Η επόμενη, δύσκολη μέρα
Πρακτικά και σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα πρωταθλήματα, ο ΑΠΟΕΛ κατέκτησε νωρίτερα τον φετινό τίτλο, τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος. Στην ουσία και η φετινή χρονιά είχε κάτι από τις προηγούμενες. Λάθη στον προγραμματισμό, διαφόρων ειδών προβλήματα κατά τη διάρκεια της περιόδου, αγωνιστικά και όχι μόνο, αλλαγές προπονητών, μεγάλη δόση ρίσκου, με κίνδυνο την απώλεια του σημαντικότερου στόχου στις εγχώριες διοργανώσεις.
Η κατάκτηση του 25ου πρωταθλήματος στην ιστορία του συλλόγου επιβεβαιώνει από τη μια την κυριαρχία του ΑΠΟΕΛ και φανερώνει από την άλλη την επιτακτική ανάγκη σημαντικών αλλαγών, ενόψει της επόμενης περιόδου. Γιατί, παρά τα τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα, απόσταση από τις άλλες ομάδες-ανταγωνίστριες στο κυπριακό ποδόσφαιρο, στην ουσία δεν υπάρχει, παρά το δυσανάλογο σε προϋπολογισμούς. Η παραμονή στην κορυφή του κυπριακού ποδοσφαίρου δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη και το ρίσκο, σε τέτοιο υψηλό βαθμό, δεν μπορεί πάντα να πετυχαίνει. Τα οικονομικά δεδομένα είναι, πλέον, σε οριακό σημείο και η βιωσιμότητα της ποδοσφαιρικής εταιρείας του ΑΠΟΕΛ δεν μπορεί να εξαρτάται, σε σχεδόν απόλυτο βαθμό, από μια πρόκριση στους ομίλους του Champions League.
Προπονητής, τι δύσκολο πράγμα!
Πονεμένη ιστορία τα τελευταία χρόνια και πιο συγκεκριμένα στη μετά Ιβάν Γιοβάνοβιτς εποχή, ο προπονητής στον ΑΠΟΕΛ. Οι συχνές αλλαγές στην τεχνική ηγεσία ποτέ δεν ήταν υγιές φαινόμενο σε μια ομάδα και ούτε η επιτυχής κατάληξη της πορείας του ΑΠΟΕΛ, στο πρωτάθλημα, τα τελευταία χρόνια, μπορεί να δικαιολογήσει, πολύ περισσότερο να δικαιώσει, τις αποφάσεις απομάκρυνσης τόσων προπονητών κατά την τελευταία τριετία. Στην προσπάθεια παραμονής στην κορυφή του κυπριακού ποδοσφαίρου, πολύ περισσότερο σε αυτήν που θα προηγηθεί το καλοκαίρι, για εξασφάλιση θέσης στους ομίλους της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης σε επίπεδο συλλόγων, μεγάλο ρόλο θα διαδραματίσει η απόφαση για τον νέο προπονητή.
Με τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, ενδεχόμενη συνεργασία με άλλον προπονητή και όχι τον Τόμας Κρίστιανσεν, ασφαλώς και θα αποτελεί δραματική ανατροπή. Ο ΑΠΟΕΛ επιλέγει αυτή τη φορά ένα καθ’ όλα πετυχημένο προπονητή, γνώστη της κυπριακής πραγματικότητας και σε μεγάλο βαθμό της ομάδας που (εκτός απροόπτου) αναλαμβάνει. Από μόνα τους, ωστόσο, τα στοιχεία αυτά δεν είναι αρκετά, προκειμένου να εξασφαλίσουν στον Δανό τεχνικό μια επιτυχημένη καριέρα στον ΑΠΟΕΛ και κυρίως να του εγγυηθούν την παραμονή στον πάγκο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για πολλούς, η ΑΕΚ, των δύο τελευταίων χρόνων και ειδικά του φετινού πρωταθλήματος, έχει παρουσιάσει το καλύτερο ποιοτικά ποδόσφαιρο, με πολύ μικρά σκαμπανεβάσματα, με σταθερά ανοδική πορεία, από την οποία έλειψε μόνο η εμπειρία του πρωταθλητισμού και το «βάθος» στο ρόστερ, σε σχέση με τον ΑΠΟΕΛ.
