Η παραμυθένια ποδοσφαιρική ζωή του Μαντούκα!
Ο Γκουστάβο Μαντούκα παραχώρησε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Ανδρέα Παρασκευά για το protathlima.com. Ο Βραζιλιάνος μίλησε για όλους και για όλα.
Σήμερα θα αναδημοσιεύσουμε το πρώτο μέρος της συνέντευξης και την Παρασκευή (23/10) το δεύτερο:
Το Κυπριακό ποδόσφαιρο είναι πλέον φτωχότερο μετά την αποχώρηση του Γκουστάβο Μαντούκα από την ενεργό δράση.
Ένας τεράστιος ποδοσφαιριστής κόσμημα για τα γήπεδα μας, ο οποίος έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομα του στην σύγχρονη ιστορία του ΑΠΟΕΛ.
Μέσα από τις σπουδαίες εμφανίσεις του οδήγησε μαζί με τους συμπαίκτες του τους γαλαζοκίτρινους σε μεγάλες επιτυχίες που όμοιες τους ενδεχομένως να μην υπάρξουν στο παρελθόν.
Η καριέρα του ονειρική όπως ο ίδιος μας αποκαλύπτει στην πρώτη μεγάλη του συνέντευξη από την μέρα που αποχώρησε από την ενεργό δράση. Γεμάτη χαρές, επιτυχίες, τίτλους μια καριέρα την οποία ονειρεύτηκε από μικρό παιδί και είναι ευγνώμων στον Θεό που τον βοήθησε να τα καταφέρει.
Ο Βραζιλιάνος άσος μιλώντας αποκλειστικά στο www.protathlima.com μας αποκαλύπτει τις άγνωστες πτυχές της πολύχρονης καριέρας του, τις θυσίες που έκανε από μικρό παιδί μέχρι να φτάσει στην απόλυτη καταξίωση.
Για πρώτη φορά μιλά για την δική του άγνωστη παραμυθένια ποδοσφαιρική ζωή που ξεκίνησε από την μικρή πόλη Urussanga της Βραζιλίας και κατέληξε να παίζει μπάλα στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση το Τσάμπιονς Λιγκ.
Παράλληλα δεν θα μπορούσε να μην σταθεί στο κεφάλαιο τεχνικός διευθυντής, θέση την οποία διετέλεσε για 5 περίπου μήνες και από την οποία αποχώρησε πρόσφατα από τον ΑΠΟΕΛ δίνοντας την δική του άποψη για την όλη κατάσταση που δημιουργήθηκε γύρο από το πρόσωπο του με αφορμή τις μεταγραφές αλλά και με την περίπτωση Ντομίνγκος Πασένσια.
Η παιδική ηλικία…
Τα παιδικά του χρόνια δύσκολα. Όπως εξάλλου των περισσοτέρων Βραζιλιάνων με το ποδόσφαιρο να αποτελεί γι’ αυτούς πηγή ζωής και ξεγνοιασιάς από τα πολλά προβλήματα που βίωναν καθημερινά. Γεννημένος σε μια μικρή πόλη με την ονομασία Urussanga, από φτωχή οικογένεια με τους γονείς του να δουλεύουν αρκετές ώρες την μέρα για να μεγαλώσουν τον Γκουστάβο και την αδερφή του.
“Το ποδόσφαιρο για εμάς ήταν τρόπος ζωής. Από το πρώτο ξύπνημα μέχρι να πέσουμε για ύπνο η μπάλα ήταν η συντροφιά μας. Στους δρόμους δίναμε την δική μας μάχη για να αποδείξουμε και να αναδείξουμε το ταλέντο μας. Έχοντας για τέρμα τις πέτρες, κάποιες φορές φορώντας παπούτσια, τις περισσότερες φορές όχι. Αυτό για εμάς δεν είχε σημασία. Αυτή ήταν η ζωή μας. Λατρεύαμε το ποδόσφαιρο και το απολαμβάναμε με οποιονδήποτε τρόπο” μας εξομολογείται ο Βραζιλιάνος άσος.
