Άλλαξε το(ν)…δεν πάει άλλο
Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου. Όταν μετά από 15 ολόκληρες μέρες διακοπής έρχεσαι και παρουσιάζεις αυτή την εικόνα, τότε είναι που λες πως δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες.
Είχες την ευκαιρία να βάλεις τα πράγματα κάτω, να δεις τα λάθη σου να μάθεις από αυτά και να ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ ούτως ώστε να μην επαναληφθούν.
Δεν ανεχτήκαμε απλα την πρώτη σφαλιάρα, την δεύτερη, την τρίτη…αλλά γυρίσαμε και το άλλο μάγουλο για να δεχθούμε ακόμα μια.
Ανύπαρκτοι στο γήπεδο, χωρίς ουσία, χωρίς πάθος, χωρίς διάθεση να αρχίσεις να γίνεσαι ομάδα.
Από το πρώτο κι όλας λεπτό δεν φάνηκε πως ο Θρύλος θέλει να κάνει τη διαφορά και να περάσει στην αντεπίθεση που πολλοί ευελπιστούσαν πως θα έρθει επιτέλους.
Και εκεί που ο αντίπαλος δέχεται την κόκκινη κάρτα, κλείνεται περισσότερο μεν,παύει να γινεται απειλητικός δε, εσύ αντί να κερδίσεις μέτρα στο γήπεδο και να παίξεις με τα άκρα σου ούτως ώστε να δώσεις «πλάτος» στο γήπεδο, συνεχίζεις να παίζεις από τον άξονα και να βάζεις συνολικά 18 ποδοσφαιριστές στο εν τριτο.
Βγάζει ο προπονητής μας τον Ατζιλι και βάζει τον Εφραίμ, βγάζει τον Κλωναρίδη και βαζει τον Νούχιου. Πάει ο Ζαχιντ δεξιά, έχεις δύο επιθετικούς που γεμίζουν την περιοχή αλλά δεν το εκμεταλλεύεσαι γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να φτάσεις μέχρι εκεί. Αποσύρεις τα άκρα σου όπως έκανες και με τον Ερμή και συνεχίζεις να παίζεις από το κέντρο προσπαθόντας να περάσεις κάθετη μπροστά από ένα τοίχος ποδοσφαιριστών.
Δεν είναι τυχαίο πως δεν μπορούμε να βρούμε το δρόμο προς τα δίχτυα. Βάζεις ένα γίγαντα επιθετικό στον αγωνιστικό χώρο και δεν μπορείς να εκμεταλλευτείς τα χαρακτηριστικά του. Έμφαση στα άκρα και γρηγορους ποδοσφαιριστές είπαν στην αρχή της χρονιάς. Γιατί; Άφού δεν παίζεις με τα άκρα σου ούτως ώστε να ανεβάσεις τα μπακ, να ανοίξουν οι χώροι και να ψάξεις τον επιθετικό σου.
Δεν φτάνει μόνο αυτό…
Ένα κόρνερ της Παφου σε νεκρό χρόνο και απο το πουθενά ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της αναμέτρησης κάνει μια αψυχολόγητη ενέργεια που θυμίζει τον εφιάλτη με την Σλόβαν. Και εκεί που ψάχνεις το γκολ της νίκης προσπαθείς να σώσεις ότι δεν σώζεται.
Δύο φορές το ίδιο λάθος, με τον ίδιο τρόπο, το ίδιο αποτέλεσμα, η ίδια ουσία…
Ακούσαμε πολλες φορές το «θέλουμε χρόνο» , «είμαστε μια νέα ομάδα». Το δεχτήκαμε και κάναμε υπομονή. Κάπου όμως και η υπομονή έχει τα όρια της.
Δεν μπορείς να βλέπεις πως κάτι πάει λάθος, να έχεις χρόνο να το δουλέψεις και να μην το κάνεις.
Πορτοκαλί Πύραυλος
