ΑΠΟΕΛ, υπεράνω όλων

Προσωπολάτρης στη ζωή μου δεν υπήρξα και ούτε σκοπεύω να γίνω. Όχι από εγωισμό ούτε γιατί δεν αναγνωρίζω την προσφορά οποιουδήποτε σε αυτό το οποίο κάνει, όσο σημαντικό και αν είναι. Αρνούμαι να είμαι προσωπολάτρης γιατί απλώς θεωρώ ότι κανένας άνθρωπος σ’ αυτό τον κόσμο δεν είναι τέλειος και κανένας δεν μπορεί να με εκφράσει κατά απόλυτο τρόπο σε οποιαδήποτε μορφή έκφρασης υπάρχει.

Η απόλυτη αφοσίωση ή ταύτιση με πρόσωπα είναι τις περισσότερες φορές πρόσκαιρη. Ισχύει δηλαδή μέχρι τη στιγμή που θα εμφανιστεί η πρώτη διαφωνία, η πρώτη διάσταση απόψεων και η χημεία χαλάσει. Είναι πολλά τα παραδείγματα κατά τα οποία ινδάλματα και σημαίες μετατράπηκαν σε «κόκκινο πανί» για κόσμο που μέχρι πρότινος έπινε νερό στο όνομα τους, για κόσμο που ήταν έτοιμος να δώσει ακόμη και τη ζωή του για τους ανθρώπους αυτούς.

Η προσωπολατρία, ωστόσο, είναι φαινόμενο το οποίο συναντάμε καθημερινά και σε όλους σχεδόν τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας. Από τον κόσμο της μουσικής, μέχρι τον κόσμο της πολιτικής για να καταλήξουμε στον κόσμο του αθλητισμού και ειδικότερα του ποδοσφαίρου.

Είναι πολλά τα παραδείγματα θεοποιημένων προσωπικοτήτων που εν ριπή οφθαλμού και χωρίς κανένας να το καταλάβει καλά – καλά, όχι απλώς απομυθοποιήθηκαν, αλλά κατέληξαν με την παρουσία τους να προκαλούν τον οίκτο των συνανθρώπων τους.
Αντιθέτως με τα πιο πάνω, υπάρχουν ορισμένα πράγματα στη ζωή που ποτέ δεν αλλάζουν και ποτέ δεν χάνουν από την αξία τους.

Είναι οι ΙΔΕΕΣ και τα ΙΔΑΝΙΚΑ με τα οποία γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε και πεθαίνουμε. Με αυτές λοιπόν τις ΙΔΕΕΣ και τα ΙΔΑΝΙΚΑ ταυτιζόμαστε, γιατί είναι εκ των προτέρων γνωστό αυτό που εκφράζουν, αυτό που υπηρετούν και ότι όσα χρόνια και να περάσουν θα βρίσκονται πάντα εκεί.

Μια τέτοια ΙΔΕΑ και ένα τέτοιο ΙΔΑΝΙΚΟ είναι για μένα ο ΑΠΟΕΛ. Για μένα ο ΑΠΟΕΛ δεν είναι ούτε ο εκάστοτε πρόεδρος του, ούτε ο εκάστοτε ποδοσφαιριστής του, ούτε ο εκάστοτε λεγόμενος οπαδός του, ο οποίος χωρίς συνείδηση, ρίχνει μια κροτίδα ή μια φωτοβολίδα στον αγωνιστικό χώρο χωρίς να σκεφτεί ότι το μόνο που προσφέρει με την πράξη του αυτή είναι την καταστροφή.

Για μένα ΑΠΟΕΛ δεν είναι τίποτα που είναι προσωρινό και που πολύ εύκολα μπορεί να σηκωθεί και να φύγει γι’ άλλου. Τα πρόσωπα πάνε κι’ έρχονται… αλλάζουν. Ουδείς δεν είναι σ’ αυτό τον κόσμο αναντικατάστατος. Αναντικατάστατη είναι όμως η ΙΣΤΟΡΙΑ. Και η ΙΣΤΟΡΙΑ του ΑΠΟΕΛ είναι γεμάτη με αγώνες άθλους, θαύματα, ζηλευτά επιτεύγματα. Είναι τρισένδοξη και λαμπρή.

Αυτή την ΙΣΤΟΡΙΑ, αυτή την ΙΔΕΑ, αυτό το ΙΔΑΝΙΚΟ είναι που ακολουθώ σε κάθε γωνιά της Κύπρου, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών και σε κάθε πόλη της Ευρώπης ανεξαρτήτων κόστους.

Γι’ αυτή την ΙΔΕΑ είναι που πωρώνομαι και που αρρωσταίνω όταν κάτι δεν πάει καλά…

Ο ΑΠΟΕΛ και ότι πρεσβεύει, ήταν και θα είναι, υπεράνω όλων.