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο σε ομάδα της γειτονιάς του και παράλληλα φούτσαλ ενώ σε ηλικία 13 ετών ταξίδεψε μέχρι το Πόρτο Αλέγκρε για να δοκιμάσει την τύχη του στην Ιντερνασιονάλ. Αγωνιζόταν στην επίθεση τότε και κέντρισε το ενδιαφέρον σκάουτερ της Ιντερνασιονάλ ο οποίος του πρότεινε να πάει για δοκιμαστικά. Κάθε χρόνο χιλιάδες παιδιά από τις γύρω περιοχές κάνουν το ταξίδι προς το Πόρτο Αλέγκρε για να δοκιμαστούν στις μεγαλύτερες ομάδες της χώρας και ο Γκουστάβο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα.
“Γίνονταν δοκιμαστικά 2 φορές τον χρόνο, έρχονταν περισσότερο από 2000 παιδιά και επέλεγαν 2-3 για να κρατήσουν στην ομάδα. Πήγα στην Ιντερνασιονάλ μετά από εισήγηση σκάουτερ που με παρακολούθησε και μου δόθηκε η ευκαιρία να μείνω στην ομάδα για 2 με 3 μήνες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πήγα Δευτέρα στο Πόρτο Αλέγρε και το Σάββατο έπαιζε Ιντερνασιόναλ – Γκρέμιο όπως λέμε ΑΠΟΕΛ – Ομόνοια αλλά στις μικρές ηλικίες. Ο πατέρας μου βρισκόταν στο στάδιο και εγώ ήμουν στον πάγκο αφού είχα μόνο μερικές μέρες στην ομάδα. Χάναμε 2-1 και αν έμενε αυτό το αποτέλεσμα η Γκρέμιο κατακτούσε τον τίτλο εάν ερχόταν ισοπαλία ή κερδίζαμε είχαμε μια ακόμα ευκαιρία να πάρουμε το πρωτάθλημα. Περίπου 15 λεπτά πριν τελειώσει ο αγώνας με έβαλε ο προπονητής μου στον αγώνα και στην πρώτη επαφή μου με την μπάλα σκόραρα. Ο αγώνας έληξε 2-2, στον επαναληπτικό που έγινε στην έδρα της Γκρέμιο καταφέραμε να κερδίσουμε, σκόραρα πάλι και κατακτήσαμε το πρωτάθλημα. Καλύτερο ξεκίνημα δεν μπορούσα να ονειρευτώ”.
Στην Ιντερνασιονάλ αν και το ξεκίνημα του ήταν εξαιρετικό, ο Γκουστάβο έμεινε μόνο μερικούς μήνες αφού ένας εκ των τεχνικών διευθυντών της ομάδας έφυγε για την Γκρέμιο και του πρότεινε να πάει μαζί του, με τον Βραζιλιάνο να μην χάνει αυτή την ευκαιρία.
Συμπαίκτης με έναν από τους κορυφαίους Βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές της σύγχρονης εποχής τον Ροναλντίνιο και πολλούς άλλους μεγάλους ποδοσφαιριστές που έκαναν τεράστια καριέρα σε μεγάλες ομάδες της Ευρώπης κατέκτησαν όλα τα πρωταθλήματα στις αναπτυξιακές ηλικίες της Γκρέμιο U15, U16, U17.
“Δεν ήμουν ο πιο ταλαντούχος παίκτης, όπως λέμε φαινόμενο. Υπήρχαν χιλιάδες παιδιά που ήταν καλύτερα από μένα. Δούλευα όμως σκληρά. Ήθελα να πετύχω, ονειρευόμουν να κάνω μια μεγάλη καριέρα και ευχαριστώ τον Θεό που με βοήθησε. Δεν ήταν εύκολο να βρίσκεσαι δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι σου. Έκανα πραγματικά πολλές θυσίες για να καταφέρω να ανταπεξέλθω. Μεγάλωνα μόνος μου σε μια πόλη, μακριά από την οικογένεια και τους φίλους μου. Πολλές φορές μιλώντας με τους γονείς μου τους είπα δεν αντέχω άλλο, θέλω να επιστρέψω σπίτι αλλά ήταν εκεί, με στήριζαν και μου έδιναν δύναμη να συνεχίσω. Έμεινα μέχρι τα 17 μου, κατέκτησα όλους τους τίτλους στις μικρές ηλικίες με την Γκρέμιο πριν πάρω την μεγάλη απόφαση να έρθω στην Ευρώπη”.
