Δυστυχώς, δεν το άξιζε
Να λοιπόν που η ιστορία επαναλήφθηκε. Όχι αυτή του 2009, όπως όλοι ήθελαν και ανέμεναν, αλλά η περσινή, του 2015 και της αποτυχίας και τότε, με πανομοιότυπο τρόπο, να ανατραπεί μια ήττα με 1-0 και να περάσει ο ΑΠΟΕΛ στους ομίλους του Τσιάμπιονς Λιγκ.
Απλά τα πράγματα και ξεκάθαρα τα δεδομένα. Ο ΑΠΟΕΛ αποκλείστηκε από μια καλύτερη ομάδα. Υπερτερούσε η Κοπεγχάγη σε ποιότητα, επιλογές, δύναμη και κατ’ επέκταση φάνηκε, ειδικά στον αγώνα του ΓΣΠ, να ακολουθεί μια καλύτερη και πιο σωστή τακτική σε σχέση με αυτήν του ΑΠΟΕΛ.
Ο ΑΠΟΕΛ αποκλείστηκε, γιατί δεν είχε τις λύσεις απέναντι σε ένα ανώτερο αντίπαλο και δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο των δύο αναμετρήσεων σε Κοπεγχάγη και Λευκωσία να επιβληθεί, ακόμη και όταν ανέλπιστα και κόντρα στη ροή του αγώνα σκόραρε ο Πιέρος Σωτηρίου, στη μοναδική ευκαιρία του ΑΠΟΕΛ στον επαναληπτικό και αφού από τύχη περισσότερο, δεν δέχθηκε μια πιο βαριά ήττα στη Δανία…
Φυσιολογικά αποκλείστηκε ο ΑΠΟΕΛ, αφού εμφανέστατες ήταν οι αδυναμίες που παρουσίασε τόσο στα δύο παιγνίδια με την Κοπεγχάγη, όσο και πιο πριν απέναντι στη Ρόζεμποργκ. Αμυντική γραμμή η οποία δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, τεράστιες αδυναμίες στο δημιουργικό κομμάτι, ευκαιρίες με το σταγονόμετρο και μία μόνο επιλογή, αν είναι δυνατό, στην επίθεση.
Πέρσι τέτοια εποχή, ο αποκλεισμός από την Αστάνα, αποδόθηκε κυρίως στον ανεπαρκή μεταγραφικό σχεδιασμό, από τον οποίο η ομάδα δεν βγήκε ενισχυμένη στις θέσεις που «πονούσε» και σε βαθμό που να επιτευχθεί ο μεγάλος στόχος στο Τσιάμπιονς Λικ.
Ένα χρόνο μετά, στο ίδιο έργο θεατές. Έστω με πολύ πιο δύσκολο τον αντίπαλο, στη σύγκριση Αστάνα – Κοπεγχάγη, ο ΑΠΟΕΛ για άλλη μια φορά δεν πήρε ουσιαστική βοήθεια από τις μεταγραφές και του φετινού καλοκαιριού και επιπρόσθετα προέκυψε η αποχώρηση Ντε Βινσέντι.
Θα μπορούσε λοιπόν ο ΑΠΟΕΛ να ανατρέψει την ήττα στη Δανία, με δεδομένες τις ελλείψεις και αδυναμίες του, είτε από μεταγραφές τις οποίες ακόμη υπολείπεται, είτε από την ανετοιμότητα κάποιων από τους νεοφερμένους ποδοσφαιριστές;
Ίσως, αν οι ποδοσφαιριστές τους οποίους διαθέτει και πάνω τους στήριξε πολλές από τις επιτυχίες στο παρελθόν, μπορούσαν να κάνουν το κάτι παραπάνω. Ούτε αυτό όμως το στοιχείο υπήρχε. Ο Εφραίμ για ένα ακόμη παιγνίδι στην μετριότητα, ο Μιλάνοφ μόνο κατά διαστήματα θυμίζει τον ποδοσφαιριστή που εντυπωσίασε πέρσι από τον Ιανουάριο και μετά, ο Μοράις ανήμπορος να επωμιστεί τέτοιο βάρος και στο ανασταλτικό και στο δημιουργικό κομμάτι, ο Βινίσους εκτός θέματος με βάση το νέο του ρόλο στην τακτική του κυρίου Κρίστιανσεν και ο Σωτηρίου παρά τη φιλότιμη προσπάθεια, απελπιστικά μόνος και κάποτε ξεχασμένος στην επίθεση. Έμειναν οι προσπάθειες του Γιαννιώτα, αλλά ένα… χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη.
Μετά τον αποκλεισμό, ο Τόμας Κρίστιανσεν παραδέχθηκε πως η Κοπεγχάγη ήταν καλύτερη ομάδα από τη δική του. Δεν είναι κακό, από τη στιγμή που το συμπέρασμα αυτό ήταν ξεκάθαρο στον αγωνιστικό χώρο.
Θα έπρεπε, ωστόσο, να υπάρξει και παραδοχή, πως ο ΑΠΟΕΛ δεν μπόρεσε να την αντιμετωπίσει με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις και χωρίς αυτό να εξυπακούει δεδομένη την επιτυχία.
Δεν παραδέχθηκε ο Τόμας Κρίστιανσεν, πως από τη στιγμή που με εξαίρεση μία από τις φετινές μεταγραφές, οι υπόλοιποι νεοφερμένοι είναι μεταξύ πάγκου και κερκίδας και από το γεγονός πως πέντε μέρες πριν το τέλος της μεταγραφικής περιόδου, ο ΑΠΟΕΛ ψάχνει ακόμη για μεταγραφές, δύσκολα θα μπορούσε να υπάρξει διαφορετική κατάληξη.
Κρίμα, γιατί ίσως να ήταν η τελευταία μεγάλη ευκαιρία, για μία ακόμη παρουσία στους ομίλους του Τσιάμπιονς Λικ. Κρίμα γιατί στην ουσία, ο ΑΠΟΕΛ δεν την κυνήγησε αυτή την ευκαιρία, όπως και όσο θα έπρεπε…
24sports.com.cy
