Αν ο χρόνος δουλέψει υπέρ του Εφραίμ…
Ο ΑΠΟΕΛ έφυγε αλώβητος από το «Τάσος Μάρκου» χάρις στα τέρματα του Γιώργου Μερκή στο 94’ και στο 99’ (3-2 το Παραλίμνι). Αλώβητος από την άποψη ότι πήρε τους τρεις πόντους, ασχέτως αν το ματς όπως εξελίχθηκε έμοιαζε με… ταινία τρόμου και με τον Νεόφυτο Νεοφύτου σε ρόλο αρνητικού πρωταγωνιστή. Ο Κύπριος στόπερ έδωσε το χέρι του στην ομάδα του και την έβγαλε από το βούρκο που ήταν έτοιμη να βυθιστεί. Και αναμφίβολα δικαιούται τη μερίδα του λέοντος σε μία αρκετά μέτρια εικόνα που παρουσίασε ο ΑΠΟΕΛ απέναντι σε θεωρητικά μικρότερη αντίπαλο.
Πέραν από τις καλές προσπάθειες και τη θέληση μερικών παικτών, ο ΑΠΟΕΛ συνολικά παραλίγο να βάλει τα χέρια του και να βγάλει τα μάτια του. Αν όλη την αρνητική προβολή δεν έκλεβε ο Νεοφύτου που «τίναξε» το παιχνίδι στον αέρα και όλοι αυτοί που προκάλεσαν εντάσεις στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και έξω από αυτόν, θα μπορούσαμε με πιο καθαρό μυαλό να αναλύσουμε ένα σωρό πράγματα. Και τα φώτα της δημοσιότητας να στραφούν σε αυτούς που είχαν καλή απόδοση.
Όπως για παράδειγμα η απόδοση του Γιώργου Εφραίμ, ο οποίος (παρόλο που ξεχώρισαν και οι Λίνους Χαλένιους – Άλεφ Σαλντάνια) μέχρι το σημείο που έγινε αλλαγή, ήταν ίσως ο πιο ορεξάτος και διψασμένος παίκτης για τη νίκη. Οι επιθετικές ενέργειές του και οι προσπάθειες να σκοράρει δεν καρποφόρησαν, ωστόσο στον μεγαλύτερο βαθμό συμπερασμάτων, μπαίνει το γεγονός ότι είναι μονάδα στην οποία μπορεί να στηριχτεί ο προπονητής του ΑΠΟΕΛ για τη συνέχεια, φτάνει ο ίδιος να παραμείνει υγιής και μακριά από αγωνιστικά προβλήματα.
Δεν είναι και λίγο πράγμα, ένας παίκτης τον οποίο ούτε γύριζε να δει ο προηγούμενος προπονητής να παίζει για πρώτη φορά ως βασικός μετά την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία και να δείχνει μάλιστα καλά στοιχεία και έως έναν σημαντικό βαθμό να θυμίζει τον παίκτη που ξέραμε παλαιότερα. Αν ο χρόνος δουλέψει υπέρ του Εφραίμ, αυτό είναι κάτι που θα φανεί στην πορεία και ασφαλώς γνωρίζει μονάχα η τεχνική ηγεσία.
