Αφιέρωμα στον Τιμούρ: Παθιασμένος με το ποδόσφαιρο!
Η διοίκηση της ομάδας μας έκρινε ότι ο Τιμούρ Κετσπάγια είναι καλύτερη λύση για τον πάγκο του ΑΠΟΕΛ.
Ο Γεωργιανός ένας πολύ καλός προπονητής που μπορεί να βάλει σε μια τάξη τα αποδυτήρια στον Αρχάγγελο. Δίνει μεγάλη έμφαση στην πειθαρχία και στο ψυχολογικό κομμάτι. Δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Είναι πολύ αυστηρός και απαιτεί να τον σέβονται οι ποδοσφαιριστές. Έχει την ικανότητα να παίρνει το 200% από τον κάθε ποδοσφαιριστή.
Τα αγαπημένα συστήματα του Κετσπάγια είναι το 4-2-3-1 και το 4-4-2 με ρόμβο. Κύριο χαρακτηριστικό των ομάδων του είναι η αγωνιστική πειθαρχία, τα τρεξίματα και το passing game.
Η ιστορία του Τιμούρ:
Γεννημένος στο Γκάλι της Γεωργίας τον Μάρτιο του 1968, ο Τιμούρ Κετσπάγια εντάχθηκε αρχικώς στην Μζιούρι και στη συνέχεια στην τοπική Γκάλι, όπου ξετύλιξε γρήγορα το ταλέντο του. Το 1986 βρέθηκε στο εφηβικό τμήμα της Ντιναμό Σουκούμι και τον επόμενο χρόνο βρέθηκε στο αντίστοιχο της Ντιναμό Τιφλίδας, της μεγαλύτερης ομάδας της Γεωργίας.
Το καλοκαίρι του 1992 η Ανόρθωση τον εντόπισε και δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Τον ενέταξε στο δυναμικό της και για δύο χρόνια αγωνίστηκε σε 76 παιχνίδια, σκοράροντας 36 φορές. Τα δυνατά του πόδια και η ποδοσφαιρική διορατικότητα που είχε τον έφεραν το 1994 στην κυρίαρχη ΑΕΚ του Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Αν και στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα γι’ αυτόν από πλευράς καθιέρωσης, αφού δεν έκανε καλά παιχνίδια, με το πέρασμα των ετών κατάφερε να βρει θέση στην ενδεκάδα και να πείσει και τους πλέον δύσπιστους για τις ικανότητές του. Τρία χρόνια στην ΑΕΚ αγωνίστηκε σε 84 ματς, πετυχαίνοντας 23 γκολ και κατακτώντας και ένα κύπελλο Ελλάδας.
Το καλοκαίρι του 1997 έμενε ελεύθερος με το νόμο Μποσμάν και η Νιούκαστλ άδραξε την ευκαιρία. Οι “καρακάξες” κέρδισαν την προτίμηση του παίκτη έναντι της Καϊζερσλάουτερν, η οποία του προσέφερε περισσότερα χρήματα και εγγυημένη θέση στην ενδεκάδα. Το μυαλό του Γεωργιανού θόλωσε από τη μαγεία της Premiership και ταξίδεψε στην Μεγάλη Βρετανία, όπου για λογαριασμό της Νιούκαστλ αγωνίστηκε για τρία χρόνια.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα κατάφερε να μείνει στις μνήμες των Αγγλων φιλάθλων ως ένας ποδοσφαιριστής με εξαιρετικό ταλέντο, αλλά και εκρηκτικό ταμπεραμέντο. Ο Κετσπάγια πολλές φορές εκδηλωνόταν με υπέρ του δέοντος αντιδράσεις και σε μία περίπτωση κόντρα στη Μπόλτον, μετά από ένα γκολ που σημείωσε, εκτονώθηκε στις διαφημιστικές πινακίδες, τις οποίες και κλότσησε μετά μανίας, ενώ στη συνέχεια έσκισε τη φανέλα του.
Ο Κέβιν Κίγκαν ποτέ δεν τον εμπιστεύτηκε αντί των Ντέιβιντ Λι και Ντέιβιντ Μπατί και αυτό στοίχησε στον Κετσπάγια, ο οποίος πολλές φορές ερχόταν από τον πάγκο και “λύτρωνε” τους Αγγλους. Ο Γεωργιανός έχει σημειώσει, εξάλλου, μερικά από τα πιο σημαντικά γκολ της ομάδας, όπως κόντρα στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Το καλοκαίρι του 2000, ο Κετσπάγια μεταγράφεται στη Γουλβς έναντι 1,3 εκατομμυρίων ευρώ, ωστόσο δεν καταφέρνει να προσαρμοστεί και η νέα χρονιά τον βρίσκει στη Σκωτία για λογαριασμό της Νταντί. Ούτε εκεί καταφέρνει να στεριώσει και τον επόμενο χρόνο επιστρέφει στην Κύπρο, στη δεύτερη θητεία του στην Ανόρθωση.
Από τον Ιανουάριο του 2004 αναλαμβάνει παίκτης-προπονητής και την επόμενη χρονιά κατακτά το πρωτάθλημα. Το καλοκαίρι του 2005 η Ανόρθωση αποκλείει την τουρκική Τράμπζονσπορ στο δεύτερο γύρο των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ και ο Κετσπάγια γίνεται ποδοσφαιρικός ήρωας της χώρας.
Ακολουθούν δύο όχι και τόσο καλές χρονιές, ωστόσο το 2007, στην τελευταία του χρονιά και με την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή, η Ανόρθωση κατακτά το κύπελλο Κύπρου. Σε ηλικία 39 ετών, μετά από 338 παιχνίδια και 84 γκολ, κρεμάει τα παπούτσια του και αφοσιώνεται στο ρόλο του προπονητή της Ανόρθωσης…
Στη συνέχεια δοκίμασε την τύχη του στον Ολυμπιακό. Κάθισε στον πάγκο της ομάδας του Πειραιά σε πέντε αγώνες πετυχαίνοντας ισάριθμες νίκες όμως η διοίκηση των «ερυθρολεύκων» τον απέλυσε με τη δικαιολογία ότι δεν έπαιζε θεαματικό ποδόσφαιρο η ομάδα.
Τελευταίος σταθμός του Τιμούρ ήταν η Εθνική ομάδα της χώρας του. Κοούτσαρε την Γεωργία σε 39 επίσημα παιχνίδια με απολογισμό 13 νίκες, 9 ισοπαλίες και 17 ήττες. Τερμάτισε το συμβόλαιο του με τη Γεωργία το Νοέμβριο του 2014.
