Χάθηκε το «μέτρο», σβήνει το… «Ελλήνων»

Για εμένα, όπως και για πολλούς από εσάς, ο ΑΠΟΕΛ δεν είναι μόνο μια ποδοσφαιρική – αθλητική ομάδα, είναι πολλά περισσότερα. Ο ΑΠΟΕΛ για μένα είναι η ζωή μου όλη, το πάθος μου, τρόπος ζωής και δράσης. Γράφω σε έντυπα και υμνώ τον Θρύλο από την ηλικία των 16 χρονών. Σπούδασα στην Αθήνα οικονομικά, αλλά έγινα δημοσιογράφος για να μπορώ να υπηρετώ καθημερινά τον Σύλλογο – ΙΔΕΑ, που με τις αρχές και τις αξίες του άλλαξε – φώτισε τη ζωή μου.

Ο ΑΠΟΕΛ είναι ένα Φαινόμενο που δεν μπορείς να αναλύσεις. Τα 5 γράμματα στην γαλαζοκίτρινη Ασπίδα σημαίνουν για εμένα και για χιλιάδες ΑΠΟΕΛίστες, πολλά και σημαντικά που οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν, δεν μπορούν να νιώσουν, γιατί αυτοί δεν ξέρουν, δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν το μεγαλείο που μας συγκλονίζει και μας καθορίζει.

Στα πολλά χρόνια που είμαι στα γήπεδα ανελλιπώς, κάθε φορά που αγωνίζεται η Ομάδα μου, γνώρισα πολλούς ΑΠΟΕΛίστες, εξαιρετικούς Ανθρώπους, αγνούς και ανιδιοτελής στην έκφραση της αγάπης τους στον Θρύλο μας. Ένας από αυτούς είναι και ο Χριστόδουλος Θεοδώρου από την Αραδίππου.

Ποτέ μου δεν θα ξεχάσω την καλοσύνη και το χαμόγελο του και την συμπεριφορά του. Στους αγώνες του Champions League, με τα μεγαθήρια, ο Χριστόδουλος, ενώ ερχόταν στο γήπεδο 2-3 ώρες πριν την έναρξη, έμπαινε στο γήπεδο, τελευταίος ή δεν έμπαινε καθόλου. Η έγνοια του ήταν να βοηθήσει, με κάθε τρόπο που μπορούσε, να μπουν στο γήπεδο άλλοι αδελφοί ΑΠΟΕΛίστες και κυρίως νέα παιδιά.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που έδινε το εισιτήριο του και έμενε έξω! Όταν από τύχη κατάλαβα τι έκανε και τον ρώτησα γιατί το κάνει, μου απάντησε με ένα πλατύ χαμόγελο. «Δεν πειράζει φίλε, δεν γίνεται να μένουν έξω νέοι ΑΠΟΕΛίστες, ας μείνω εγώ και δεν πειράζει…»

Ο φίλος μου ο Χριστόδουλος έχει ένα γιο, τον Δημήτρη. Έχει το χαμόγελο και την καλοσύνη του πατέρα του. Φυσικά κληρονόμησε και την αγάπη του για τον ΑΠΟΕΛ. Το δωμάτιο του ήταν μόνιμα στολισμένο με αφίσες από το περιοδικό μας «ΘΡΥΛΟΣ» και φωτογραφίες με τα ινδάλματα του, τον Κωνσταντίνο Χαραλαμπίδη, τον Μαρίνο Σατσιά, τον Μάριο Ηλία, τον Νεκτάριο Αλεξάνδρου. Λίγοι ΑΠΟΕΛίστες αγάπησαν τον Θρύλο όπως ο μικρός Δημήτρης.

Ο μικρός «πορτοκαλί» από την Αραδίππου μεγάλωσε και έγινε ποδοσφαιριστής με ένα όνειρο, να φορέσει την γαλαζοκίτρινη φανέλα. Ήταν από τους λίγους που έζησε το όνειρο του. Το 2021 σε ηλικία 23 χρονών, εντάχθηκε στον ΑΠΟΕΛ αφού είχε αγωνιστεί 130 φορές με την Ομόνοια Αραδίππου και από το 2019 έκανε δύο εξαιρετικές χρονιές στην Ένωση Νέων Παραλιμνίου.

Ο Δημήτρης Θεοδώρου ήταν ευτυχισμένος μόνο και μόνο που ήταν μέλος της Ομάδας του, της δεύτερης οικογένειας του. Ο Μιλόγεβιτς αρχικά και ο Σα Πίντο στην συνέχεια, του συμπεριφέρθηκαν απαξιωτικά αλλά ο Δημήτρης έκανε υπομονή και περίμενε ότι θα είχε κάποιες ευκαιρίες για να βοηθήσει δίνοντας και την ψυχή του. Ο Γκαγιέγο έδειξε από την αρχή ότι δεν θα τον αντιμετώπιζε διαφορετικά από τους προκατόχους του.

Την παραμονή της μεγάλης γιορτής της Παναγίας (14 Αυγούστου), η Ομάδα μας ανακοίνωσε την ολοκλήρωση της συνεργασίας της με τον Δημήτρη ο οποίος παρά τον παραγκωνισμό του και την πολύ άδικη αντιμετώπιση που έτυχε από τους ξένους προπονητές μας, αγωνίστηκε με την ομάδα μας από το 2021, σε 44 αγώνες.

Σεβόμαστε την φιλοσοφία και τις επιλογές του εκάστοτε προπονητή μας, αλλά δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε με θλίψη την αλλοίωση του χαρακτήρα και της ταυτότητας του ΑΠΟΕΛ μας. Το Ελληνικό στοιχείο στην Ομάδα ολοένα και λιγοστεύει. Καταντήσαμε να μην έχουμε ούτε έναν «δικό μας» παίκτη στην ενδεκάδα. Μόνο λεγεωνάριους, ξένους με τις αξίες που εκφράζουν τα 5 γράμματα και ιδιαίτερα το τέταρτο.

Εδώ και πολλά χρόνια χάθηκε εντελώς το «μέτρο». Καταλαβαίνουμε την ανάγκη να έχουμε στην Ομάδα μας πολλούς ξένους αλλά δεν μπορούμε να δεχτούμε την… εξαφάνιση των ταλαντούχων δικών μας παιδιών και του Ελληνικού στοιχείου. Ευχόμαστε και ελπίζουμε ότι τουλάχιστον, οι «τελευταίοι… γεννημένοι ΑΠΟΕΛίστες» ο Πάρης Πολυκάρπου, ο Γιάννης Σατσιάς, και ο «Βενιαμίν» Παναγιώτης Καττιρτζής, δεν θα έχουν την τύχη του Δημήτρη Θεοδώρου.

Δημήτρη, σου ευχόμαστε ολόψυχα μόνο επιτυχίες στη νέα σου ομάδα. Σου αξίζουν τα καλύτερα και είμαστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρεις.

Σε ευχαριστούμε, ρε μάγκα.

Υγ. Ο Δημήτρης έχει 2 μικρότερους αδελφούς, τον Αντρέα 22 χρονών και τον Δήμο 18 χρονών, που από παιδιά έχουν μόνιμη θέση στη Νότια κερκίδα, ανάμεσα στους Οργανωμένους οπαδούς του Θρύλου μας.