Η ευχή και τα θεματάκια που προκύπτουν στην άμυνα

Κάνοντας μια ανασκόπηση των αγώνων που δώσαμε από την έναρξη της χρονιάς αλλά και κατά την διάρκεια της προ κορονοϊού εποχής μπορεί εύκολα κάποιος να διακρίνει (χωρίς να έχει αλλεργία στο να δει τα διαφορά προβλήματα που βγάζει ο ΑΠΟΕΛ) πως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στο ανασταλτικό κομμάτι.

Η ιστορία του ΑΠΟΕΛ αλλά και γενικά στο ποδόσφαιρο έχει διδάξει πως οι ομάδες που διαπρέπουν στην ευρώπη όπως και στο εγχώριο πρωτάθλημα έχουν μια συμπαγή άμυνα η οποία σε συνδυασμό με τον καλό τερματοφύλακα εμπνέουν εμπιστοσύνη στην υπόλοιπη ομάδα. Δεν είναι τυχαίο που η ομάδα μας πολλές φορές στο παρελθόν, στην Ευρώπη ειδικότερα, αν και χρειάστηκε να αναμετρηθεί με αντιπάλους μεγαλύτερης δυναμικής η οποίοι πίεζαν ασφυκτικά κατάφερε να εξασφαλίσει προκρίσεις χωρίς να δεχτεί εύκολα γκολ.

Ο τερφματοφύλακας μας σε συνδυασμό με την άμυνα έχουν τα θεματάκια τους και κακώς αποφασίστηκε από τους αρμοδίους ότι μπορούν να κτιστούν αυτές οι θέσεις πάνω σε αμάθητα παιδαρέλια. Το διακύβευμα της πρόκρισης σε ευρωπαϊκό όμιλο μοιάζει μονόδρομος και τα λάθη, κυρίως με την νέα μορφή των μονών αγώνων απαγορεύονται.

Είναι γι’ αυτό που ο Ουζουνίδης κάθε τρεις και λίγο «φωνάζει» στις συνεντεύξεις τύπου ότι δίνουμε εύκολα γκολ ή φάσεις από το πουθενά στον αντίπαλο αφού ξέρει πως αν δεν αλλάξουν τα πράγματα η ομάδα του θα το πληρώσει. Είναι και αυτό ένα θέμα που καλείται να αντιμετωπίσει ανακατεύοντας την τράπουλα βρίσκοντας έτσι τις ιδανικές λύσεις. Η μη υλοποίηση της μεταγραφής του Νικόλα (όπως φαίνεται) προσφέρεται στο να δούμε το κέντρο της άμυνας να λειτουργεί πιο ορθολογιστικά αφού η θέση που πραγματικά μπορεί να προσδώσει είναι αυτή του κεντρικού αμυντικού. Όσον αφορά τον τερματοφύλακα ισχύει το «κάμνουμε τον σταυρό μας» με την ευχή ότι θα μας «κουβαλήσει» με επιτυχία μέχρι να επιστρέψει ο Ουζόχο.