Ένα έγκλημα…με πολλούς ενόχους!
Από που να ξεκινήσουμε και που να τελειώσουμε; Να πάμε ονομαστικά; Ας πάμε, αν και η κατάντια της Ομάδας μας δεν οφείλεται σε μερικά πρόσωπα αλλά σε όλους.
Ο Ιωάννου και ο Τάμαρι μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας. Έχουν φτάσει στο σημείο να είναι προκλητικοί με την αγωνιστική εικόνα που παρουσιάζουν. Θα τους χαρακτήριζα ξένα σώματα για την ομάδα καθώς είναι φανερό ότι βρίσκονται ακόμα εδώ επειδή δε βρέθηκε η φόρμουλα για να αποχωρήσουν. Οι υπόλοιποι δεν σταματούσαν να κάνουν αψυχολόγητες ενέργειες και παιδικά λάθη. Περπατούσαν λες και κέρδιζαν με πέντε γκολ διαφορά. Δηλαδή δεν έχουν έστω λίγο εγωισμό πάνω τους; Δεν νιώθουν ταπείνωση; Παίζουν για να χάσουν; Ξέρουν σε ποια ομάδα αγωνίζονται ή ξέχασαν; Αν ξέχασαν που αγωνίζονται να μας αδειάσουν την γωνιά, δεν τους κρατά κανείς.
Βγάζω από αυτό το έκτρωμα τον νεαρό Σατσιά (αλίμονο αν ρίξουμε ευθύνες σε ένα νέο παιδί όταν οι “έμπειροι” συμπαίκτες του αδυνατούν να κάνουν τα βασικά), τον Κλωναρίδη που ήταν με διαφορά ο πιο δραστήριος και ο πιο ορεξάτος και τον εκτεθειμένο Σίλβα.
Είναι αλήθεια πολύ δύσκολο να βρει κάποιος τι φταίει ακριβώς για την κατάντια της ομάδας. Πέρσι έφταιγε ο Πάβλοβιτς, ο Γέφτοβιτς και ο Μάτιτς. Φέτος με Ζαχίντ, Μπεν Σαχάρ και Κλωναρίδη πάλι δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε φάσεις και να σκοράρουμε. Ας μη μιλήσω για την άμυνα. Πέρσι έφταιγε ο “μέτριος” και “αδιάφορος” Σάβιτς. Φέτος δεχτήκαμε πέντε γκολ στα δύο πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος.
Αν ο Ουζουνίδης δεν δείξει ότι μπορεί να επιβάλει τη τάξη στην ομάδα και δεν σταματήσει να είναι προκλητικός με τις αποφάσεις του, τότε μπορεί και αυτός να μας αδειάσει την γωνιά.
Τελικά όμως φταίνε μόνο οι ποδοσφαιριστές, μόνο ο προπονητής ή μόνο η διοίκηση; Ή στο τέλος της ημέρας φταίει ο ΑΠΟΕΛίστας που τους ανέχεται όλους αυτούς; Κατ’ εμένα έχουν ΟΛΟΙ το δικό τους μερίδιο ευθύνης και πρέπει να αναλάβουν ΟΛΟΙ τις ευθύνες τους.
Αυτό που βλέπουμε δεν είναι ΑΠΟΕΛ. Καλούμε τους αρμόδιους να βρούνε τις λύσεις για να επανέλθει η υγεία στην Ομάδα μας. Αν αδυνατούν να τις βρουν να μας αδειάσουν και αυτοί τη γωνιά. Τα περιθώρια στενεύουν και η οργή μας μεγαλώνει…
-Πορτοκαλί Τιμωρός-
