H πορεία του «Αυτοκράτορα» προς το 27ο Πρωτάθλημα

Ο ΑΠΟΕΛ είναι επισήμως ο πανάξιος Πρωταθλητής 2017-2018. Η ομάδα της Λευκωσίας ολοκλήρωσε τη σεζόν, κόβοντας πρώτη το νήμα, σημειώνοντας ταυτόχρονα και πολλά ρεκόρ. Ρεκόρ στη βαθμολογική συγκομιδή ομάδας στο Πρωτάθλημα (86 βαθμούς), ρεκόρ στις νίκες (27), ρεκόρ στα τέρματα που πέτυχε ομάδα στο Πρωτάθλημα (92), ενώ αυτό ήταν το έκτο συνεχόμενο Πρωτάθλημα και το 27^ο στην ένδοξη ιστορία του Συλλόγου. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο ΑΠΟΕΛ του 2017-2018 κατάφερε να κερδίσει όλες ανεξαιρέτως τις αντίπαλες ομάδας του θεσμού και παράλληλα τις πέντε υπόλοιπες ομάδες της εξάδας, τόσο εντός όσο και εκτός έδρας.

Το τρόπαιο δεν ήρθε εύκολα και η διαδρομή του ΑΠΟΕΛ μέχρι και την μαθηματική κατάκτηση του τίτλου – κυριολεκτικά – στο φινάλε, δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Κάθε άλλο. Ήταν μια σεζόν που ξεκίνησε δύσκολα επί Μάριο Μπέιν, όπου ο ΑΠΟΕΛ λίγο έλειψε να μείνει εκτός ομίλων.

Το μεγάλο ρίσκο της Διοίκησης για πρόσληψη του Γιώργου Δώνη, ενώ μεσολαβούσε ο επαναληπτικός αγώνας με την Βιτορούλ, απέδωσε και έφερε την προσωρινή αγωνιστική «αναγέννηση», αλλά και την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ωστόσο, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ο ΑΠΟΕΛ δημιούργησε αρνητικό ρεκόρ για την ιστορία της ομάδας στη βαθμολογική συγκομιδή των πρώτων αγωνιστικών, ενώ στο μέσο της διαδρομής παρουσίασε διάφορα αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα.

Αποκορύφωμα της αγωνιστικής ανισορροπίας του ΑΠΟΕΛ ήταν, λίγες αγωνιστικές πριν από το τέλος της σεζόν, η Διοίκηση να πάρει την απόφαση-ρίσκο να αντικαταστήσει τον Δώνη, παραδίδοντας τα ηνία της ομάδας στον Μπρούνο Μπαλταζάρ. Ο Πορτογάλος τεχνικός, κατάφερε να ανατρέψει το αρνητικό κλίμα και να οδηγήσει με επιτυχία την ομάδα στον τίτλο, καταγράφοντας στο ενεργητικό του από την μέρα που ανέλαβε 6 νίκες και μόλις 1 ισοπαλία.

Για τον φετινό ΑΠΟΕΛ υπήρξε έντονη κριτική (σε σημείο μηδενισμού) και πολύπλευρη αμφισβήτηση αρκετές φορές. Όμως, στο τέλος οι κόποι μιας χρονιάς, γεμάτης με αγωνιστικά προβλήματα – 5 χειρουργεία και πολλούς τραυματισμούς πρωτοκλασάτων παικτών καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν – ανταμείφθηκαν και ο τίτλος παρέμεινε πανηγυρικά στη Λευκωσία με τον «Αυτοκράτορα» να διατηρεί τα σκήπτρα του.

Ας δούμε αναλυτικά, όλη την φετινή πορεία του ΑΠΟΕΛ στο Πρωτάθλημα και τα κομβικότερα σημεία που καθόρισαν τη χρονιά και έστεψαν τον ΑΠΟΕΛ Πρωταθλητή:

Πρεμιέρα με ανατροπή

Στο πρώτο παιχνίδι του Πρωταθλήματος οι «γαλαζοκίτρινοι» είχαν να αντιμετωπίσουν τη Νέα Σαλαμίνα εκτός έδρας. Ένα παιχνίδι το οποίο έκρυβε παγίδες, κάτι που το γνώριζαν πολύ καλά στον «Αρχάγγελο». Και αυτό φάνηκε στην πράξη, καθώς ο ΑΠΟΕΛ έμεινε νωρίς (6’) πίσω στο σκορ. Η αντίδραση όμως ήρθε και με το πανέμορφο γκολ στο ντεμπούτο του Σάλαϊ, δυο του Ντε Καμάργκο και ένα Ποτέ κατάφερε να φθάσει σε μια σημαντική ανατροπή. Έτσι ο πρώτος αγώνας του ΑΠΟΕΛ συνδυάστηκε με μια μεγάλη νίκη. Το 1-4 έδειξε το δρόμο, όμως η συνέχεια δεν ήταν αυτή που ανέμεναν στον ΑΠΟΕΛ.

