Ντροπή τους για το κατάντημα
Ντροπή. Αυτή είναι η μόνη λέξη που ταιριάζει με τη φετινή κατάντια του ΑΠΟΕΛ. Δεν υπάρχει τίποτα το αισιόδοξο που να μπορείς να πεις στον κόσμο της ομάδας, ο οποίος παρακολουθεί αποσβολωμένος την τραγική πορεία που διαγράφει η ομάδα.
Είχα γράψει μόλις πριν δυο μέρες ότι ο ΑΠΟΕΛ θα πρέπει να έχει ως πρώτιστο μέλημα του στα επόμενα παιχνίδια να διώξει τον κίνδυνο των περιπετειών και όχι να μπει στην εξάδα, καθώς τα βαθμολογικά δεδομένα ήταν τόσο ρευστά που υποχρέωναν τον ΑΠΟΕΛ να κοιτάζει όχι μόνο προς τα πάνω αλλά και προς τα κάτω.
Δυστυχώς, μετά και από την ντροπιαστική ήττα από τον Εθνικό, ο ΑΠΟΕΛ έχει μπει ήδη σε περιπέτειες και αυτό δεν είναι υπερβολή ούτε σχήμα λόγου. Η βαθμολογία είναι αμείλικτη. Όταν χάνεις στο σπίτι σου το παιχνίδι με τον χαμηλότερο (θεωρητικά) βαθμό δυσκολίας από τους τέσσερις αγώνες που έχεις να δώσεις μέχρι την 26η αγωνιστική, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς σε τι μεγάλους κινδύνους μπαίνει η ομάδα.
Η κατάσταση είναι τραγική όμως μπορεί να γίνει ακόμη χειρότερη εάν ο ΑΠΟΕΛ δεν ξεκινήσει να παίρνει άμεσα βαθμούς. Ο κίνδυνος περιπετειών δεν είναι προ των πυλών αλλά εντός των πυλών. Οι απολογητικές δηλώσεις αυτογνωσίας και οι υποσχέσεις για ανάκαμψη δεν προσφέρουν τίποτα αυτή τη στιγμή, τα αποτελέσματα είναι που μετράνε και τίποτα άλλο.
Ο ΑΠΟΕΛ έβαλε τον εαυτό του σε αυτή την τραγική κατάσταση και ο ΑΠΟΕΛ είναι που πρέπει να ξεφύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται από αυτή τη θέση, για να μετριάσει (όσο γίνεται) το συναίσθημα της ντροπής. Οφείλει να το πράξει για τον κόσμο αλλά κυρίως για την ιστορία της ομάδας.
Η φετινή σεζόν αποτελεί μια «κηλίδα» στη μεγάλη ιστορία του ΑΠΟΕΛ. Για όλους όσους έχουν εμπλοκή, μικρή ή μεγάλη, (παίκτες, προπονητές, διοικούντες, μέτοχοι) για αυτή την τραγωδία, η ιστορία θα είναι αμείλικτη καθώς αυτή η «κηλίδα» θα σημαδέψει για πάντα την υστεροφημία τους.
Σάββας Λαζανιάς
