει όποτε του καπνίσει την ατεμκιρίωτη καφενειακή κουβέντα “εννα το ποιάμεν πάλε” η οποία πείθει μόνο τους τυφλούς αφού και ο ίδιος ξέρει καλύτερα απ΄ όλους ότι με τα μυαλά που κουβαλάμε θα οδηγηθούμε με μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια του πρωταθλήματος και πως τον πρώτο που θα πάρει και σηκώσει το ποτάμι θα είναι τον ίδιο.

Μπορεί ο αγώνας που βρίσκεται στο προσκήνιο να είναι αυτός με την ΕΝΠ για το κύπελλο την ερχόμενη Τετάρτη (3/4) όμως στο πίσω μέρος του μυαλού όλων στον Αρχάγγελο είναι η σκέψη της συνέχειας του πρωταθλήματος. Το ότι στα τελευταία 12 παιχνίδια τα 8 δεν κερδίθηκαν αλλά και το ότι ο ΑΠΟΕΛ έχει να κερδίσει από τον Γεννάρη στο άλλοτε απόρθητο φρούριο του ΓΣΠ ενώ μπαίνουμε στον Απρίλιο δεν τιμά κανέναν και το ερώτημα που πλανάται είναι κατά πόσον ο Ιταλός είναι διαθετημένός να κάνει αυτοκριτική ή έστω να προβληματιστεί πραγματικά.

Αν δεν αλλάξει πάντως μυαλά ο Τραμετσάνι ως προς τον τρόπο που προσεγγίζει τα πράγματα θα πρέπει να του τα αλλάξουν αυτοί που τον έφεραν αλλιώς το σενάριο της τεράστιας κρίσης για την οποία κάναμε λόγο δεν θα αργήσει.

ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΔΙΚΑΣΤΗΣ