ΚΥΡΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣΠοδοσφαιρο

Αξίζει η πώληση του Νικόλα;

Ένα απ’ τα πολλά θέματα που παραμένουν ανοιχτά για την ομάδα είναι αυτό του Νικόλα Ιωάννου. Τα δεδομένα λίγο πολύ γνωστά με την Νότιγχαμ Φόρεστ να κτυπά την πόρτα μας δυο φορές, ώστε να αποκτήσει τον ποδοσφαιριστή. Αυτή τη στιγμή οι πιθανότητες για μια πώληση είναι μοιρασμένες και μάλλον γέρνουν λίγο περισσότερο ως προς το να υλοποιηθεί. Αξίζει όμως μια πώληση του Νικόλα τη δεδομένη στιγμή.

Προσωπικά θεωρώ πως ναι, η πώληση του Νικόλα είναι μια καλή κίνηση. Ας μην παρεξηγηθώ, ο Νικόλας είναι ένας απ’ τους πιο αξιόπιστους ποδοσφαιριστές της ομάδας μας και απ’ τους λίγους που μπορούν να αντιληφθούν πολύ καλά το τι σημαίνει ΑΠΟΕΛ. Επίσης πιστεύω πως είναι κεντρικός αμυντικός που μπορεί να δώσει λύσεις ως αριστερό μπακ και όχι το αντίθετο.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως τη δεδομένη στιγμή υπολογίζεται ως νούμερο ένα επιλογή για το αριστερό άκρο της άμυνας. Με τις επιθετικές κυρίως αδυναμίες που έχει (παρόλο που δούλεψε αρκετά από τότε που ήρθε στο ΑΠΟΕΛ), πιστεύω πως η ομάδα μας θα έπρεπε να έχει μια άλλη επιλογή και ο Νικόλας να μεταφερόταν στο κέντρο της άμυνας (και άλλη μια επιλογή για αριστερό μπακ) κάτι που δεν αναμένεται να συμβεί…

Στο διά ταύτα όμως… Αν πουληθεί ο Νικόλας σημαίνει πως βάζεις στα ταμεία ένα σημαντικό ποσό και σου δίνει την άνεση να κινηθείς στην αγορά. Δεν είναι μόνο τα λεφτά της μεταγραφής είναι και το συμβόλαιο του Νικόλα. Με τα ίδια λεφτά βρίσκεις ποδοσφαιριστή που μπορεί να εξυπηρετήσει το πλάνο του Ουζουνίδη στο αριστερό άκρο της άμυνας (παίκτης τύπου Χουλτ), και συνάμα έχεις την άνεση με το ποσό που θα δώσει ο Βαγγέλας να προσθέσεις στις άλλες τρεις (τουλάχιστον) μεταγραφές που θα γίνουν.

Σε αυτά όλα πρέπει να υπολογίσουμε πως ο Νικόλας λέει ναι στην Νότιγχαμ με μεγάλη ευχαρίστηση… Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω τους λόγους, όμως γουστάρει Νότιγχαμ και όχι μόνο για ποδοσφαιρικού λόγους και αυτό είναι σεβαστό.

Εν κατακλείδι θεωρώ πως η πώληση Νικόλα βολεύει την ομάδα μας, βολεύει και τον ίδιο…

 

El General Naranjo

Previous post

3 Σεπτεμβρίου!

Next post

Παράπονα και πάλι...