Από την αρχή με το δεξί στο αρνητικό ρεκόρ…

Παρότι ο ΑΠΟΕΛ στην πρεμιέρα ξεκίνησε νικηφόρα, στο δεύτερο παιχνίδι οι «γαλαζοκίτρινοι» γνώρισαν και την πρώτη τους ήττα στο ντέρμπι με την Ανόρθωση στο ΓΣΠ. Λίγες μέρες πριν ο ΑΠΟΕΛ είχε αντιμετωπίσει την Ρεάλ Μαδρίτης στο Μπερναμπέου κάνοντας μεγάλη υπερπροσπάθεια (3-0) γεμίζοντας με προσδοκίες τον κόσμο του. Ωστόσο, η εικόνα του ΑΠΟΕΛ με την «Κυρία», δεν ήταν η ανάλογη και έτσι η ήττα ήρθε δίκαια. Το 0-1, ήταν γεγονός και έφερε την πρώτη «μουρμούρα».

Ακολούθως, ήρθε η λευκή ισοπαλία με τον Άρη στο Τσίρειο και τα σύννεφα ολοένα και αυξάνονταν πάνω απ’ τον «Αρχάγγελο». Στη συνέχεια, ο ΑΠΟΕΛ αναμετρήθηκε με την Τότεναμ στο ΓΣΠ έχοντας πολύ καλή απόδοση αν και ηττήθηκε (0-3), ενώ δυο σερί νίκες επί της Αλκής με 1-0 στο 90’ και με 2-0 κόντρα στην Δόξα, έφεραν και πάλι χαμόγελα στο στρατόπεδο των «γαλαζοκιτρίνων». Παρά τις νίκες όμως, η εικόνα δεν ήταν η ιδανική.

Πριν το ντέρμπι με την ΑΕΚ μεσολάβησε ο ιστορικός αγώνας με την Ντόρντμουντ στο ΓΣΠ (1-1) που όμως επισκιάστηκε από τον σοβαρό τραυματισμό του Βάτερμαν. Στον αγώνα με την ΑΕΚ, η ομάδα του Γιώργου Δώνη έχασε με κατεβασμένα τα χέρια. Το 3-1 ήταν ένα δίκαιο αποτέλεσμα με τον ΑΠΟΕΛ να χάνει εκ νέου έδαφος. Το καρέ των αρνητικών αποτελεσμάτων συνεχίστηκε και στο επόμενο παιχνίδι. Ισοπαλία στο «Δασάκι» με τον Εθνικό Άχνας (1-1). Εκεί ο Δώνης υπέβαλε την παραίτηση του για να αποφορτίσει την πίεση, με την Διοίκηση να μην κάνει αποδεκτό το αίτημα του Ελλαδίτη κόουτς.

Συνοπτικά, αυτό ήταν το χειρότερο ξεκίνημα των τελευταίων 17 ετών που είχε κάνει ο ΑΠΟΕΛ. Οι «γαλαζοκίτρινοι» έχασαν 10 ολόκληρους βαθμούς. Το μακρινό 2000 ήταν η τελευταία φορά χειρότερης επίδοσης στα πρώτα 7 παιχνίδια του πρωταθλήματος. Τότε ο ΑΠΟΕΛ είχε τερματίσει στην 5^η θέση. Η κίνηση όμως της Διοίκησης να κρατήσει τον Γιώργο Δώνη και να του δείξει εμπιστοσύνη αποτέλεσε το σύνθημα για αντεπίθεση, αφυπνίζοντας τους παίκτες.