Όσο για τον μεγάλο Ροναλντίνιο και τους μεγάλους αστέρες του Βραζιλιάνου ποδοσφαίρου με τους οποίους υπήρξε συμπαίκτης ο Μαντούκα μας ανέφερε: “Είναι μεγάλοι σαν παίκτες και τεράστιοι σαν χαρακτήρες. Σχεδόν μεγαλώσαμε μαζί, ζήσαμε απίστευτες εμπειρίες και επιτυχίες με τις μικρές ομάδες της Γκρέμιο. Εγώ έφυγα στα 17 από την ομάδα με προορισμό την Ευρώπη αφού σ’ αυτή την ηλικία εάν δεν είσαι φαινόμενο όπως ο Ροναλντίνιο δεν παίρνεις επαγγελματικό συμβόλαιο. Με αρκετούς από όλους μου τους συμπαίκτες κρατώ ακόμα και σήμερα φιλικές σχέσεις”.
Η εμπειρία στην Φινλανδία…
Από το ηλιόλουστο και καλοκαιρινό Πόρτο Αλέγρε στην παγωμένη Φινλανδία των -20 και το Ελσίνκι ομάδα η οποία του έδωσε πρώτη την ευκαιρία να έρθει να παίξει ποδόσφαιρο στην Ευρώπη. “Ήταν η ομάδα που μου άνοιξε τον δρόμο για να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Δύσκολες συνθήκες, διαφορετική νοοτροπία, παίζαμε ποδόσφαιρο σε συνθετικό γρασίδι όμως ο στόχος μου δεν άλλαζε όσες δυσκολίες και αν αντιμετώπισα” θυμάται ο Γκουστάβο Μαντούκα ο οποίος μας αποκαλύπτει και την πρώτη περιπέτεια που είχε στην ομάδα. “Είχα δοθεί τότε δανεικός στην Ατλάντις, ομάδα μικρότερης κατηγορίας για να πάρω αγώνες και να βελτιωθώ ακόμα περισσότερο. Οι συνθήκες πραγματικά ήταν άθλιες. Το επίπεδο ήταν πολύ κακό, ένιωθα πως δεν μου πρόσφερε κάτι ιδιαίτερο. Μίλησα με τον προπονητή μου τότε στο Ελσίνκι τον Άντι Μούρινεν έναν από τους μεγαλύτερους Φιλανδούς τεχνικούς και του είχα αναφέρει τις συνθήκες. Του είπα θέλω να επιστρέψω στην ομάδα, θα δουλέψω σκληρά για να παλέψω για την θέση μου στην ομάδα. Μαζί μου ήταν και ο Μίκαελ Φορσέλ, ένας εξαιρετικός παίκτης που αγωνίστηκε στην Τσέλσι και έκανε μεγάλη καριέρα. Κάναμε επιπλέον προπονήσεις, δουλεύαμε σκληρά και δείξαμε την αξία μας. Έπαιξα μάλιστα στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να πάω την επόμενη χρονιά στην Πορτογαλία”.
Η ευκαιρία στην Πορτογαλία…
Η επόμενη χρονιά τον βρήκε στην Πορτογαλία, μια χώρα με σχεδόν ίδια ποδοσφαιρική κουλτούρα με την Βραζιλία, η γλώσσα δεν είχε διαφορές με τον Γκουστάβο Μαντούκα να ξεκινά σιγά σιγά να κτίζει το όνομα του στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Όπως εξάλλου είχε ονειρευτεί από μικρός. Στα 19 του η Φαλγκουέρας του έδωσε την ευκαιρία ενώ αγωνίστηκε επίσης στην Εσποσέντι πριν καταλήξει στην Τσάβες ομάδα που τότε βρισκόταν στην 2η κατηγορία όμως πηγαινοερχόταν στην μεγάλη κατηγορία της Πορτογαλίας.
