Είναι σα να παίζεις «Τζόκερ»
Απ’ όλα όσα είπε ο Πρόδρομος Πετρίδης, στο Ράδιο Πρώτο, δύο πράγματα κράτησα. Τη δήλωσή του ότι οι μετεγγραφές που θα γίνουν τον Ιανουάριο «πρέπει να μας αποδώσουν άμεσα», τονίζοντας μάλιστα πως πρέπει να είναι «έτοιμες λύσεις». Λοιπόν, δέχομαι ότι ο ΑΠΟΕΛ έχει την (οικονομική) δυνατότητα να κάνει κάτι τέτοιο.
Πρακτικά, ουσιαστικά όμως πόσο εφικτή είναι μια τέτοια επιθυμία; Μ’ αυτό δεν αμφισβητώ ούτε την επιτροπή προγραμματισμού των γαλαζοκίτρινων και πολύ περισσότερο δεν αμφισβητώ τη δουλειά και τις επιλογές που θα κάνει ο καθ’ ύλην αρμόδιος της ομάδας, ο Τιμούρ Κετσπάγια.
Θεωρώ και έχει αποδεικτεί και στην πράξη πως είναι ανθρωπίνως αδύνατο να είσαι σίγουρος για μια μετεγγραφή. Εδώ παικταράδες και παικταράδες που πήγαν σε συλλόγους κολοσσούς, πρόχειρα μου έρχονται τα ονόματα των Αντριάνο (Ρόμα), Μάριο Γκόμες (Φιορεντίνα), Χούντεελαρ (Ρεάλ), που παρά τη φήμη που και τα κατορθώματα τους δεν στέριωσαν για πολλούς και διάφορους λόγους.
Πόσω μάλλον όταν αναφερόμαστε στη μετεγγραφική περίοδο Ιανουαρίου που είναι σα να παίζεις «Τζόκερ» για να σου βγει μια μετεγγραφή. Ακόμα όμως και να τα καταφέρει (λέμε τώρα), οι μετεγγραφές δεν είναι η λύση στο πρόβλημα του ΑΠΟΕΛ, γιατί πολύ απλά ολόκληρη η ομάδα δυσλειτουργεί. Η κούραση, οι τραυματισμοί, το ντεφορμάρισμα, οι αδυναμίες, το πώς είναι δομημένη η ομάδα και, και… Ο Κετσπάγια ποτέ δεν επικαλέστηκε ότι «η ομάδα δεν είναι δική μου». Θα είχε 100% δίκαιο, θα «καθάριζε» και θα έκλεινε και στόματα. Δεν το έκανε όμως…
Το δεύτερο που κράτησα, απ’ όσα είπε ο Πρόδρομος, ήταν πως «θα πρέπει ν’ αρχίσει να μειώνεται επιτέλους ο προϋπολογισμός». Μα, αγαπητέ μου Πρόδρομε, έχω την εντύπωση πως στο συγκεκριμένο θέμα εσύ κρατάς και το καρπούζι και το μαχαίρι. Με δυο-τρεις πολύ απλές κινήσεις μπορείς να κάνεις θαύματα (έχω την αίσθηση μάλιστα πως το γνωρίζεις κι εσύ πολύ καλά), χωρίς να αφαιρέσεις το ελάχιστο από την ποιότητα, την αξία και τους στόχους που έχει ο ΑΠΟΕΛ. Φτάνει βέβαια να χτυπήσεις το χέρι στο τραπέζι και να πεις, «το και το»… κάτι που έχεις κάνει πάρα πολλές φορές ως τώρα.
ΥΓ. Α, και κάτι ακόμα που μου ήρθε μόλις τώρα. Καλύτερα να εγκαταλείψεις το παλιομοδίτικο μοντέλο προεδρίας φιλικών και «στενών» σχέσεων με τους ποδοσφαιριστές, το έμπα-έβγα στα αποδυτήρια (για οποιονδήποτε λόγο) και τον συγκεντρωτισμό που πάντα σε χαρακτήριζε.
Άρθρο του Γιώργου Κυριάκου στο Goal