Ο Τόμας Κρίστιανσεν έχει δικαιολογημένα εξασφαλίσει τα εύσημα, για την αγωνιστική παρουσία της ομάδας της Λάρνακας, χωρίς ωστόσο να παραγνωρίζεται η συνεισφορά του τεχνικού διευθυντή Τσάβι Ρόκα, κυρίως στον σχεδιασμό της ομάδας και ασφαλώς στις επιλογές των ποδοσφαιριστών. Στον ΑΠΟΕΛ, όμως, ο Τόμας Κρίστιανσεν δεν έρχεται μαζί με τον Τσάβι Ρόκα και επιπρόσθετα, στον ΑΠΟΕΛ το «μοντέλο» τεχνικού διευθυντή, λίγο δοκιμάστηκε τα τελευταία χρόνια και πολύ απέτυχε, ειδικά το περασμένο καλοκαίρι…
Είναι σε θέση ο Τόμας Κρίστιανσεν να χειριστεί μόνος το κεφάλαιο «μεταγραφές», έχοντας ανάλογη επιτυχία με τις επιλογές παικτών τα τελευταία χρόνια στην ΑΕΚ; Θα παραμείνει στον ΑΠΟΕΛ ο Τόζα Σάμπουριτς και με δική του κυρίως ευθύνη θα… τρέξει ο προγραμματισμός; Τις απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα, λογικά, θα πρέπει να έχουν βρει οι διοικούντες την ποδοσφαιρική εταιρεία του ΑΠΟΕΛ, πολύ πριν από την απόφαση-επιλογή για τον νέο προπονητή…
Δεδομένο, πάντως, πως οι πιθανότητες επιτυχίας του όποιου νέου προπονητή στον ΑΠΟΕΛ και με βάση την εμπειρία των τελευταίων χρόνων, θα εξαρτηθούν, σχεδόν απόλυτα, από το ποσοστό επιτυχίας στις μεταγραφές και ασφαλώς την πορεία στα προκριματικά του Champions League…
Προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ
Ο ΑΠΟΕΛ της περιόδου 2016-17 δεν χρειάζεται «κτίσιμο» από την αρχή, αλλά ποιοτικές προσθήκες σε συγκεκριμένες θέσεις. Τέσσερα συμβόλαια ποδοσφαιριστών ολοκληρώνονται τις επόμενες μέρες και από το ξεκαθάρισμα της επόμενης μέρας για τους Ούρκο Πάρντο, Κωνσταντίνο Χαραλαμπίδη, Νεκτάριο Αλεξάνδρου και Μάριο Αντωνιάδη, θα εξαρτηθούν και οι επόμενες κινήσεις στον προγραμματισμό. Φυσιολογικά, πιο σημαντική κρίνεται η περίπτωση του Ούρκο Πάρντο. Έχει να λέει ο ΑΠΟΕΛ τα τελευταία χρόνια, όπως και οι αντίπαλοί του, για τη συμβολή των εκάστοτε τερματοφυλάκων του, στις επιτυχίες σε εγχώριες και ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο Ούρκο Πάρντο προσφέρει εγγύηση κάτω από τα δοκάρια και ενδεχόμενη παραμονή του, μαζί με τον Μπόι Βάτερμαν, θα αποτελεί τη διατήρηση ενός τεραστίου πλεονεκτήματος για τον ΑΠΟΕΛ, στη θέση κάτω από τα δοκάρια.
Απ’ εκεί και πέρα, η εμπειρία των τελευταίων χρόνων απέδειξε πως το βαρυφορτωμένο αγωνιστικό πρόγραμμα και τα προβλήματα που αυτό δημιουργεί, απαιτούν «μεγάλο» ρόστερ. Επιπρόσθετα, πλεονέκτημα για τον ΑΠΟΕΛ, έναντι των ανταγωνιστών του, αποτέλεσε τα τελευταία χρόνια το κυπριακό στοιχείο. Υπό αυτά τα δεδομένα και από τη στιγμή που οι οικονομικές τους απαιτήσεις θα συμβαδίζουν τόσο με τη νέα οικονομική πολιτική της εταιρείας όσο και με την προβλεπόμενη συμμετοχή τους στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της επόμενης χρονιάς, η ανανέωση των συμβολαίων των Χαραλαμπίδη, Αλεξάνδρου και Αντωνιάδη μπορεί να θεωρηθεί αναγκαία για τον ΑΠΟΕΛ της περιόδου 2016-17, ειδικά αν ληφθεί υπόψη η απαίτηση για συμμετοχή δύο γηγενών στην ενδεκάδα στα ματς πρωταθλήματος.
Δουλειά του νέου προπονητή οι θέσεις στις οποίες θα επιχειρηθεί ενίσχυση, «φωνάζει» όμως η ανάγκη απόκτησης ενός αριστερού ακραίου αμυντικού, εμφανής η αδυναμία σε θέμα οργάνωσης και δημιουργίας στον χώρο του κέντρου, μετά από την αποτυχία της μεταγραφής Σεμίρ Στίλιτς και την αποκλειστική εξάρτηση στον… ιδιόρρυθμο Τόμας Ντε Βινσέντι και επιτέλους ένας επιθετικός αξίας και όχι απαραίτητα κόστους αναλόγου του Φερνάντο Καβενάγκι…
Απ’ εκεί και πέρα, σε μια περίοδο μεταγραφών, πολλές φορές προκύπτουν απρόοπτα, ευκαιρίες που πρέπει να αξιοποιηθούν, αγοράς ή πώλησης κάποιων ποδοσφαιριστών και αναλόγως τα δεδομένα μπορεί να διαφοροποιηθούν. Σημαντικό κεφάλαιο η περίπτωση Γιάννη Γιαννιώτα. Από την έκβαση της προσπάθειας παραμονής του, πολλά θα εξαρτηθούν στο κεφάλαιο προγραμματισμός, γι’ αυτό και επανάληψη του σκηνικού προ διετίας με το… σίριαλ Ντε Βινσέντι θα πρέπει να αποφευχθεί.