Απ’ το ναδίρ στις συνεχόμενες νίκες

Και εκεί που όλα έδειχναν σκούρα για τον ΑΠΟΕΛ, ήρθε η αγωνιστική ανατροπή. Πρώτα, ο ΑΠΟΕΛ εξήλθε ισόπαλος (1-1) με την Ντόρντμουντ εκτός έδρας και στο Πρωτάθλημα ακολούθησαν πέντε συνεχόμενες νίκες. Τεσσάρα επί της Πάφου (4-0), τριάρα στην Ομόνοια (1-3), βαριά ήττα από την Ρεάλ στο ΓΣΠ (0-6) με την οποία ο ΑΠΟΕΛ «απάντησε» με εξάρα στον Ολυμπιακό (6-1), τεσσάρα στον Ερμή (0-4) και ακόμη μια νίκη πάνω στους «φτεροπόδαρους» με 2-1. Η κατάσταση έμοιαζε καλύτερη και οι συνεχόμενες νίκες με μεγάλη έκταση στο δείκτη του σκορ, έδιναν ψυχολογία στην ομάδα.

Ο αγώνας «ντροπής» του Τσιρείου και νέο σερί επτά νικών

Επόμενος αγώνας, μετά και την ολοκλήρωση των Ευρωπαϊκών υποχρεώσεων της ομάδας με την ήττα του ΑΠΟΕΛ στο Λονδίνο από την Τότεναμ (3-0), που έστρεφε εξ’ ολοκλήρου το μυαλό στο Πρωτάθλημα, ήταν κόντρα στην ΑΕΛ του Μπαλταζάρ. Εκείνο τον καιρό η ΑΕΛ είχε ένα σημαντικό ατού. Ήταν η ομάδα που διατηρούσε την καλύτερη άμυνα. Ο ΑΠΟΕΛ σε εκείνο το παιχνίδι που λίγοι θυμούνται για το αγωνιστικό κομμάτι, καθότι έγιναν τα έκτροπα με τη γνωστή κατάληξη, απώλεσε 2 βαθμούς. Η λευκή ισοπαλία «έσπασε» το σερί των πέντε συνεχόμενων νικών. Οι «γαλαζοκίτρινοι» όμως, πήραν και πάλι τα πάνω τους. Ένα σερί εφτά συνεχόμενων νικών επανέφερε τον ΑΠΟΕΛ στην «φυσιολογική» του πορεία.

Οι νίκες με Σαλαμίνα (2-1), η τριάρα που φιλοδώρησε την Ανόρθωση (0-3) μέσα στο «Παπαδόπουλος», ομάδα που μέχρι τότε ήταν αήττητη στο θεσμό, η «εκδίκηση» για το 0-0 του πρώτου γύρου, με 5-2 στον Άρη, το 4-0 επί της Αλκής, το 0-8 (!) επί της Δόξας που ήταν η μεγαλύτερη νίκη που σημειώθηκε φέτος στο Πρωτάθλημα, το 2-1 επί της ΑΕΛ με ανατροπή και τέλος το 3-1 επί της ΑΕΚ, επίσης με ανατροπή με το απαράμιλλης ομορφιάς γκολ του Εφραίμ που ήταν το καλύτερο του φετινού Πρωταθλήματος να μένει στη μνήμη, ο ΑΠΟΕΛ έφτασε τις εφτά σερί νίκες καθιερώθηκε στα ψηλά της βαθμολογίας.

Σ’ αυτή την «αναγεννημένη» πορεία του, ο ΑΠΟΕΛ, ήταν αποτελεσματικός αν και είχε κενά στην απόδοση του, ωστόσο αυτό που μετρούσε ήταν που έπαιρνε πολύ σημαντικά τρίποντα ενόψει συνέχειας.

Το «χαστούκι» του Απόλλωνα και η βαριά τεσσάρα

Και αφού ο ΑΠΟΕΛ πραγματοποιούσε μια σχεδόν αλάνθαστη πορεία για 13 παιχνίδια, στα οποία υπήρχαν μόνο νίκες και μια ισοπαλία με την ΑΕΛ, ήρθε το μεγάλο «χαστούκι» απ’ τον Απόλλωνα. Τεσσάρα μέσα στο ΓΣΠ με μια αποκαρδιωτική εικόνα. Τίποτα δεν λειτούργησε σωστά και δίκαια οι «γαλαζοκίτρινοι» υπέστησαν μια μεγάλη συντριβή. Τέσσερα τέρματα έφεραν και πάλι τα μαύρα σύννεφα στον «Αρχάγγελο». Κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει το πως και γιατί. Η ομάδα δεν μπήκε ποτέ στο γήπεδο και η ήττα πλήγωσε τον εγωισμό όλων στην ομάδα. Ο κόσμος εκεί πίστεψε πως το φετινό πρωτάθλημα ήταν τελειωμένο και οδηγείτο προς Λεμεσό.

