Και η κριτική έκανε καλό!
Είναι αλήθεια ότι τις τελευταίες μέρες ασκήθηκε (και ασκήσαμε) έντονη κριτική στους παίκτες της Ομάδας μας. Την άξιζαν όσο αξίζουν και τους διθυράμβους τώρα.
Και ίσως την κριτική να την άξιζαν περισσότερο από ότι τα εγκώμια τώρα! Γιατί αυτό που έδειξαν απέναντι στην Ομόνοια είναι αυτό που μπορούν και το ξέρουμε και το γνωρίζει/περιμένει και ο κόσμος. Αυτό που έδειξαν με την ΑΕΚ (και όχι μόνο) είναι πολύ μακριά από αυτό που μπορούν και γι’ αυτό η κριτική ήταν έντονη και δικαιολογημένη.
Ίσως να ήταν και χρήσιμη. Αφού απέναντι στην Ομόνοια είδαμε έναν ΑΠΟΕΛ να… δαγκώνει! Τον ΑΠΟΕΛ που θέλουμε να βλέπουμε. Τον ΑΠΟΕΛ που είναι αλήθεια ότι δεν είχαμε δει σε πολλά φετινά ντέρμπι, ανεξάρτητα αν κερδίζαμε λόγω της αδιαμφισβήτητης ποιότητάς μας ή τα χάναμε.
Έκανε καλό και η επίσκεψη των Οργανωμένων στον Αρχάγγελο την Κυριακή και τα γκάζια του Πρόδρομου Πετρίδη τη Δευτέρα. Άκουσαν πολλά οι παίκτες του ΑΠΟΕΛ τις τελευταίες μέρες και φαίνεται πως έπιασαν τόπο όσα ειπώθηκαν.
Γιατί οι ποδοσφαιριστές «αγρίεψαν», ο ποδοσφαιρικός τους εγωισμός ξύπνησε και είδαμε όσα είδαμε στον αγωνιστικό χώρο του ΓΣΠ το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης.
Ένα τέλειο απόγευμα για όλους τους ΑΠΟΕΛίστες, οι οποίοι κυκλοφορούμε σήμερα περήφανοι και χαμογελαστοί. Και αισιόδοξοι πλέον. Αισιόδοξοι πως και αυτό το νταμπλ θα είναι «γαλαζοκίτρινο», αρκεί να παραμείνουν εξίσου πωρωμένοι και οι ποδοσφαιριστές.
Ότι μπορούν το ξέραμε και μας το θύμισαν στο Κύπελλο με την Ομόνοια. Περιμένουμε να μας το θυμίζουν και σε καθέναν από τους τελικούς που απομένουν.
