Χρόνος… ο χειρότερος αντίπαλος
Έχουμε ακούσει αρκετές φορές από τους παράγοντες της Ομάδας μας να ζητούν υπομονή και χρόνο από τον κόσμο για τον λόγο πως διανύουμε μια δύσκολη εποχή και μας παρουσιάζεται μια ολοκαίνουργια ομάδα, χωρίς όμως αυτή να έχει ούτε αρχή μα ούτε και τέλος.
Το θέμα είναι εάν υπάρχει χρόνος… Έχουμε ακόμη 9 μέρες μέχρι να ολοκληρωθεί η μεταγραφική περίοδος ( ολοκληρώνεται στις 15 Σεπτεμβρίου για την Κύπρο ) και ακόμη υπάρχουν σημαντικά κενά τα οποία πρέπει να καλυφθούν ούτως ώστε να αρχίσουμε να βαδίζουμε προς τον στόχο.
Ακόμα όμως και αν κλείσουν, τότε θα μιλάμε για ομοιογένεια. Όπως και να το κάνουμε μια ομάδα με πολλά νέα πρόσωπα χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί και να αρχίσει να αποδίδει όπως πρέπει στα αγωνιστικά της καθήκοντα.
Αν τώρα βάλουμε κατά νου το ενδεχόμενο αποχώρησης των Μιχαίλοβιτς, Τάμαρι, Ζαχίντ, Ιωάννου και Γένσεν, τότε δημιουργούνται κι άλλα κενά τα οποία πρέπει να κλείσουν.
Δεν είναι όμως και το πιο εύκολο… γιατί αν μπούμε στη θέση του ποδοσφαιριστή δημιουργείται μια απορία.
Ποιός θα έπαιρνε την απόφαση να παίξει στην Κύπρο ( που καλός ή κακός δεν είναι και ο πιο ελκυστικός προορισμός) όταν το μεταγραφικό παράθυρο τερματίζει μέσα στον Οκτώβριο για τις περισσότερες χώρες;
Ο προγραμματισμός λοιπόν μετατρέπεται σε αγώνα… δρόμου. Σαφώς, ευθύνες υπάρχουν σε πολλούς τομείς, δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά και αναμένονται εξελίξεις τόσο για αυτούς που θα κουνήσουν μαντήλι από τον Αρχάγγελο όσο και για την άφιξη νέων προσώπων.
Πορτοκαλί Πύραυλος