Η αντίδραση και το «διπλό» πρωτιάς στο Τσίρειο

Το επόμενο παιχνίδι ήταν και πάλι κόντρα στον Απόλλωνα. Αυτή τη φορά στο Τσίρειο, και αν χανόταν και αυτό το παιχνίδι τότε η χρονιά θα σήμαινε κατά ένα μεγάλο βαθμό, τέλος στο Πρωτάθλημα. Το παιχνίδι δεν ξεκίνησε καθόλου καλά. Ο Απόλλωνας κατάφερε να προηγηθεί με 1-0. Κι όμως είναι εκεί που μιλά η καρδιά του Πρωταθλητή.

Στην τελευταία φάση του πρώτου ημιχρόνου, ο Γκάγιας Ζαχίντ με μια απίθανη ατομική ενέργεια και σουτ, έστειλε τη μπάλα σε ένα σημείο που ο Βάλε δεν μπορούσε να αντιδράσει για το 1-1 στο 45’. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Νσούε ολοκλήρωσε την ανατροπή. Ένα τέρμα με μπόλικη δόση τύχης έδωσε τη μεγάλη νίκη στον ΑΠΟΕΛ.

Ήταν μια τεράστια «απάντηση» στο 0-4 του ΓΣΠ, ήταν νίκη υπερηφάνειας για την ομάδα της Λευκωσίας για την συντριβή που είχε υπέστη. Η εμφάνιση παρότι δεν ήταν η καλύτερη, έδωσε όμως μια απ’ τις πιο κομβικές νίκες στο Πρωτάθλημα, ενώ έφερε τον ΑΠΟΕΛ στην κορυφή της βαθμολογίας.

Φινάλε στην κανονική διάρκεια με νικηφόρο σερί και κορυφή

Μέχρι το τέλος της κανονικής διάρκειας του Πρωταθλήματος οι «γαλαζοκίτρινοι» σημείωσαν τέσσερις σερί νίκες. 7-1 επί του Εθνικού, 2-3 επί της Πάφου με τέρμα στο φινάλε απ’ τον Σόουζα, νίκη στο ντέρμπι με την Ομόνοια (2-1) και νίκη με 2-3 επί του Ολυμπιακού και πάλι με τέρμα στο φινάλε αυτή τη φορά απ’ τον Νικόλα Ιωάννου.

Τα αποτελέσματα αυτά δεν ήρθαν με τις καλύτερες δυνατές εμφανίσεις. Εξάλλου όταν παίρνεις δυο νίκες στο 90’ με 3-2 κόντρα στον Ολυμπιακό που υποβιβάστηκε και την Πάφο, ομάδα του β’ γκρουπ, τότε υπάρχει προβληματισμός. Όμως η ουσία όλη ήταν στην κορυφή, μιας και ο ΑΠΟΕΛ κατάφερε να τερματίσει στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος με δυο βαθμούς περισσότερους απ’ τον Απόλλωνα.

Τα πλέι-οφ, το ποδαρικό με το δεξί και η πρώτη στραβή

Στα πλέι-οφ ο ΑΠΟΕΛ μπήκε ως πρωτοπόρος και ο στόχος ήταν ξεκάθαρος. Να διατηρήσει την κορυφή και να κόψει πρώτος το νήμα. Στο πρώτο παιχνίδι οι «γαλαζοκίτρινοι» έπαιξαν με την 6^η Ομόνοια. Ακόμη ένα ντέρμπι «αιωνίων» στο οποίο ο ΑΠΟΕΛ πήρε το ζητούμενο και τους τρείς βαθμούς (0-2). Παρά το θετικό ξεκίνημα στα πλέι-οφ, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Στο ΓΣΠ με αντίπαλο την ΑΕΚ, οι «γαλαζοκίτρινοι» δεν κατάφεραν να κερδίσουν παρά την καλή εμφάνιση. Το 0-0 ισοδυναμούσε με απώλεια δυο βαθμών, αλλά και πτώση από την κορυφή, μιας και στην ισοβαθμία οι «κυανόλευκοι» της Λεμεσού υπερτερούσαν του ΑΠΟΕΛ.

