Η βελτίωση των αμυντικών επιδόσεων

«Θέλω να πω ότι είμαι άνθρωπος που αν κοιτάξω πίσω μου, μπορώ να πω με περηφάνια ότι έχω κάνει κάτι στη ζωή μου, και ως ποδοσφαιριστής, και ως προπονητής. Τώρα, το μέλλον μου είναι στον ΑΠΟΕΛ και θα κάνω τα πάντα για να πετύχει η ομάδα τους στόχους της», είχε πει o Κετσπάγια αμέσως μετά το τέλος του αγώνα με την Πάφος FC, το οποίο ήταν και το πρώτο του στον γαλαζοκίτρινο πάγκο.

Μετά από σχεδόν δύο μήνες δουλειάς, λοιπόν, άρχισαν να γίνονται όλο και πιο ευδιάκριτες οι… πινελιές του Γεωργιανού.

Μία εξ αυτών είναι και η βελτίωση που παρατηρείται στον αμυντικό μηχανισμό. Η άμυνα ξεκινά από την επίθεση και το ασφυκτικό πρέσινγκ στην αντίπαλη άμυνα. Όλοι τρέχουν, όλοι αμύνονται και όλοι επιτίθενται, δηλαδή.

Εξάλλου, αυτό έφερε και τα εύκολα κλεψίματα της μπάλας, τις επιθέσεις με εξαιρετικές προϋποθέσεις και ταυτόχρονα, την «υποχρέωση» του αντιπάλου να αναπτύσσεται με μακρινές μπαλιές, με τις πλείστες να είναι διεκδικήσιμες.

Οι παίκτες παρουσιάζονται όλο και πιο προσηλωμένοι στα αμυντικά καθήκοντα. Ακόμη και ο Καβενάγκι στο ματς με την ΑΕΛ δεν σταμάτησε να τρέχει, δυσκολεύοντας τις πάσες των αμυντικών. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως οι γαλαζοκίτρινοι στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια στο πρωτάθλημα (Δόξα, Άρης, Παραλίμνι, ΑΕΛ) διατήρησαν το μηδέν παθητικό.

Η παρουσία του «φρέσκου» Αρτυματά στο κέντρο, η επιστροφή του διδύμου των στόπερ Καρλάο – Αμορίν και γενικότερα, η υποστήριξη των ακραίων χαφ στην ανασταλτική λειτουργία έχουν «σφίξει» την ομάδα. Ο Κετσπάγια γνωρίζει ασφαλώς πως «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο» και γι’ αυτό δεν επαναπαύεται. Τα περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν.

Goal