Γιατί ο ΑΠΟΕΛ δεν παίζει καλή μπάλα

Με την οικονομική ευρωστία που απέκτησε, ο ΑΠΟΕΛ επιχειρεί τα τελευταία χρόνια να ελέγξει τη μεταγραφική αγορά. Ό,τι καλό ξεφυτρώνει στον τόπο μας οι γαλαζοκίτρινοι προσπαθούν να το αποκτήσουν και στις πλείστες περιπτώσεις τα καταφέρνουν.

Οι Κύπρος Χριστοφόρου, Μηνάς Αντωνίου, Νεόφυτος Μιχαήλ είναι μόνο μερικά παραδείγματα που δείχνουν ότι ο ΑΠΟΕΛ έχει τον πρώτο λόγο στην απόκτηση νεαρών ποδοσφαιριστών (και όχι μόνο). Αν οι γαλαζοκίτρινοι δεν χρειάζονται αμέσως κάποιον νεαρό, αλλά θεωρούν ότι μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ομάδας στο άμεσο μέλλον, τον αποκτούν και τον παραχωρούν σε άλλες ομάδες, υπό τη μορφή δανεισμού.

Με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί ο ΑΠΟΕΛ και όσον αφορά τους ξένους και κοινοτικούς ποδοσφαιριστές. Παρότι διαθέτει δύο εξαιρετικούς τερματοφύλακες (Βάτερμαν, Πάρντο), προχώρησε φέτος και στην απόκτηση του Ραφαέλ Ρομό, ο οποίος παραχωρήθηκε δανεικός στη βελγική Μπίρσοτ, ενώ από τη στιγμή που ενδιαφέρθηκε για τον Λούκας Σόουζα, ο οποίος άφησε εξαιρετικά δείγματα γραφής για όσο διάστημα αγωνίστηκε στην ΑΕΛ, μειώθηκαν δραστικά οι πιθανότητες άλλων μνηστήρων.

Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι ο ΑΠΟΕΛ εφόσον διεκδικήσει έναν ποδοσφαιριστή μάλλον θα τον αποκτήσει, παρότι μπορεί να υπάρξουν εξαιρέσεις, όπως ο Νικόλας Ματθαίου που πήρε μεταγραφή για την Ανόρθωση. Αλλά ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, οι γαλαζοκίτρινοι φέρονται να απέσυραν το ενδιαφέρον τους από τη στιγμή που δεν τον παραχωρούσε με μεταγραφή ελευθέρας ο ΠΑΟΚ, αλλά ως δανεικό.

Παρόλο, όμως, που ο ΑΠΟΕΛ αποδεικνύει ότι ελέγχει το παζάρι, έχουμε την άποψη ότι τα τελευταία χρόνια δεν παρουσιάζει ελκυστικό ποδόσφαιρο. Και είναι καλό οι ιθύνοντες του συλλόγου να προβληματιστούν. Ιδίως πέρσι η ομάδα σε πάρα πολλούς αγώνες παρουσίασε επιεικώς μέτριο θέαμα. Κριτήριο αξιολόγησης για μια ομάδα δεν μπορούν να αποτελούν μόνο οι κατακτήσεις τίτλων, αλλά και η ποιότητα του ποδοσφαίρου που παρουσιάζει.

Τι συμβαίνει, λοιπόν; Ο ΑΠΟΕΛ αρνείται να δώσει μεγάλα ποσά για να προσδώσει την απαραίτητη ποιότητα στην ομάδα; Δεν γίνεται καλό σκάουτινγκ; Εδώ, ας μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια έφυγαν παικταράδες όπως οι Μαντούκα, Αΐλτον, Καρλάο, Ντε Βινσέντι, Καβενάγκι. Μήπως άνοιξαν άλλες αγορές και οι καλοί ποδοσφαιριστές αρνούνται να έρθουν στην Κύπρο;

Ένας λόγος που μπορεί να διαδραματίζει ρόλο είναι η συχνή αλλαγή προπονητών. Γενικότερα, είμαστε της άποψης ότι το όχι και τόσο καλό θέαμα και η μείωση της ποιότητας είναι συνυφασμένα με τις συχνές αποπομπές των προπονητών. Αυτή η τακτική αφαιρεί από την οποιαδήποτε ομάδα τη δυνατότητα να υιοθετήσει ένα μοντέλο ποδοσφαίρου και να το στηρίξει σε βάθος χρόνου.

Επιδίωξή μας, βέβαια, δεν είναι να προβούμε σε βεβιασμένες προβλέψεις αναφορικά με την απόδοση του ΑΠΟΕΛ κατά τη νέα χρονιά (δεν είναι δυνατόν να το κάνουμε αυτό από τόσο νωρίς), αρχίζοντας από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ούτε βεβαίως να μειώσουμε την αξία των νέων παικτών (άλλωστε απέκτησε και ποδοσφαιριστές με σπουδαίο βιογραφικό, όπως ο Ποτέ και ιδίως ο Ρουέδα), αλλά να καταλήξουμε και να υπογραμμίσουμε το γενικό μας συμπέρασμα: ότι παρά τον έλεγχο της μεταγραφικής αγοράς ο ΑΠΟΕΛ αδυνατεί να παίξει ελκυστικό ποδόσφαιρο, γεγονός για το οποίο κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί η εικόνα του κατά την περσινή χρονιά.
Είναι ένα πολύπλοκο θέμα διότι οι αιτίες μπορεί να είναι πολλές. Και οι αρμόδιοι για να τις εντοπίσουν είναι οι ιθύνοντες του συλλόγου.
Άποψη του Ανδρέα Σταυρινίδη στον Πολίτη