Δεύτερη τεσσάρα από Απόλλωνα και τέλος Δώνη

Τρίτο παιχνίδι στα πλέι-οφ ήταν στο Τσίρειο κόντρα στον Απόλλωνα. Οι «γαλαζοκίτρινοι» ήθελαν τη νίκη για να βρεθούν μόνοι στην κορυφή. Τυχόν ήττα θα άφηνε τον ΑΠΟΕΛ τρεις βαθμούς πίσω, κάτι που συνέβη. Ο ΑΠΟΕΛ έχασε με 4-2 από τον Απόλλωνα. Βέβαια, η τεσσάρα αυτή δεν ήταν ίδια με την εικόνα που είχε ο ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ, ενώ υπήρχαν και αμφισβητούμενες φάσεις (όμως αυτό ανήκει στην ιστορία). Το τελικό 4-2 δεν άφηνε περιθώρια στη Διοίκηση. Έπρεπε άμεσα να υπάρξουν ριζικές αλλαγές. Έτσι, ο Γιώργος Δώνης αποτέλεσε παρελθόν απ’ τον ΑΠΟΕΛ για δεύτερη φορά, έχοντας όμως πετύχει τον σημαντικό στόχο της εισόδου στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ στην αρχή της χρονιάς.

Η πρόσληψη Μπαλταζάρ και η ανατροπή του κλίματος

Η ήττα από τον Απόλλωνα έφερε την απογοήτευση και η Διοίκηση προσπάθησε να ανατρέψει το κλίμα, φέρνοντας έναν άτομο που να γνωρίζει την ιστορία του ΑΠΟΕΛ και την κυπριακή πραγματικότητα. Ποιος άλλος πιο κατάλληλος από τον Μπρούνο Μπαλταζάρ που είχε επιδείξει θετικά δείγματα γραφής στον πάγκο της ΑΕΛ. Την προηγούμενη σεζόν ανέλαβε τα ηνία της ομάδας στο πιο δύσκολο σημείο της σεζόν και κατάφερε να την οδηγήσει στην Ευρώπη. Είχε δείξει πως ξέρει από δύσκολες καταστάσεις. Έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη ο ΑΠΟΕΛ έκανε την κίνηση του. Ο Μπαλταζάρ έγινε και επίσημα προπονητής των «γαλαζοκιτρίνων».

Απ’ τη πρώτη κιόλας μέρα παρατηρήθηκε τεράστια αλλαγή στο κλίμα και στη ψυχολογία των ποδοσφαιριστών στον «Αρχάγγελο». Στο ντεμπούτο του, ο Μπαλταζάρ έπρεπε να αντιμετωπίσει την πρώην ομάδα του, την ΑΕΛ. Οι «γαλαζοκίτρινοι» άργησαν να πάρουν μπρος, όμως στο τελευταίο δεκάλεπτο ήρθαν τα γκολ και η νίκη με 3-1. Η νίκη αυτή συνοδεύτηκε με την βαριά ήττα του Απόλλωνα με 0-3 από την ΑΕΚ και σε συνδυασμό με τη το 3-1 του ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ, οι «γαλαζοκίτρινοι» ανακτούσαν το χαμένο έδαφος.

Η «γκέλα» και το τέλος στο δικαίωμα απώλειας βαθμών

Επόμενο παιχνίδι του ΑΠΟΕΛ ήταν κόντρα στην Ανόρθωση. Το «Παπαδόπουλος» ήταν πάντα μια αφιλόξενη έδρα για την ομάδα της Λευκωσίας. Και όντως στην πράξη αποδείχτηκε αυτό. Το 0-0 έφερε και πάλι απογοήτευση στον κόσμο του ΑΠΟΕΛ. Όσο πλησίαζε το φινάλε οι ελπίδες και τα περιθώρια λιγόστευαν για κατάκτηση του τίτλου. Έπειτα από την «γκέλα», οι «γαλαζοκίτρινοι» έχασαν το δικαίωμα για άλλη απώλεια. Ο στόχος μετά από εκείνο το παιχνίδι ήταν οι έξι συνεχόμενες νίκες. Μόνο με απόλυτο θα ερχόταν το πρωτάθλημα.

