Η συμβολή του Ζαχίντ

Σε αντίθεση με τους βασικούς ανταγωνιστές του για τη μάχη του τίτλου (Απόλλων και ΑΕΚ) που στηρίζονται σε έμπειρους ποδοσφαιριστές προχωρημένης (ποδοσφαιρικά) ηλικίας, ο ΑΠΟΕΛ επιχειρεί να «κτίσει» για το μέλλον.

Το εγχείρημα αυτό είχε  συνέπειες, τις οποίες βρήκε μπροστά του στην αρχή της φετινής περιόδου. Το «πλήρωσε» με δύο αποκλεισμούς στην Ευρώπη, με χαμένους βαθμούς στο πρωτάθλημα και αγχωτικές νίκες απέναντι σε αντιπάλους (Σαλαμίνα, Ερμή, Αλκή) που «καθάριζε» με σχετική ευκολία τα προηγούμενα χρόνια.

Στο ντέρμπι με την Ομόνοια οι γαλαζοκίτρινοι αγωνίστηκαν για πρώτη φορά επί ημερών του Πάολο Τραμετσάνι με… ορθολογική ενδεκάδα. Δηλαδή, με 11 ποδοσφαιριστές οι οποίοι έπαιξαν στη φυσική τους θέσης. Ούτε τον Ζαχίντ δεξί εξτρέμ, ούτε τον Σόουζα επιτελικό μέσο.

Η… δουλειά στο σκοράρισμα έγινε ξανά από τον «δαιμονισμένο» Τάαμαρι και τον Νατέλ, ο οποίος από την αφάνεια και την μουρμούρα στην αρχή της σεζόν αποθεώνεται από τον κόσμο, αποτελεί άσσο στο μανίκι του Τραμετσάνι και ισορρόπησε το επιθετικό παιχνίδι του ΑΠΟΕΛ που ήταν μονόπλευρο τις προηγούμενες αγωνιστικές.

Όμως, ο κορυφαίος του ΑΠΟΕΛ στο ντέρμπι, ο ποδοσφαιριστής που έδωσε ταχύτητα, οξυδέρκεια, και ένωσε τις γραμμές ήταν ο Γκαγιάς Ζαχίντ. Ο Νορβηγός έκανε μακράν το κορυφαίο φετινό του παιχνίδι με τη γαλαζοκίτρινη φανέλα. Έπαιξε στην αγαπημένη (και φυσική του θέση) και θύμισε τον ποδοσφαιριστή που θαύμασαν οι φίλοι της ομάδας στο πρώτο εξάμηνο της περσινής περιόδου.

Του Σίμου Παφίτη στο goal