Για τον Ίαν Μουρς

Χωρίς να μειώνω το αγωνιστικό ενδιαφέρον του ΑΠΟΕΛ-Τότεναμ, εντούτοις αν είχα την ευκαιρία να πάω σήμερα στο ΓΣΠ δεν θα το έκανα για να δω τον αγώνα αλλά για να ζήσω τη στιγμή που θα τιμηθεί ο Ιαν Μουρς.

Όσα χρόνια και αν περάσουν δεν βγαίνει από τη μνήμη μου η δική του ξεχωριστή ποδοσφαιρική εποχή. Έχω να λέω και να γράφω ότι εμείς που ζήσαμε τον Ίαν, ανεπιφύλακτα είμαστε τυχεροί.

Και δεν αναφέρομαι απλά στον Ίαν Μουρς του ΑΠΟΕΛ αλλά στον ποδοσφαιριστή που πέτυχε φορώντας τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ να εδραιωθεί στη μνήμη όλων των φιλάθλων με θετικό πρόσημο. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ακόμα και σήμερα, 20 σχεδόν χρόνια (13-Ιανουαρίου 1998) από τον πρόωρό του θάνατο σε ηλικία 43 χρόνων όλοι τον αναπολούν και το σέβονται.

Το 1984 όταν ο Ίαν άρχισε να ξεδιπλώνει το ποδοσφαιρικό του ταλέντο στην Κύπρο και αφού χρειάστηκε κάποιους μήνες προσαρμογής, ήμουν στρατιώτης και ζητούσα από τον επιλοχία μου (γεια σου Σάββα Σάββα) να μου δίνει έξοδο κάθε φορά που θα μπορούσα να παρακολουθήσω τον Άγγλο φορ στο Μακάρειο.

Τόσο πολύ με γοήτευε η ποδοσφαιρική του φυσιογνωμία. Και ποιον δεν γοήτευε θα μου πει κανείς. Έχει μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη όλων και θεωρώ εξαιρετική τη μέρα σήμερα κατά την οποία ξυπνούν οι μνήμες μέσα από την τιμητική βραδιά που θα γίνει πριν το ΑΠΟΕΛ-Τότεναμ. Μπράβο στις δύο ομάδες και μπράβο επίσης στην UEFA που έκανε δεχτό το αίτημα.

Ο Ίαν Μουρς είναι ο μοναδικός νικητής του αγώνα στο ΓΣΠ. Δεν θα πάρει βαθμούς, ούτε μπόνους χρηματικό από την UEFA αλλά θα εισπράξει μετά θάνατο την αγάπη και το χειροκρότημα όσων θα βρεθούν στο γήπεδο. Ας είναι και αυτή η αναγνώριση για την αφεντιά του παικταρά και ανθρώπου Ίαν Μουρς.

Μιχάλης Παπαγεωργίου  sport-fm