Δυο νίκες πριν τον «τελικό» του πρωταθλήματος

Στο επόμενο παιχνίδι οι «γαλαζοκίτρινοι» είχαν απέναντι τους την Ομόνοια, την οποία κέρδισαν εύκολα. Το 4-1 ανύψωσε την ψυχολογία των ποδοσφαιριστών, καθώς ήξεραν πως ακολουθεί μια δύσκολη έξοδος κόντρα στην ΑΕΚ που μέχρι τότε ήταν αήττητη στην «Αρένα». Πριν και μετά όμως τον αγώνα στην Αρένα υπήρχε στη μέση και το Κύπελλο. Οι ημιτελικοί κόντρα στην ΑΕΚ. Ο Μπαλταζάρ, θέτοντας ως προτεραιότητα το Πρωτάθλημα, παρέταξε την ομάδα του με εκτεταμένο rotation και αποκλείστηκε τελικά με δυο ήττες (2-0 και 1-2).

Αντίθετα με την κατάληξη του πρώτου αγώνα Κυπέλλου (2-0), οι «γαλαζοκίτρινοι» έδωσαν τα πάντα στον αγώνα Πρωταθλήματος, πανηγυρίζοντας τεράστιο «διπλό» με 1-3. Ήταν ένα διπλό απ’ αυτά που κάνουν τη διαφορά ανάμεσα σε μια καλή ομάδα και σε μια Πρωταθλήτρια. Φυσικά, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι όπως αντίστοιχα ο ΑΠΟΕΛ επέλεξε να δώσει όλες τις δυνάμεις του στο Πρωτάθλημα, έτσι και η ΑΕΚ είχε το μυαλό στο Κύπελλο.

Ο «τελικός» του Πρωταθλήματος και η καλύτερη με διαφορά εμφάνιση

Επόμενος αγώνας ήταν αυτός κόντρα στον Απόλλωνα. Το -2 απ’ την κορυφή δεν άφηνε άλλο περιθώριο στον ΑΠΟΕΛ και έπρεπε να κερδίσει. Ήταν ο «τελικός» του πρωταθλήματος καθώς με ήττα η διαφορά θα πήγαινε στους 5 απ’ την πρώτη θέση και με δυο αγώνες να απομένουν όλα θα είχαν τελειώσει. Ακόμη και με ισοπαλία ο Απόλλωνας θα είχε το πάνω χέρι. Έτσι η ομάδα του Μπαλταζάρ όφειλε να δώσει τα πάντα. Να καταθέσει ψυχή και να δείξει τι σημαίνει μέταλλο – DNA – καρδιά πρωταθλητή. Ο αγώνας ξεκίνησε και στην πρώτη ευκαιρία του ο Απόλλωνας άνοιξε το σκορ. Ο Μοράις εκείνη τη στιγμή έτρεξε, πήρε τη μπάλα απ’ τα δίχτυα και εμψύχωσε τους συμπαίκτες του. Η συνέχεια μαγική για τους «Γαλαζοκίτρινους». Το πιο καλό παιχνίδι της ομάδας. Ο Σόουζα με τον Μοραίς είχαν καταφέρει να κερδίσουν κατά κράτος τους Άλεφ και Σακέτι στο χώρο του κέντρου. Ο Σάλαϊ σταμάτησε τον Πέδρο απ’ τις γνωστές επελάσεις του, ενώ ο Εμπεσίλιο συνεργαζόταν άψογα με τον Ντελατόρε και τον Ντε Καμάργκο. Δυο ασίστ ο Ντελατόρε και δυο τέρματα του Ντε Καμάργκο έφεραν τα πάνω κάτω. Δύσκολα μπορείς να βρεις ποδοσφαιριστή που να υστέρησε, ενώ στην σκακιέρα των προπονητών ο Μπαλταζάρ έκανε ένα τεράστιο ρουά ματ στον Αυγουστή. Σημαντικό ρόλο είχαν και οι οπαδοί της ομάδας. Οι 14.136 οπαδοί έσπρωξαν τους παίκτες στα δύσκολα, και με το φινάλε η πρωτιά ήταν γεγονός. Στο πιο κρίσιμο παιχνίδι του πρωταθλήματος ο ΑΠΟΕΛ όχι απλώς δήλωσε αλλά βροντοφώναξε παρών. Η κορυφή ήταν πλέον «Γαλαζοκίτρινη» με ένα βαθμό διαφορά απ’ τον Απόλλωνα. Περιθώριο φυσικά για απώλεια και πάλι δεν υπήρχε, όμως με δυο νίκες το πρωτάθλημα θα πήγαινε στον «Αρχάγγελο» για έκτη συνεχόμενη χρονιά.

