Κάτω τα χέρια από τον Σάλαϊ
Η δυνατή… σφαλιάρα που δέχθηκε ο ΑΠΟΕΛ από τον Απόλλωνα ήταν επόμενο να ταρακουνήσει άπαντες στην ομάδα της Λευκωσίας, αποδίδοντας οι οπαδοί δεξιά και αριστερά ευθύνες. Χύθηκε μπόλικο μελάνι για τις επιλογές του Γιώργου Δώνη και για τις «παθογένειες» που το σύνολο παρουσίασε σ’ ένα τόσο σημαντικό 90λεπτο. Η (ισοπεδωτική) κριτική στράφηκε και σε πολλούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι παρουσιάστηκαν πολύ πιο κάτω των προσδοκιών στο ντέρμπι. Ήταν σκιά του καλού τους εαυτού και μοιραία έγιναν έρμαιο στις ορέξεις του αντιπάλου.
Ένας εξ αυτών που αποτέλεσε «στόχο» ήταν (και) ο Ρόλαντ Σάλαϊ. Με την πρόφαση ότι σε άλλο ένα ντέρμπι δεν προσέφερε τις προσδοκώμενες λύσεις, δυσκολεύτηκε αφάνταστα να αποδώσει τον ρόλο που του ανατέθηκε και μοιραία αποτέλεσε τη μία εκ των τριών αλλαγή του προπονητή του. Αυτό που κρίνω λανθασμένο για τον Ούγγρο ποδοσφαιριστή είναι η ευκολία με την οποία του αποδίδονται ευθύνες. Το καταλαβαίνω πως στην πρώτη επίσημη εμφάνισή του αποτέλεσε σημείο αναφοράς. Έτριβαν τα μάτια οι φίλοι του ΑΠΟΕΛ, συζητώντας ακόμη και κατά πόσο θα αντέξει για πολλά χρόνια στην Κύπρο.
Κάπου εδώ θα δανειστώ κάτι που είχε αναφέρει, σε ανύποπτο χρόνο, ο Γιουσέιν Μπολτ: «Αυτό που βλέπετε μέσα στο στάδιο είναι το εύκολο κομμάτι. Το πιο δύσκολο είναι μέχρι να με δείτε στον αγώνα». Ας κάνουμε την αναγωγή στον Σάλαϊ και ας αναλογιστούμε τι μεσολάβησε από το καλοκαίρι έως τώρα. Δεν έκανε προετοιμασία με την ομάδα καθώς ανακοινώθηκε στις 29 Αυγούστου 2017, οπότε χρειάστηκε χρόνο να ενσωματωθεί πλήρως (έχει πετύχει 6 γκολ).
Από την άλλη, μιλάμε για έναν νεαρό ποδοσφαιριστή, μόλις 20 ετών, που δεν είχε ξαναζήσει την πίεση του πρωταθλητισμού σε τέτοιο βαθμό όσος είναι στον ΑΠΟΕΛ. Και δεν είναι μόνο αυτά: Δημιουργήθηκε η εντύπωση πως θα έχει τον ρόλο του «λίντερ» ένεκα του ποσού που δαπανήθηκε για την απόκτησή του και κατά κάποιον τρόπο προστέθηκε αχρείαστο άγχος στον ποδοσφαιριστή. Δεν είναι κακό κάποτε να μένει στον πάγκο όταν δεν είναι καλά. Έτσι δεν είναι;
Έχω την άποψη πως κανένα ταλέντο δεν «πήγε στράφι» και καμία καριέρα δεν «χάθηκε», όταν στην πορεία αναμετρήθηκε με συμπεριφορές και πάθη. Ο Ρόλαντ είναι παρών, δίνει τη μάχη του στο «καλημέρα» της επαγγελματικής του καριέρας για το επόμενο βήμα. Είναι εδώ, φαίνεται ότι προσπαθεί, φτάνει να πάρει την ανάλογη πίστωση χρόνου και την απαιτούμενη βοήθεια ώστε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Γιατί ταλέντο, θα συμφωνείτε, πως δεν στερείται.