“Στην Τσάβες αντιμετώπισα ίσως την μεγαλύτερη δυσκολία της ποδοσφαιρικής μου καριέρας. Στην πρώτη μου χρονιά, ο προπονητής που μας πήρε στην ομάδα απολύθηκε, ο αντικαταστάτης του έβαλε όλους τους παίκτες που είχε φέρει ο προηγούμενος προπονητής στο περιθώριο μαζί του και εγώ. Δεν μας άφηνε να προπονηθούμε, βρισκόμασταν συνεχώς εκτός αποστολής. Αυτό με εξόργισε, με απογοήτευσε, δεν πήγαινα καν στα παιχνίδια να βλέπω την ομάδα, προτιμούσα να πηγαίνω εκδρομή μόνος. Είχα φτάσει πολύ κοντά να τα παρατήσω και να επιστρέψω στην Βραζιλία όμως η γυναίκα μου, τότε ήταν το κορίτσι μου και είχε έρθει για διακοπές ένα μήνα στην Πορτογαλία με βοήθησε ψυχολογικά και με έπεισε να μείνω. Η ομάδα δεν πήγαινε καλά στο πρωτάθλημα με αποτέλεσμα η διοίκηση να τον απολύσει μερικούς μήνες μετά ενώ είχαν μείνει 5 αγώνες μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Τότε πήρα τις ευκαιρίες που μου άξιζαν” μας αναφέρει ο Γκουστάβο ο οποίος μας αποκαλύπτει μια ακόμα ιστορία της καριέρας του: “Ο νέος προπονητής μου σε συνάντηση που είχα μαζί του μου είπε χαρακτηριστικά πως δεν ξέρω γιατί δεν αγωνιζόσουν προηγουμένως, είσαι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας ετοιμάσου γιατί θα παίξεις βασικός στον επόμενο αγώνα. Από τα 5 παιχνίδια που είχαν μείνει κερδίσαμε τα 4 φέραμε, μία ισοπαλία, τελικά η ομάδα κατάφερε να μείνει στην κατηγορία και εγώ πέτυχα 5 τέρματα. Αυτό μου έδωσε αυτοπεποίθηση, την επόμενη χρονιά αναδείχθηκα κορυφαίος παίκτης της ομάδας με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η Πάσος Φερέιρα, η Μαρίτιμο και μετά η Μπενφίκα”.
Οι αρνητικές απαντήσεις και η Μπενφίκα…
Για να πετύχεις θα πρέπει να έχεις όνειρα και ο Γκουστάβο Μαντούκα όπως μας εξομολογείται πάντοτε έκανε.
Από μικρός όταν έπαιζε στις αλάνες και στους δρόμους της Urussanga ακόμα και σήμερα που η ποδοσφαιρική του καριέρα ολοκληρώθηκε.
“Από μικρός έκανα όνειρα, για την πορεία της καριέρας μου. Μπορώ να πω τον εαυτό μου ονειροπόλο αφού ονειρευόμουν πράγματα τα οποία δύσκολα κάποιος θα μπορούσε να υλοποιήσει. Ονειρευόμουν το άπιαστο, αρκετοί φίλοι μου με πείραζαν γι’ αυτό αλλά μέσα μου πίστευα πως κάποια θα τα εκπλήρωνα αν δούλευα σκληρά. Το πάθος που είχα για το ποδόσφαιρο θεωρώ πως με βοηθούσε σημαντικά”.
Στην Πάσος Φερέιρα έκανε ένα μικρό βήμα στην καριέρα του, στην Μαρίτιμο όμως εκτοξεύθηκε ποδοσφαιρικά.
Εξαιρετικές εμφανίσεις, ψηφίστηκε αρκετές φορές ως κορυφαίος παίκτης της αγωνιστικής και βρέθηκε ανάμεσα στους κορυφαίους του πρωταθλήματος.
Από την άσημη Τσάβες των μικρών κατηγοριών της Πορτογαλίας, ο Γκουστάβο Μαντούκα μέσα σε λίγους μήνες έγινε ένας από τους πιο περιζήτητους ποδοσφαιριστές της χώρας.