Αποχωρήσεις και αποζημιώσεις…
Από τη μια, η προσπάθεια εξεύρεσης ποιοτικών ποδοσφαιριστών και από την άλλη η απαραίτητη αποχώρηση κάποιων άλλων από το ρόστερ. Εύκολο στα λόγια, δύσκολο στην πράξη. Ειδικά όταν ακριβοπληρωμένοι ποδοσφαιριστές διατηρούν συμβόλαιο και για την επόμενη ή τις επόμενες χρονιές. Δεδομένη η πενιχρή μέχρι ανύπαρκτη προσφορά από τους Ματέους Πιατκόφσκι, Σεμίρ Στίλιτς και Γιόρντι Κοδίνα. Πιατκόφσκι και Κοδίνα διατηρούν συμβόλαιο και για την επόμενη χρονιά, ενώ για άλλα δύο χρόνια έχει εξασφαλισμένες υψηλές οικονομικές απολαβές στον ΑΠΟΕΛ ο Σεμίρ Στίλιτς. Οι περισσότεροι θεωρούν αυτή τη στιγμή δεδομένη τη λύση της συνεργασίας με τους τρεις αυτούς ποδοσφαιριστές. Ωστόσο, ο ερχομός και η άποψη ενός νέου προπονητή, σε συνδυασμό με την ανάγκη αποζημίωσης για πρόωρη λύση μιας συνεργασίας μπορεί να διαφοροποιήσουν τα δεδομένα. Κυρίως για την περίπτωση Σεμίρ Στίλιτς, του οποίου ένα αναθεωρημένο προς τα κάτω συμβόλαιο δεν αποκλείεται να τον κρατήσει στον «Αρχάγγελο». Ακόμη και με δεδομένη τη φυγή των τριών, αναπόφευκτα θα πρέπει να αποχωρήσουν και κάποιοι άλλοι ποδοσφαιριστές, τόσο για την απελευθέρωση θέσεων στο ρόστερ όσο και στο πλαίσιο της προσπάθειας μείωσης των επαγγελματικών συμβολαίων και κατ’ επέκταση του προϋπολογισμού. Στην κατηγορία αυτή, ποδοσφαιριστές κυρίως νεαροί στην ηλικία, με λίγες συμμετοχές και μικρή προοπτική για κάτι διαφορετικό στην επόμενη χρονιά, καθώς και ο Μάριο Σέρτζιο, με έναν ακόμη χρόνο συμβόλαιο, σε προχωρημένη όμως ποδοσφαιρική ηλικία και με κάθετη πτώση της προσφοράς του στο φετινό πρωτάθλημα.
Ο στόχος του 10%
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τη δύσκολη αλλά αναγκαία προσπάθεια μείωσης του προϋπολογισμού κατά 10%, στόχο τον οποίο είχε εξαγγείλει από τη περσινή περίοδο η διοίκηση Πρόδρομου Πετρίδη, παραδεχόμενη λίγους μήνες αργότερα, την αδυναμία υλοποίησής του. Πλέον, η σταδιακή μείωση του προϋπολογισμού, κάτι περισσότερο από επιτακτική ανάγκη θεωρείται. Γιατί πέρα από την όποια αγωνιστική επιτυχία, δεν μπορεί να τίθεται σε κίνδυνο η οικονομική βιωσιμότητα της ποδοσφαιρικής εταιρείας του ΑΠΟΕΛ, από μια αποτυχία κατάκτησης του πρωταθλήματος και κατ’ επέκταση αδυναμία συμμετοχής στα προκριματικά του Champions League. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να είναι τόσο μεγάλη η εξάρτηση από τη συμμετοχή στους ομίλους της διοργάνωσης αυτής, για μια ομάδα του κυπριακού ποδοσφαίρου, ειδικά τώρα, που το πλεονέκτημα και οι βαθμοί, από την εκπληκτική πορεία του 2012, από του χρόνου παύουν να υφίστανται! Είναι ακόμη και το παράδειγμα των τελευταίων χρόνων, τόσο εντός όσο και εκτός ΑΠΟΕΛ, πως τα πολλά λεφτά, τα υψηλά συμβόλαια και οι δαπανηρές μεταγραφές δεν εξασφαλίζουν πάντα και το ανάλογο αποτέλεσμα στον αγωνιστικό χώρο…
* Δημοσιεύθηκε στο 24sports.com.cy
