Ένα Νούνο ρε παιδιά…
Μεγάλη συζήτηση γίνεται τις τελευταίες μέρες για την μεγάλη ανάγκη προσθήκης ποιοτικού αμυντικού χαφ στην Ομάδα μας, αφού στην εν λόγο θέση οι αδυναμίες έχουν γίνει πλέον εμφανέστατες στο αγωνιστικό κομμάτι.
Μια θέση πολύπαθη ειδικά τα τελευταία χρόνια αφού η φυγή του Νούνο Μοράις αποτελεί δυσαναπλήρωτο κενό στην σε όλους τους τομείς στην ομάδα. Ο Θρύλος των Θρύλων, πρόσφερε όσο λίγοι στην ομάδα όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά και στα ηγετικά του καθήκοντα, κρατώντας τις ισορροπίες στα αποδυτήρια, κρατώντας επίσης σταθερό το κλίμα στα αποδυτήρια.
Στο παιχνίδι με την Καρμιώτισσα, είδαμε μια ομάδα που αν μη τι άλλο χρειάζεται ακόμη δουλειά. Ότι καταφέραμε να χτίσουμε στο επιθετικό κομμάτι, γκρεμιζόταν την επόμενη στιγμή στο αμυντικό μας τρίτο. Κατά κύριο λόγο όχι γιατί δεν υπάρχει η ποιότητα, αλλά δεν υπάρχει απαραίτητη εμπειρία αλλά και ο χαρακτήρας που χρειάζεται. Σε αρκετές περιπτώσεις φάνηκε η αδυναμία να κρατηθεί ο έλεγχος της μπάλας, η σωστές μεταβιβάσεις από την άμυνα στην επίθεση, αλλά και η ηρεμία που χρειάζεται κρατώντας μπάλα για να ηρεμίσει το παιχνίδι.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τη κάκιστη εμφάνιση φωνάζουν ενίσχυση, ποιοτική και όχι ποσοτική. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να αποποιηθεί των ευθυνών του, αφού οι ελλείψεις είναι εκεί και φωνάζουν. Τεχνικό επιτελείο και διοίκηση, πρέπει να κριθούν ξανά και ξανά, αλλά και πάλι σε βάθος χρόνου. Λάθη έγιναν και λάθη θα γίνουν. Πατήσαμε σε νέα ποδοσφαιρική χρονιά, οπόταν ο μηδενισμός και κριτική πρέπει να παραμείνουν στην άκρη μέχρι να έρθουν τα πρώτα αποτελέσματα, ούτως ώστε η κριτική να έχει περισσότερη ουσία.
Η σύγκριση στο 6άρι με τον Νούνο Μοράις, θα είναι πάντα αναπόφευκτη. Είναι μια κουβέντα που δεν θα κουράσει ποτέ. Καιρός είναι να γίνει στροφή και προς το εγχώριο προϊόν, με ποδοσφαιριστές που μπορούν να αντιληφθούν και να κατανοήσουν το βάρος και την τεράστια ιστορία του ΑΠΟΕΛ. Η Ελληνική αγορά και η ακαδημίες μας είναι η τέλεια λύση.