“Στην Μαρίτιμο αγωνίστηκα για 18 μήνες. Στους 6 μήνες ήρθε η Πόρτο και με ζήτησε επίσημα από τον πρόεδρο της ομάδας και αυτός απάντησε αρνητικά. Έξι μήνες μετά ήρθε πρόταση από την Σπόρτινγκ Λισαβόνας και πάλι ο πρόεδρος αρνήθηκε να με παραχωρήσει. Μερικούς μήνες μετά ήρθε νέα πρόταση αυτή την φορά από την Μπενφίκα και ο πρόεδρος ήταν έτοιμος να δώσει και πάλι αρνητική απάντηση. Στην συνάντηση μαζί του, του ανάφερα πως ήρθε η Πόρτο και είπες όχι, ήρθε η Σπόρτινγκ είπες όχι μην το κάνεις και με την 3η κορυφαία ομάδα της Πορτογαλίας. Μην με σκοτώσεις ποδοσφαιρικά, αυτή είναι η ευκαιρία μου. Χαμογέλασε και δέχθηκε τελικά την πρόταση της Μπενφίκα”.
Στο 1,2 εκατομμύρια ευρώ έκλεισε τελικά αυτή η συμφωνία με τον Γκουστάβο Μαντούκα να γίνεται αετός και να ξεκινά μια ονειρική καριέρα στην Μπενφίκα αφού οι εμφανίσεις του ήταν εντυπωσιακές.
Συμπαίκτης τότε με Σιμάο, Νούνο Γκόμεζ, Τζεοβάνι, Φαμπρίζιο Μίκολι, Νταβίντ Λουίζ, Καραγκούνη και τον αρχηγό πλέον της Ομόνοιας Νούνο Ασίς ο Βραζιλιάνος αγωνίστηκε σε 16 παιχνίδια πετυχαίνοντας 1 γκολ στους 6 μήνες παρουσίας του στην Μπενφίκα δικαιώνοντας τον τότε προπονητή του Ρόναλτ Κούμαν που πρότεινε την απόκτηση του.
Η εισήγηση του Σάντος και η ΑΕΚ…
Την επόμενη σεζόν η έλευση Ρούι Κόστα ενός από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές της Πορτογαλίας και με την παρουσία πολλών πρωτοκλασάτων παικτών στην ομάδα ο χρόνος συμμετοχής του δεν θα ήταν αρκετός.
Ο Φερνάντο Σάντος που είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Μπενφίκα του εισηγήθηκε να πάει δανεικός στην ΑΕΚ για μία χρονιά στην οποία θα είχε αρκετό χρόνο συμμετοχής και ακολούθως να επιστρέψει. Οι σχέσεις του Πορτογάλου τεχνικού με τον δικέφαλο ήταν άριστες αφού υπήρξε προπονητής της ομάδας και αυτός έδωσε την συγκατάθεση του να μετακομίσει στους Θρακομακεδώνες.
Ο Γκουστάβο Μαντούκα αποδέχθηκε την πρόκληση και μετακόμισε στην ΑΕΚ με την οποία έζησε όπως μας ανέφερε αξέχαστες ποδοσφαιρικές στιγμές.
“Η ΑΕΚ ήταν μεγάλη ομάδα, όπως η Μπενφίκα και αυτό ήταν αρκετό για εμένα να πάρω την απόφαση να φύγω από την Πορτογαλία για την Ελλάδα. Ήμουν 25 χρονών, είχα όνειρα και η ΑΕΚ μου τα πρόσφερε. Έπαιζε Τσάμπιονς Λιγκ, Γιουρόπα Λιγκ, ήταν μια εξαιρετική ομάδα, το κλίμα απίστευτο είχα εξαιρετικούς συμπαίκτες τον Δέλλα, τον Λυμπερόπουλο, Ζήκος που επέστρεψε, οι Βραζιλιάνοι, οι Πορτογάλοι που βρίσκονταν την ομάδα. Όταν αγωνιζόμασταν στο ΟΑΚΑ η ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη γενικά έζησα αξέχαστες εμπειρίες με την ΑΕΚ”.
Η μεγαλύτερη απογοήτευση!
Παρόλο που είχε αμέτρητες αναμνήσεις στους κιτρινόμαυρους ο Γκουστάβο Μαντούκα θυμάται δύο σημαντικά γεγονότα το ένα αφορά μια τεράστια νίκη και το άλλο αφορά μια τεράστια απογοήτευση η όπως μας ανέφερε δεν μπορεί να ξεπεράσει.
