«Μιλούν»… κυπριακά

Το `χει στο αίμα του ο Πρόδρομος να διαλέγει τον «ανθό» απ’ ό,τι κυκλοφορεί σε γηγενείς ποδοσφαιριστές. Το `κανε και στην πρώτη του θητεία, το 2000 όταν έκανε το παιδομάζωμα εκείνης της εποχής και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την ομάδα που θα πρωταγωνιστούσε τα επόμενα χρόνια. Το συνέχισε και ο Γιοβάνοβιτς –έστω σε μικρότερο βαθμό– και τώρα «φτου και πάλι από την αρχή»!

Το όνομα που συζητείται τις τελευταίες μέρες είναι αυτό του Τζέισον Δημητρίου (είτε αληθεύει, είτε όχι τα περί ενδιαφέροντος των γαλαζοκίτρινων), να είστε όμως σίγουροι πως ο Πρόδρομος θα κάνει την κίνησή του, τώρα ή μετά με Κύπριους ποδοσφαιριστές που το όνομά τους παίζει στα «ψηλά». Η πρακτική άλλωστε είναι δοκιμασμένη και πετυχημένη, ανεξάρτητα από το ότι για να «δει» ενδεκάδα κάποιος ντόπιος ποδοσφαιριστής (και ειδικά νέος στην ηλικία) πρέπει να «φτύσει αίμα».
Κυπριακή διάλεκτος από Πρόδρομο, Τιμούρ

Ο Τιμούρ, ωστόσο, έδειξε από την πρώτη μέρα που βρέθηκε στον Αρχάγγελο πως δεν «μασά» και οι Αρτυματάς, Πιέρος βρέθηκαν στην πρώτη σειρά των επιλογών του, συν οι «μπαρουτοκαπνισμένοι», Αντωνιάδης, Εφραίμ, Χαραλαμπίδης, Μακρίδη, Αλεξάνδρου και εσχάτως ο αποθεραπευθείς Αλωνεύτης. Κοντά σ’ αυτούς προσθέστε τους Ιωάννου, Παπαφώτη, Αναστασίου και Σία και θα `χετε ενώπιόν σας το παζλ από την κυπριακή γαλαζοκίτρινη φρουρά.

Ακόμα κι αν δεν κάνουν όλοι τους καριέρα ή αν κάποιοι από την «παλιοσειρά» δεν βρίσκονται στα καλύτερά τους, ο ΑΠΟΕΛ κάθε άλλο παρά ομάδα χωρίς μέλλον από γηγενείς ποδοσφαιριστές μπορεί να χαρακτηριστεί. Με τον Πρόδρομο Πετρίδη, μάλιστα, στην προεδρία θα πρέπει να θεωρείται παραπάνω από σίγουρο πως το κυπριακό στοιχείο στους γαλαζοκίτρινους θα ενισχυθεί.

Όλα αυτά ενόψει της μετεγγραφικής περιόδου του Γενάρη, αλλά και ως φιλοσοφία που χαρακτηρίζει τον ΑΠΟΕΛ, αλλά και τον πρόεδρο της ομάδας και τον προπονητή. Είναι εξάλλου ένας τρόπος για να προγραμματίσει κάποιος το αύριο, να δημιουργήσει υγιείς συνθήκες και γιατί όχι, να εξοικονομήσει λεφτά, τόσο από τον προϋπολογισμό, όσο και από το μισθολόγιο.

Για τον επίσης απλούστατο λόγο ότι γνωρίζουμε τα ποσά στα συμβόλαια καλών ξένων και κοινοτικών ποδοσφαιριστών, αλλά και γιατί αν δεν επενδύσεις στη δική σου πρώτη ύλη, δεν μπορείς να ελπίζεις και να ονειρεύεσαι. Ή, αν προτιμάτε, δεν μπορείς να θέλεις να γίνεις και μεγάλη ομάδα, στηριγμένη σε ξένα δεκανίκια.

Άρθρο του Γιώργου Κυριάκου στο Goal