Έλα να μάθεις τι σημαίνει ΑΠΟΕΛ

Είμαι και εγώ ένας από τους χιλιάδες πιστούς οπαδούς της ομάδας που έγινε Θρύλος με τις πολλές και μεγάλες επιτυχίες της, εντός κι εκτός Κύπρου. Είμαι ένας ρομαντικός ΑΠΟΕΛίστας που η ζωή μου έγινε πιο ωραία από τότε που γαλουχήθηκα στη «μυσταγωγία» της λατρείας για το Θρύλο, τον Θεό μας.

Από μικρός αγάπησα με πάθος αυτή την ομάδα και το δέσιμο με τη γαλαζοκίτρινη ΙΔΕΑ χρόνο με το χρόνο μεγαλώνει. Τα συναισθήματα που γέμιζαν την ψυχή μου ήταν σε κάθε βήμα της ζωής μου με τον Θρύλο έντονα όσο κι αν άλλαζε η οπτική γωνία που έβλεπα τα πράγματα, καθώς μεγάλωνα, καθώς ωρίμαζα και γέμιζα με εμπειρίες, με χαρές και με λύπες.

Στην αρχή ήταν το βλέμμα του μικρού παιδιού που ακολουθεί τον πατέρα του σε μια μυσταγωγία, σε κάτι μεγάλο, συγκλονιστικό. Ποτέ δε θα ξεχάσω τα πρώτα παιχνίδια του ΑΠΟΕΛ, που είδα. Κράτησα στη μνήμη μου εκείνα τα συνθήματα, τα τραγούδια, τα πρόσωπα των ανθρώπων, που από τότε έγιναν τα ομοαίματα αδέλφια μου, οι καλύτεροι φίλοι και οι συνοδοιπόροι μου.

Όλες εκείνες τις πρώτες γαλαζοκίτρινες εικόνες τις κράτησα για πάντα στο μυαλό και την καρδιά μου. Όπως κράτησα και τον όρκο που έδωσα στον εαυτό μου ότι αυτή την πρώτη μου μεγάλη αγάπη ποτέ δεν θα την άφηνα. Καμιά άλλη ομάδα, καμιά άλλη φανέλα, δεν θα έκλεβε ούτε ένα δράμι από την ψυχή μου. Ούτε Παναθηναϊκός, ούτε Ολυμπιακός, ούτε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, μόνο ΑΠΟΕΛ, μόνο Θρύλος. Καμιά Μάντσεστερ και καμιά Ρεάλ ή Μπαρτσελόνα δεν με συγκίνησαν ποτέ. ΜΟΝΟ Ο ΘΡΥΛΟΣ!

Στα δύσκολα χρόνια της ξηρασίας από τίτλους, δεν απογοητεύτηκα. Μαζί με τους φίλους που ήταν τότε λίγοι, ήμουν πάντα εκεί, πάντα δίπλα στο μεγάλο πάθος της ζωής μου. Έγινα έφηβος, ανδρώθηκα και ο έρωτας μου για την ομαδάρα μου έγινε αγάπη, απέραντη, όμορφη αγάπη και αφοσίωση μέχρις εσχάτων.

Το μεγαλείο που ένιωθα κάθε φορά που έτρεχα να δω το ΑΠΟΕΛ μας, δεν αντικαταστάθηκε από τίποτα. Μόνο ήρθε να το συμπληρώσει το πάθος και ακόμα περισσότερο πάθος. Από τότε κάθε Σάββατο μέχρι τη Δευτέρα, η βραχνάδα στη φωνή από τα τραγούδια στην κερκίδα με τους Πορτοκαλί θα με χαρακτηρίζει. Μέχρι τον επόμενο αγώνα…

Ένιωσα και έζησα το μίσος και τη ζήλεια των άλλων για μας τους ΑΠΟΕΛίστες. Κατάλαβα και συνειδητοποίησα πόσο μεγάλο ήταν αυτό που λάτρευα. Οι κομπλεξικοί ποτέ δεν θα σταματήσουν να μισούν τους καλύτερους τους, αυτούς που προσπαθούν και είναι οι πρώτοι.

Πέρασαν τα χρόνια και η λατρεία για την ΙΔΕΑ με τα 5 γράμματα που περικλείουν τόση δύναμη, όχι μόνο δεν ξεθώριασε αλλά γιγαντώθηκε. Νιώθω το καθήκον και την υποχρέωση να μάθουν τα νέα παιδιά το ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό πρόσωπο του Θρύλου. Να τους μάθω τη χαρά ενός θριάμβου αλλά και τη σωστή προσέγγιση μιας αποτυχίας. Να τους διδάξω αυτά που έμαθα στο γήπεδο από πέντε χρονών παιδάκι, ότι την κάθε κακή στιγμή, μια κακή ημέρα, ένα δυσάρεστο γεγονός θα το διαδεχθεί πολύ γρήγορα η άκρατη χαρά, η επιτυχία, το χαμόγελο, η ευτυχία.

Μεγαλώνοντας γίνομαι πλούσιος από εμπειρίες και συναισθήματα. Δεν ξέρω τι άλλο θα «μαζέψω» στο δρόμο της ζωής. Το σίγουρο είναι πως το πανέμορφο ψηφιδωτό από μοναδικές στιγμές που έχει κτίσει ο Θρύλος στην ψυχή μου δεν πρόκειται να ξεθωριάσει ποτέ και για κανένα λόγο.

Σε όσους διαβάζοντας αυτό το κείμενο θα κουνάνε το κεφάλι ειρωνικά για την τρέλλα που ακόμα κουβαλώ για το ΑΠΟΕΛ ένα μονάχα θα τους πω:

«Δεν μπορείτε να καταλάβετε αν δεν ζήσετε όσα ζούμε εμείς οι ΑΠΟΕΛίστες.

Αν θέλεις, έλα φίλε και εσύ μαζί μας, μαζί με τους Πορτοκαλί στο ΓΣΠ και όπου αλλού αγωνίζεται ο Θρύλος και ίσως τότε να καταλάβεις. Έλα να ζήσεις μαζί μας το μεγαλείο.

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΑΠΟΕΛ

ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΠΟΕΛ, ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΛΛΑΔΑ

Σημ. Ένα από τα ωραιότερα κείμενα που γράφτηκαν στο οπαδικό περιοδικό «ΘΡΥΛΟΣ».