“Η νίκη επί της Μίλαν στο ΟΑΚΑ με 1-0 ήταν κάτι ονειρικό και το οποίο δύσκολα μπορείς να ξεχάσεις. Κερδίσαμε μια από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, και δώσαμε χαρά σε όλους τους φίλους της ομάδας που κατέκλεισαν τις κερκίδες του γηπέδου. Η ήττα της Μίλαν από την Λιλ όμως την τελευταία αγωνιστική των ομίλων μας στέρησε το δικαίωμα να προκριθούμε στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ ωστόσο και πάλι η επιτυχία επί της Μίλαν ήταν τεράστια”.
Όσο για την μεγαλύτερη απογοήτευση ο Βραζιλιάνος μας εξομολογείται: “Το 2008 έζησα μια πρωτόγνωρη εμπειρία που όμοια της δύσκολα θα επαναληφθεί στο ποδόσφαιρο. Το να κερδίζει δίκαια και πανάξια ένα πρωτάθλημα, μέσα στο γήπεδο και στο τέλος να το χάνεις από άλλους παράγοντες είναι κάτι που δύσκολα θα ξεχάσω. Νιώθω πραγματικά θλίψη γι’ αυτό το γεγονός. Δεν το άξιζε η ΑΕΚ, δεν το άξιζε ο κόσμος της να ζήσει τέτοια στενοχώρια. Ειδικά όταν περίμενε χρόνια να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα. Νιώθω πως κάποιος μπήκε νύκτα στο σπίτι μου και με έκλεψε. Είναι πραγματικά η μεγαλύτερη απογοήτευση που ένιωσα στην καριέρα μου. Η τεράστια αδικία αυτή που έγινε”.
Τα τελευταία χρόνια στην ΑΕΚ δεν ήταν και τα καλύτερα δυνατά. Τα οικονομικά προβλήματα λύγισαν τους κιτρινόμαυρους και ο Γκουστάβο Μαντούκα αφού τήρησε το συμβόλαιο του έψαχνε τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.
“Είχα πρόταση από την ΑΕΚ να μείνω όμως ήταν εξαιρετικά δύσκολο να την αποδεχθώ αφού αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα. Δέχθηκα πρόταση από μια Τούρκικη ομάδα με εξαιρετικά λεφτά, από το Μόναχο 1860, από τον ΠΑΟΚ και τον ΑΠΟΕΛ”.
Η Βίβλος και η καρδιά!
“Κάποιες φορές πρέπει να ακούς την καρδιά σου, αυτή σου δείχνει τον δρόμο” μας ανέφερε ο Γκουστάβο Μαντούκα ο οποίος πίστευε μέσα του αφού μελέτησε όλες τις προτάσεις που είχε ενώπιον του πως ο ΑΠΟΕΛ θα ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή για την καριέρα του.
“Κάτι μου έλεγε μέσα μου πως στον ΑΠΟΕΛ θα πετύχω. Δεν ξέρω τον λόγο αλλά αυτό το συναίσθημα που ένιωθα ήταν κάτι ιδιαίτερο. Όταν μίλησα με την γυναίκα μου και τις είπα πως σκέφτηκα να αποδεχθώ την πρόταση του ΑΠΟΕΛ, θα πάμε στην Κύπρο, με κοίταξε και μου είπε χαρακτηριστικά. Είσαι τρελός, έχεις τόσες προσφορές από μεγάλες πόλεις με περισσότερα λεφτά και θα πας στον ΑΠΟΕΛ;
Και απλά τις απάντησα πως η Βίβλος λέει… πως όταν η καρδιά σου φτερουγίσει για κάτι τότε αυτή την απόφαση πρέπει να ακολουθήσεις. Ένιωθα πως στον ΑΠΟΕΛ θα ζούσα απίστευτες στιγμές δεν ξέρω γιατί αλλά πραγματικά το ένιωθα. Το κατάλαβε αυτό που τις μετέφερα και αποδέχθηκε πως το μέλλον μου ήταν ο ΑΠΟΕΛ”.