Κάθε παιχνίδι και «τελικός»

Δυο στροφές πριν το τέλος ο ΑΠΟΕΛ έπρεπε να πάρει δυο νίκες. Το πρώτο απ’ τα δυο παιχνίδια ήταν στο Τσίρειο κόντρα στην ΑΕΛ. Η ομάδα του Μπαλταζάρ πήγε στη Λεμεσό με μοναδικό στόχο φυσικά το διπλό. Οι «Γαλαζοκίτρινοι» μπήκαν δυνατά στο γήπεδο, όμως η ψυχρολουσία ήρθε πολύ νωρίς. Ο Ηλία άνοιξε το σκορ για την ΑΕΛ και η ομάδα του Μπαλταζάρ έπρεπε να παλέψει για ανατροπή. Και αυτό ακριβώς έπραξε. Δεν πέρασαν πολλά λεπτά και ο Ντελατόρε έγραψε το 1-1. Μια σωρεία επιθετικών προσπαθειών του ΑΠΟΕΛ ακολούθησε μέχρι το φινάλε του πρώτου ημιχρόνου, στο οποίο ο Ποτέ σημείωσε το τέρμα και έβαλε μπροστά στο σκορ τους «Γαλαζοκίτρινους». Το δεύτερο ημίχρονο ήταν δύσκολο. Το βάρος στα πόδια των παικτών του Μπαλταζάρ ήταν τεράστιο και το άγχος του κατέβαλε. Όμως αυτό δεν ήταν ικανό να στερήσει τη νίκη απ’ τον ΑΠΟΕΛ. Το ένα απ’ τα δυο βήματα έγινε και έμεινε μόλις ένα παιχνίδι. Αυτό κόντρα στην Ανόρθωση.

Ο αγώνας της χρονιάς

Σ’ ένα παιχνίδι ακατάλληλο για καρδιακούς, ο ΑΠΟΕΛ κατάφερε να πάρει το αποτέλεσμα στο φινάλε. Η νίκη ήταν το μοναδικό ζητούμενο και αυτό έπραξε στο τέλος. Στο πρώτο ημίχρονο η Ανόρθωση ξάφνιασε τους πάντες. Σκόραρε με μαγικό σουτ του Παλάνκα. Το άγχος ήταν τεράστιο στους παίκτες του ΑΠΟΕΛ και αυτό ήταν φανερό στο γήπεδο. Η απάντηση όμως των «Γαλαζοκιτρίνων» ήρθε απ’ τον Νσούε που έφερε το παιχνίδι στα ίσα. Στο δεύτερο ημίχρονο τα πόδια των παικτών του ΑΠΟΕΛ ήταν ακόμη πιο βαριά. Ο Αρούς είχε μερικές εντυπωσιακές επεμβάσεις και ο χρόνος περνούσε. Τελικά στο 88’ και ενώ η πίστη είχε χαθεί από πολλούς, ο Ντελατόρε πάλεψε μια φάση στην περιοχή της Ανόρθωση, έδωσε τη μπάλα στον Ποτέ, που έγραψε το 2-1. Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται. Ο κόσμος ξέσπασε σε πανηγυρισμούς, οι παίκτες, η τεχνική ηγεσία, όλοι έγιναν ένα. Τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει τον ΑΠΟΕΛ. Το τελικό σφύριγμα έφερε τον Αυτοκράτορα και πάλι στο θρόνο του. Το 27^ο πρωτάθλημα και το 6^ο σερί ήταν γεγονός.

Έτσι η πιο δύσκολη, και τρελή χρονιά του ΑΠΟΕΛ στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Τα πολλά προβλήματα τραυματισμού, οι τρεις αλλαγές προπονητών, τα αρνητικά αποτελέσματα των πρώτων αγωνιστικών έδειχναν πως φέτος ο ΑΠΟΕΛ είχε πολύ δύσκολο έργο. Τελικά οι «Γαλαζοκίτρινοι» έφθασαν στο πρωτάθλημα με ρεκόρ βαθμών, ρεκόρ νικών και ρεκόρ τερμάτων. Αυτός είναι ο ΑΠΟΕΛ, αυτή η καρδιά του πρωταθλητή, αυτό το DNA του. Έτσι ο ΑΠΟΕΛ έφθασε στο 27ο πρωτάθλημα του και το 6ο συνεχόμενο.

ΤΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΒΕΡΟΝΙΚΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ  www.24sports.com.cy