Μαντούκα: «Tα έξι χρόνια στο ΑΠΟΕΛ ήταν υπέροχα»
Καλεσμένος στο MEGAONE στην εκπομπή της Κωνσταντίνας Ευριπίδου, «Όλα Για Σένα», ήταν το απόγευμα της Παρασκευής ο Γκουστάβο Μαντούκα.
Η ζωή του σήμερα
“Είμαι σε μια διαφορετική φάση της ζωής μου. Είναι μια ενδιαφέρουσα περίοδος. Μαθαίνω πολλά πράγματα, περνάω πολλές στιγμές με την οικογένεια μου. Στο ποδόσφαιρο όταν παίζεις σε ψηλό επίπεδο είναι δύσκολο για την οικογένεια να σε έχει συνέχεια κοντά της”.
Η παρουσία στο ΑΠΟΕΛ
“Tα έξι χρόνια στο ΑΠΟΕΛ ήταν υπέροχα, με επιτυχίες. Από τότε που ήρθα στην Κύπρο πάντα είχα την αγάπη του κόσμου. Οι καλές στιγμές ήταν πολύ περισσότερες από τις κακές. Αλλά η ιστορία μου δεν ήταν πάντα έτσι…
Μόνο ο Θεός ξέρει τι έχω περάσει στην αρχή της καριέρας μου όταν έπρεπε να αφήσω το σπίτι μου. Πέρασα από πολλές δυσκολίες και γι’ αυτό ευχαριστώ τον Θεό για όσα έχω πετύχει”.
Το δύσκολο ξεκίνημα
“Στα 13 μου χρόνια έπεπε να πάρω την απόφαση να φύγω από το σπίτι μου για να μπορέσω να παίξω ποδόσφαιρο. Πήγα σε μια μεγαλύτερη, επικίνδυνη πόλη για να πολεμήσω για το όνειρό μου. Τηλεφωνούσα στους γονείς μου και τους έλεγα ότι θέλω να σταματήσω… Μου έλεγαν πως πρέπει να συνεχίσω. Στα 17 έπρεπε να φύγω και από την πατρίδα μου. Πήγα στην Φινλανδία για να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ήταν μια ευκαιρία για μένα. Στην αρχή της καριέρας μου είχα την στήριξη των γονιών μου και αν δεν την είχα δεν θα μπορούσα να συνεχίσω. Στα 23 μου παντρεύτηκα και από τότε η Ζουλιάνα έγινε το στήριγμά μου. Όπου πήγαινα ήταν μαζί μου και έκανε τα πάντα πιο εύκολα”.
Η φιγούρα του πατέρα
“O πατέρας μου με βοήθησε πάρα πολύ. Θυμάμαι την μέρα που έπρεπε να φύγω από την Βραζιλία. Μου είπε να πάω στην Φινλανδία και πως αν δεν πάει καλά, το σπίτι του ήταν πάντα ανοικτό για μένα. Του είπα να μην περιμένει να επιστρέψω και μέχρι σήμερα, δεν το έκανα! Όταν έφευγα με το λεωφορείο, έτρεχε δίπλα μου και με έβλεπε και έκλαιγε. Ακόμα μέχρι σήμερα το θυμάμαι και κλαίω”.
Το δικό του εστιατόριο
“Δεν ήταν εύκολο. Ήταν μια ιδέα του συνεταίρου μου πριν από 3 χρόνια. Μου έκανε την πρόταση για ένα Βραζιλιάνικο εστιατόριο αλλά δεν ήταν καλή στιγμή γιατί είχα υποχρεώσεις με την ομάδα. Αλλά πάντα μου έλειπε το Βραζιλιάνικο φαγητό. Όταν σταμάτησα το ποδόσφαιρο σκέφτηκα πως είναι καλή εποχή για να το ξεκινήσουμε. Ήταν μια καλή ευκαιρία να φέρω στην Κύπρο λίγη από την Βραζιλιάνικη κουλτούρα”.
Ο ρόλος του προπονητή
“Είναι εντελώς διαφορετικό με το να είσαι ποδοσφαιριστής. Όταν είσαι ποδοσφαιριστής σκέφτεσαι μόνο τι μπορείς εσύ να κάνεις ενώ όταν είσαι προπονητής σκέφτεσαι το σύνολο”.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς
“Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν ένας προπονητής που πάντα με πίστευε πολύ. Η σχέση μας ήταν σχέση πατέρα-γιου. Διαφωνούσαμε, συμφωνούσαμε αλλά πάντα ο ένας ήθελε το καλό του άλλου. Στις δύσκολες στιγμές με στήριξε και στις καλές με αγκάλιασε”.