Στις περισσότερες ομάδες που αγωνίστηκε ο Γκουστάβο Μαντούκα φορούσε το 11 με εξαίρεση το 23 στην Μπενφίκα και στον ΑΠΟΕΛ το 21. Πως όμως επέλεξε τον συγκεκριμένο αριθμό στους γαλαζοκίτρινους με τον Βραζιλιάνο άσο να μας αποκαλύπτει μια ωραία ιστορία.
“Το 11 ήταν ο αριθμός που είχα σχεδόν σε όλη την καριέρα μου. Από την Γκρέμιο μέχρι την ΑΕΚ με εξαίρεση την Μπενφίκα που φορούσα το 23 αφού το 11 το είχε ο Σιμάο. Όταν ήρθα στον ΑΠΟΕΛ ο Τρισκόφσκι είχε πάρει τις προηγούμενες μέρες το 11 και δεν ήταν διαθέσιμο. Ο τιμ μάνατζερ της ομάδας Γιώργος Σαββίδης όταν συζητούσαμε τον αριθμό που θα επέλεγα μου είπε έχω μια εισήγηση να σου κάνω. Ο ΑΠΟΕΛ έχει αυτή την στιγμή 20 πρωταθλήματα. Να πάρεις το 21 όσα θα είναι τα πρωταθλήματα μας τον επόμενο χρόνο μου είπε χαρακτηριστικά. Το σκέφτηκα λιγάκι θυμήθηκα πως και οι οργανωμένοι της ΑΕΚ είχαν το 21 (Θύρα 21) αφού προερχόμουν από αυτή την ομάδα και είχα δεθεί με τον κόσμο, το αποδέχθηκα και μπορώ να πω δικαιώθηκα με την απόφαση μου αλλά και με την εισήγηση του Γιώργου Σαββίδη αφού κατακτήσαμε το 21ο πρωτάθλημα και τις επόμενες χρονιές τα υπόλοιπα”.
Η κορύφωση της καριέρας του…
Έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομα του στην σύγχρονη ιστορία του ΑΠΟΕΛ. Θεωρείται και όχι άδικα ένας από τους καλύτερους ξένους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν, τίμησαν και πρόσφεραν στους γαλαζοκίτρινους για 5 χρόνια κατακτώντας αμέτρητους τίτλους και έχοντας ως παρακαταθήκη την χρυσή πορεία στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 2011.
“Είμαι πραγματικά περήφανος και ευγνώμων που αγωνίστηκα στον ΑΠΟΕΛ. Έζησα πραγματικά ονειρικές στιγμές, οι οποίες θα με συνοδεύουν σε όλη μου την ζωή. Ο ΑΠΟΕΛ είναι κάτι ονειρικό για εμένα, πίστευα πως θα κέρδιζα αυτό που έλειπε από την καριέρα μου και πραγματικά ευχαριστώ τον Θεό που με βοήθησε να πάρω την σωστή απόφαση και να έρθω στην ομάδα”.
Για το ποια ήταν η κορυφαία στιγμή της ποδοσφαιρικής του καριέρας ο κάθε ένας θα μπορούσε να φανταστεί αφού η πορεία μέχρι τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 2011 ήταν πραγματικά ονειρική.
“Αναμφίβολα, η κορυφαία στιγμή της καριέρας μου είναι η πρόκριση μας στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν κάτι μαγικό, κάτι απίστευτο. Τα όνειρα μου εκείνη την μέρα υλοποιήθηκαν. Ήθελα να φτάσω όσο πιο μακριά μπορούσα στο Τσάμπιονς Λιγκ και τα κατάφερα. Μπορεί να είχαμε μια ομάδα με χαμηλό προϋπολογισμό όμως μιλούσε η καρδιά και το πάθος μας σε κάθε αγώνα. Δείξαμε πως οι μεγάλοι προϋπολογισμοί δεν φτιάχνουν ομάδες. Χρειάζεται να έχεις έναν σπουδαίο προπονητή και μια ομάδα με ικανούς παίκτες οι οποίοι θα στηρίζουν ο ένας τον άλλο. Αυτό είχαμε το 2011 και φτάσαμε μέχρι τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ”.
Κάποιες φορές τα όνειρα μας εκπληρώνονται με τον πιο απίστευτο τρόπο και ο Γκουστάβο Μαντούκα το έζησε και αυτό στην ποδοσφαιρική του καριέρα αποκαλύπτοντας μια ακόμα δική του ποδοσφαιρική ιστορία:
“Σε κάποιους ίσως ακουστεί κάπως τρελό όμως είχα ονειρεύτεί πως θα σκοράρω στο Μπερναμπέου με αντίπαλο την Ρεάλ και αυτό πραγματοποιήθηκε. Και δεν το ονειρεύτηκα κάποιες μέρες πριν τον αγώνα αλλά το 2001 όταν βρισκόμουν ακόμα στην Chaves. Τότε παρακολουθούσα μαζί με τους συμπαίκτες μου και πολύ καλούς μου φίλους τους Nuno Ricardo και Alessandre τον αγώνα Ρεάλ Μαδρίτης – Πόρτο για το Τσάμπιονς Λιγκ και τους είπα σε ανύποπτο χρόνο πως κάποια στιγμή στην καριέρα μου θα παίξω στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου και θα σκοράρω! Μικροί τότε κοροϊδεύαμε ο ένας τον άλλον, γέλασαν, με είπαν ονειροπόλο, τρελό, με πείραζαν για μέρες γι’ αυτό που τους είπα. Όμως βαθιά μέσα μου πίστευα πως κάποια στιγμή θα το έκανα. Μερικά χρόνια μετά ο Θεός με ευλόγησε να αγωνιστώ στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, απέναντι στην μεγάλη Ρεάλ Μαδρίτης για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ και να σκοράρω σε αυτό το φανταστικό γήπεδο. Τι άλλο θα μπορούσα να φανταστώ στην καριέρα μου”.
Κάποιοι ποδοσφαιριστές ολοκληρώνοντας την καριέρα τους δεν αισθάνονται ικανοποιημένοι από την πορεία τους στο ποδόσφαιρο αφού κάποιοι από τους στόχους τους μένουν ανεκπλήρωτοι. Όχι όμως ο Γκουστάβο Μαντούκα ο οποίος μας απάντησε και γι’ αυτό:
“Η καρδιά μου είναι γεμάτη από την ποδοσφαιρική μου καριέρα. Όλες οι στιγμές ήταν ονειρικές, ακόμα και οι τραυματισμοί μου. Είμαι χαρούμενος, ικανοποιημένος, ευλογημένος για την ποδοσφαιρική μου καριέρα. Από την πρώτη μέρα μου στην Γκρέμιο μέχρι την τελευταία μου σαν ποδοσφαιριστής στον ΑΠΟΕΛ. Νιώθω πως εκπλήρωσα σε μεγάλο βαθμό τα όνειρα, τις φιλοδοξίες μου, είμαι γεμάτος με αναμνήσεις, από επιτυχίες ακόμα και με τις αποτυχίες. Όλα όσα έζησα με ωρίμασαν σαν παίκτη, σαν άνθρωπο. Ο Θεός ήταν δίπλα μου καθ’ όλη την διάρκεια της καριέρας μου και πραγματικά είμαι ικανοποιημένος με αυτήν”.
Η οικογένεια…
Όσο για το κεφάλαιο οικογένεια ο Γκουστάβο Μαντούκα μας δίνει την δική του απάντηση:
“Δεν θα μπορούσα να έχω αυτή την πορεία σαν ποδοσφαιριστής χωρίς την οικογένεια μου στο πλευρό μου. Δεν μπορείς γενικά να πετύχεις εάν δεν έχεις στους δικούς σου ανθρώπους να σε στηρίζουν. Και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Έκανε τόσο εγώ αλλά και η οικογένεια μου πολλές θυσίες όμως στο τέλος άξιζε τον κόπο. Η γυναίκα μου ήταν πάντοτε στο πλευρό μου και τις οφείλω πάρα πολλά και είναι κάτι που θα ήθελα να τονίσω για την στήριξη της όλα αυτά τα χρόνια, που βρισκόταν στο πλευρό μου στα δύσκολα”.
